donderdag 29 mei 2025

Markt van Vernoux zeer prettig voor Wim als koopman en voor mij als muzikant.

 Goedenavond,  bonsoir. 
Wim was heel blij dat ik hem er gisteren opmerkzaam op maakte dat het vandaag Hemelvaartsdag is. De markt van Vernoux wordt daarom druk bezocht, zoals in de zomermaanden juli en augustus. Voor hem aanleiding om er net als ik naartoe te gaan.



Als vanouds staat Wim daar weer.



Een grote zware steen heeft die man van hem gekocht. Wim dubbel blij, want nu hoeft ie dat gewicht van die steen niet meer mee te sjouwen elke keer. 



Wim had goed gedraaid, zei hij na afloop toen we samen even koffie dronken. Hij is blij dat hij zijn betaalde hobby weer uit kan oefenen.  Als het weer het toelaat gaan we aanstaande zaterdag samen naar een markt op het Centraal Massief. 
En ik ben ook weer gerustgesteld wat mijn performance betreft, die op alle markten waar ik tot nu toe speelde in de Ardèche te wensen over liet. Vandaag liep het weer. Het lukte om de zaak in beroering te brengen. Heel veel lachende en blije gezichten,  waaronder die van vele kinderen.






Hier stond ik lekker in het zonnetje.






Vernoux is voor mij altijd een hele prettige plaats geweest. Er heerst een goede energie, waar ik me thuis in voel en het contact met de mensen is er  beter dan gemiddeld. Ik werd meteen enthousiast begroet door enkele marktmensen en een van hen vroeg me wel drie keer of ik ook even naast hem kwam staan. Dat deed ik  en daar stond ik ook prima. Alleen, van koffiepauze is het er niet van gekomen daar het geschikte café daarvoor dicht was. Maar desondanks speelde ik ook zonder koffie goed op mijn derde plekje. 
Na de koffie met Wim, die we na afloop van de markt namen ben ik naar de supermarkt gegaan,  die tot half twee open was en daarna dicht vanwege Hemelvaartsdag. 
Vanmorgen op de heenweg heb ik aan de overkant, vlakbij de col, een foto gemaakt van de berg waar Les Costilles deel van uitmaakt. 


Les Costilles ligt te baden in de ochtendzon. Die gele struik die hiervoor staat, daarachter is het.

Op de terugweg stonden er mooie digitalis in de berm.








Thuis kon ik vanmiddag nog heerlijk op een luie stoel in de zon gaan liggen voor een kleine siësta. 





En daarna eten koken. De sperziebonen smaakten weer voortreffelijk. 






Spreuk van de dag. 


Verlies geen tijd door je te haasten.



Dag dag.

Tot morgen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten