Goedenavond, bonsoir. Het is benauwd hier binnen in de hoofdcaravan. Buiten heeft het al een beetje geregend. Maar overdag was er geen vuiltje aan de lucht en zijn Wim en ik volgens afspraak naar de markt gereden in Chambon sur Lignon. Dat vroege opstaan is voor mij het grootste offer dat ik moet geven voor deze onderneming. Het was sowieso een heel moeilijk begin van de dag omdat mijn ogen vannacht zo ontstoken waren dat ze niet meer te hanteren waren, zoals dat de afgelopen weken nog wel het geval was.
Een beetje in paniek was ik en de vraag was hoe ze zich zouden houden tijdens de expeditie naar de hoogvlakte. Het bleek gelukkig wat minder erg te worden en ik kon ze de hele ochtend, zij het met moeite, redelijk open houden. Dat is wel nodig als je staat te spelen en iets uit wilt stralen. Maar net zoals afgelopen donderdag op de markt van Vernoux straalde mijn optreden van de energie en mocht ik de vreugde ervaren een mooie bijdrage te kunnen leveren aan het gebeuren. Ik hoopte dus maar dat mijn ogen het niet zouden begeven en ze hielden het gelukkig tot het einde toe vol.
Een smaakmaker die al jarenlang op veel markten present is stond er vandaag ook op zijn gebruikelijke plek. Jaques is zijn naam, hoorde ik vandaag pas van Wim.
Allerhande tierelantijnen draaien hier in het rond.
Onder andere verkoopt Jaques manden.
Aan de mallemolen hangt onder andere een kat. Daar staat iets bij geschreven:
Chat va bien, de kat gaat goed. Het is een woordspeling omdat het lijkt op " Ça va bien", wat betekent dat het goed gaat ( in het algemeen)
Hier hangt een uil, chouette in het Frans. Maar chouet betekent gezellig en heeft dezelfde uitspraak. Er staat: Bij ons is het super........
Grappig vond ik ook de slager die op zijn vlees stond in te hakken.
Dit heeft ie zelf zo voor elkaar gekregen door de figuurtjes uit stenen te slijpen.
Van alles zijn er nu filmpjes die op de status van WhatsApp te zien zijn.
Wim zelf was trouwens vandaag ook weer tevreden over zijn zaken.
Na de markt hebben we niet lang gedraald en zijn terug gereden. In Lamastre stond mijn fiets trouw te wachten en het kostte me niet te veel moeite om weer boven te komen. Toch was ik blij weer thuis te zijn, waar ik meteen het handwerk opgepakt heb.
Twee nieuwe ontwerpen die niet opleveren wat ik wil, maar wie weet toch een mooie uitwerking krijgen.
En natuurlijk moest er ook weer gegeten worden.
Een vriendin die helemaal niet van mijn spreukenbordjes houdt bracht me de volgende.......
Uitspraak van de dag.
Jij met je spreukenbordjes.....doe mij maar een bordje bloemkool.
Welterusten
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten