Goedenavond, bonsoir.
Vandaag heb ik een andere creatieve bezigheid weer opgepakt: het maken van zwartwit-tekeningen.
Je zet twee willekeurige punten op papier, je verdeelt de omtrek van het papier zoals je wilt. In bovenstaande heb ik gekozen voor telkens 1 centimeter afstand. Daarna verbind je de twee willekeurige punten met de punten op de omtrek. En dan ga je de gevormde hokjes om en om zwart maken.
Ik heb er nu een nul in getekend om het ingewikkelder te maken. In de binnenkant van die nul ben ik nu nog even bezig tot ie af is. Maar wanneer is ie af? Ik houd meestal zomaar ergens op.
Deze negen bijvoorbeeld heb ik zo gelaten, terwijl er nog heel wat hokjes ingevuld kunnen worden. Op elk moment kan ik er nog wat meer aan doen. Het materiaal wat ik gebruik is trouwens viltstift, om de hokjes ruw in te vullen, en fineliner om het helemaal precies af te maken. De ene viltstift is de andere niet, want ik zie nu in bovenstaande negen dat het zwarte ervan niet doffer is geworden, zoals dat bij andere tekeningen het geval is, die hier al een tijdje hangen. Dat was bij die bovenste nul bijvoorbeeld zo en die lijnen heb ik net weer overgedaan.
De 5 die hier hangt is wel helemaal ingevuld en heeft een foutje: twee per ongeluk doorgetrokken lijntjes.
Deze 8 kun je ook zien als een gespiegelde 3. Ik vond hem zo ook al af genoeg.
Een andere 0. Door de twee willekeurige punten anders te kiezen krijg je een hele andere tekening dan die eerste met de 0, waar ik nu mee bezig ben. Hieronder komt ie nog even
Over het algemeen geldt: Hoe dichter de punten bij elkaar, hoe meer spanning de figuur uitstraalt.
Zo hangen de 0 en de 9 naast elkaar en rechtsonder is een gedicht van Marij naar aanleiding van een fietstocht die we in 2014 samen maakten.
Tja, wanneer is iets af? Daar kunnen we lang over filosoferen. Zelf vind ik het niet nodig om alles precies af te hebben. Een tussenstand van iets heeft vaak ook wel wat. Een boek uitlezen op twee bladzijden na bijvoorbeeld, dat heb ik wel eens gedaan. En het gras maaien hier, daarvan heb ik voor mezelf ook niet de eis dat het hele terrein gedaan moet worden. Wel probeer ik daar te maaien waar je het meeste loopt. Maar als ik water ga halen bij de overloop van de bron word ik nog steeds regelmatig nat. Zo ook vanmorgen toen het een beetje geregend had. Op de status van WhatsApp laat ik zien hoever ik inmiddels gekomen ben met mijn sikkeltje.
Ook laat ik zien waar ergens ongeveer de bron loopt
Een cilindervormige bak van twee meter diep is ingegraven op de plek waar die wc staat. Onder in die bak loopt het water van de bron.
Op een andere plek wordt dat water weer opgevangen in een reservoir van 2000 liter.
Daaronder is dan de zogenaamde overloop van de bron, waar ik het water nu uithaal.
De bron loopt erg hard vanwege de overvloedige regenval in april. Een emmer is gevuld waar je bij staat.
Meestal sluit ik in de zomer ook een pomp aan op het reservoir, vooral handig als er een moestuin is. Maar ik weet niet of dat er dit jaar van komt.
Spreuk van de dag.
Door altijd tegen de stroom in te gaan kom je vanzelf bij de bron.
Oh ja, Den Bosch voetbalt nu dus:
Heja Den Bosch.
Behalve als je voor Telstar bent.
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten