Van het ene bos naar het andere. Hele dag in kleine tent bij regen.

Goedenavond. Gelukkig heb ik niet zo gauw last van claustrofobie. Zit vanaf tien uur vanmorgen in mijn tent. Die staat weer in een bos, maar vijftien kilometer verder in de richting van het zuidwesten dan het bos van gisteren. De hele dag zou er regen vallen, was aangekondigd. De begintijd stond vanmorgen bij het opstaan op kwart over negen, een uur eerder dan gisteravond nog de voorspelling was. Mijn plan was om in de vroege ochtend te verkassen en onderweg, 11 kilometer verderop in de winkel Coccinelle boodschappen te doen. Ik twijfelde nog wel even. Daar blijven waar ik was, was ook een optie. Het zou wel een beetje krap zijb met eten, want 4 kleine aardappelen en een kwart van een pompoenetje zou een mager avondeten geven, maar brood, kaas en water had ik genoeg. Even geaarzeld,  maar niet lang, want anders verlies je tijd........Het werd inpakken en wegwezen.

Het begon onderweg, acht uur in de morgen, al te miezeren, maar niet genoeg om mijn regenjas aan te trekken. De tegenwind was minder dan gisteren, daardoor werd de winkel binnen een uur bereikt.

Coccinelle betekent lieveheersbeestje. 

Een apart soort winkelwagens hebben ze hier.

Daarna was het ongeveer vier kilometer fietsen naar mijn geplande bos, waar ik vrij snel een plekje vond voor de tent. De echte regen kwam pas laat op gang, tegen drie uur pas.

Eten klaarmaken en koken in de tent vond ik toch wel een benauwende bezigheid: alles moet heel voorzichtig gebeuren, vooral als het gasje brandt met de etenspan erop. 

Prei, wortelen, aardappelen en een stukje pompoen moesten klein gemaakt worden voor in de pan, linzen kwamen er op het bord bij.

Opgeschept op het bord. De tent kwam op stoom!

Op de status van WhatsApp meer hierover.

Al met al werd het een fiks grotere maaltijd dan die ik gehad zou hebben als ik in de tent waar hij vanmorgen stond was blijven zitten. En een beetje beweging, al was het maar anderhalf uur fietsen, deed deze mens toch goed. 

De regen is trouwens nu nog steeds bezig, maar morgen zal het weer veel droger zijn.

Uitspraak van de dag (nu van toepassing)

Het houdt op met zachtjes regenen

( het begint te gieten)

Tot morgen. 

Met veel tegenzin tegen de wind in. Lekke voorband na 1 kilometer. Kamperen naast Maria.

 Goedenavond. Het was een prima plek waar ik vandaan kwam vanmorgen, een plek die harmonie uitstraalde en het mij ook bracht. Maar goed en wel op de fiets was de vrede snel  voorbij toen die vervelende wind weer om mijn oren suisde. Al voor dat ik me daar druk om kon maken moest ik na een kilometer al stoppen, alles afladen, mijn voorwiel eruit halen en daarvan de lekkende binnenband vervangen door één van de drie eergisteren verworvene. Blij dat ik het probleem nu meteen op kon lossen, hoewel de onzekerheid blijft of het wel goed blijft gaan. Heb namelijk geen stekel gevonden die door de buitenband heen prikte, noch kon ik het gaatje vinden in de binnenband......Daardoor blijf ik angstvallig regelmatig de band betasten om te kijken of ie nog steeds hard is, hetzelfde als wat ik met de achterband doe. Maar als het nu enkele dagen goed gaat zal mijn vertrouwen weer stijgen. Ook controleer ik elke avond of de 36 spaken van het achterwiel nog heel zijn.

Ben gaan twijfelen of ik zo nog wel ver wil fietsen. Die harde tegenwind over kale vlaktes kan nog wel dagen aanhouden als ik de richting zuidwest  blijf volgen. Vandaag was het droog maar morgen komt er ook weer regen bij. Maar ik wil niet flauw zijn, mijn eerste doel is nu om in Plaisance aan te komen,  het dorp waar good old Tom een terrein heeft en daar zijn huisje aan het bouwen is met een stel mensen. Dat huisje komt helemaal in zijn stijl met strobalen en leem als bouwmaterialen en de vorm is flexagon. Tom leest regelmatig de blog, dus nu weet hij zeker dat ik kom. Maar het kan alleen nog heel lang duren. Met een gemiddelde van 8 kilometer per uur kom ik niet ver. Vandaag heb ik bijna 25 kilometer afgelegd. Het is nog 125 kilometer naar schatting. 

Heb daarentegen weer een hele mooie plek gevonden voor de nacht.

Slapen naast Moeder Maria is een voorrecht.

Wees gegroet Maria, vol van genade.

Net zoals gisteren stelde ik mij als enige doel om een supermarkt te bereiken voor boodschappen. Dat was na 10 kilometer. De koffie leek er bij in te schieten, doch heel onverwachts in the middle of nowhere dook daar een golfterrein op waar in een zaakje koffie voor iedereen te verkrijgen was.

Koffie met suiker naar hartelust en mijn eigen krant erbij. Daar had ik niet meer op gerekend voor vandaag.

Buiten op het golfterrein liepen kippen rond.

Kinderen en kippen zijn samen te bewonderen op de status van WhatsApp, behalve als de slechte verbinding het niet toe laat.

Verder wil ik het hierbij laten vandaag. De slechte verbinding kan elk ogenblik uitvallen. Voor het zover is stuur ik deze post op.

Spreuk van de dag. 

I was nowhere, but 

I'm now here. 

Een Engelse woordspeling. : Ik was nergens, maar nu ben ik hier.

Welterusten 

B o n n e   N u i t

Blij met het besluit: inpakken en wegwezen. Harde tegenwind. Op tijd in tent met flinke onweersbuien.

 Goedenavond. 

Mag je dat zeggen als het kwart over vijf is? Het heeft even flink tekeer gegaan met onweersbuien. Maar ik had de tent al opstaan en daar zit ik al een paar uurtjes in. Ik ben blij met weer een prima plek aan de rand van een bosje, dat de meeste wind heeft geweerd. Net voordat het begon had ik de aardappelen al geschild en de sperziebonen klaargemaakt , maar voor het vuur maken was ik te laat, dat ga ik straks met nat hout toch nog proberen.

Het was een heel gedoe om tegen die zware wind in te roeien vandaag, maar ik had gekozen om een beetje om te rijden en kleine weggetjes te nemen in plaats van die gevaarlijke N151. Daardoor was het ontspannenner fietsen. Als je ook nog het vege lijf moet zien te redden tussen al het autogeweld......

Er stonden nogal wat windmolens langs de route.

Indrukwekkend als je er vlak onder staat. Stel je voor dat zo'n vleugel naar beneden valt....

Over dit pad fietste ik en moest ik me een weg banen tegen de harde wind in.

Zal er straks nog regen uit die lucht komen?

Het bosje nadert, waar ik mijn hoop op had gevestigd dat ik daar de strijdbijl neer mocht leggen en de wind de wind kon laten. En inderdaad heb ik daar mijn rustpunt bereikt.
Op de status van WhatsApp zie en hoor je de molens draaien.

In de hoek, op het einde van dit pad staat mijn tent nu.

Mijn fiets heeft alvast de tent om zich heen.

In een gat in de grond zag ik wespen af en aan vliegen.

Op de foto zijn de wespen niet goed te zien. Kijk daartoe straks op de status van WhatsApp. 

Vanmorgen had ik nog wel even getwijfeld wat ik zou doen. Ik had kunnen blijven op die plek, maar dan had ik toch twee keer zeven kilometer moeten fietsen voor boodschappen. Uiteindelijk was ik heel blij de zaak opgepakt te hebben, zeker nu ik hier ook weer prima zit. Inmiddels is het zes uur, een beetje zon verwarmt de tent, die ik nu ga verlaten om een poging te wagen op een houtvuur het eten klaar te maken. Eetlust is er inmiddels genoeg.

Spreuk van de dag. 

Als het weer tegen zit, zorg dan voor een goeie bui.

De koffie heb ik vandaag met gelijke munt betaald als gisteren. 

Prettige avond. 

Weer lekke band. Nu de eergisteren gekochte erop gelegd. In Bourges geshopt in Decathlon en gegeten in restaurant Flunch. Kamperen aan bosrand met weids uitzicht.

 Goedenavond. 

Blij dat ik weer een veilige plek gevonden heb voor de nacht. Onderweg voelde ik me af en toe niet veilig, want er kwam veel verkeer voorbij gestoven, terwijl er een flinke wind stond waar ik tegenin moest. Die belangrijke verkeersader, de N151, die ik sinds gisteren bereed, was zo toch niet zo prettig. Sinds Bourges ben ik nu op een kleinere weg aan het rijden, door Google gevonden dat wel, maar deze is toch wel geasfalteerd en gaat niet door bramenstruiken. Een pad door een gemaaid korenveld leidde me vanmiddag naar een bosje dat een magische sfeer uitademt. Maar de ondergrond om de tent op te zetten vond ik niet zo denderend. Een plekje aan de rand ervan, met uitzicht op de vlakte is veel beter voor de tent en voor mij.

 De fiets staat nog wel in het bosje, want die heeft een steunpilaar nodig.

De achterband is vandaag weer lek gegaan en daarom was ik heel blij dat ik eergisteren in die supermarkt twee nieuwe binnenbanden plus een buitenband gekocht had. De oude buitenband heb ik nu verruild voor de nieuwe,  die wel smaller is dan degene die erop lag.  Nu is er meer kans op spaakbreuk, maar het risico op lekke banden is kleiner. Het gebeurde zo'n 7 kilometer voor de sportzaak Decathlon in Bourges. Daar ben ik verder gaan shoppen en heb weer twee nieuwe binnenbanden gekocht plus een hele brede buitenband. 

De nieuwe, witte buitenband, naast de oude buitenband die ook breed is, maar niet zo breed als de nieuwe. Zal die überhaupt passen over het veel smallere wiel?

Sandalen kopen was een tweede doel om Decathlon te bezoeken. Tot mijn verbazing hadden ze die daar niet meer. Mijn schoenen waren zo erg versleten dat ik nu maar even voor gympies heb gekozen. 

Zelfs de veters van de oude schoenen waren te slecht om ze eruit te halen.

Toen ik bij Decathlon mijn spullen aan het inpakken was kwam daar een heel apart soort auto op de parkeerplaats staan.

De chauffeuse was even in de winkel geweest.

Het lijkt een soort taxi, want achterin zit een vrouw opgepropt. 

Op de status van WhatsApp probeer ik een praatje te maken, maar dat lukte niet echt.

Onderweg ben ik gestopt voor een bijzondere verzameling vliegtuigen die in de tuin stonden van mensen die niet thuis waren.

Op de status van WhatsApp laat ik meer hiervan zien.

En dan heb ik ook nog een video toegevoegd van wat ik hier net zag, in de buurt van de kampeerplek. 

Zonder omheining zie ik schapen op een veld, maar ik ontwaar ook geen herder. Op de video vliegen er vogels omheen.

En dan is er nog een kerkhof in Bourges dat mij ontzag inboezemde.

Eten koken hoeft vanavond niet meer. In Bourges is een restaurant van Flunch waar ik vanmiddag mijn buikje meer dan vol gegeten heb.

De koffie afrekenen doe ik tegenwoordig zo:

                  Één euro zestig!

Gisteren vond de barjuffrouw het heel leuk, die van vandaag was onvriendelijk. 

Zo, nu mag ik weer van mijn toetje gaan genieten. En morgen.....misschien gaat het dan echt wel veel regenen. Eventueel kan ik hier blijven, want de winkels zijn niet ver weg.

                       Spreuk van de dag. 

Het leven van een fietser gaat niet over rozen. Gelukkig maar!!!

26 kilometer tot de koffie was wel ver vanmorgen. Geruster op de fiets: In supermarkt twee binnenbanden en een buitenband kunnen kopen.

 Goedenavond,  bonsoir.

Een lieveheersbeestje liep over mijn been. Helaas had ik de telefoon niet naast me. Maar daarna heb ik 'm uitgebreid kunnen filmen toen hij over de plastic zak liep waarin mijn pan opgeborgen wordt. En nog even later stapte het beestje over op natuurlijker materiaal, waar hij nu nog steeds op zit. 

De status van WhatsApp geeft uitgebreid verslag van de vaak acrobatische bewegingen van dit diertje.

Zelf zit ik nu half in een natuurlijke omgeving. Aan de ene kant van mij is bos, aan de andere kant iets dat op een waterzuivering lijkt.

Ik vind het een ideale plek, omdat de ondergrond mooi vlak is. Dit vond ik na twee keer in een bos geweest te zijn, waarin ik het niet fijn vond. Bovendien stond er te uitgebreid dat het bos privé was om me er vrij te voelen. Om hier te komen hoefde ik niet door een barrière. Bovendien vindt Google maps het pad waar ik nu sta een geschikte route op mijn weg naar Bourges. Verderop staan allemaal bramenstruiken waar je je met de fiets een weg door moet banen. Kortom: ik heb geleerd me niks van de ideeën van Google maps aan te trekken. Volg nu de N151, een rijksweg dus. Het mooie hiervan vind ik dat ie zo kaarsrecht is, met nauwelijks bochten.

Moet je eens kijken hoe mooi die weg zich daar voor me uitstrekt. Ik krijg dan ook meteen een overzicht van de beklimmingen die ik moet doen en de tussenliggende afdalingen.

De weg is niet erg druk, maar de auto's rijden hard en er zijn ook gevaarlijke vrachtwagens. Ik maan mezelf om goed uit te kijken. Helemaal op de achtergrond van bovenstaande foto zie je een bos waar ik op af koerste en wilde kamperen. Maar van dat plan heb ik dus bij nader inzien afgezien. 

Daarna kwam weer een bos en daar ben ik  nu.

Gisteren ging mijn laatste binnenband stuk en gelukkig is het plakken gelukt. Nog steeds is de band hard, maar ik heb vandaag twee nieuwe binnenbanden kunnen kopen en ook een buitenband. Dat stelt gerust. Als er nu weer iets lek gaat kan ik de binnenbanden verwisselen en hangt de voortzetting van de tocht niet af  van het al dan niet lukken van de plakbeurt. Eerst dacht ik dat ik moest wachten tot het bereiken van Bourges, waar een Decathlon is, 80 kilometer vanaf de kampeerplek van gisteren. Eerder waren er geen fietsenwinkels. Maar toen bedacht ik dat in supermarkten vaak binnenbanden te koop zijn. En dat plan lukte vanmorgen in La Charité-sur-Loire. Zelfs dus ook nog een buitenband. 

Vandaag ook weer voor de zoveelste keer de rivier de Loire overgestoken. Die loopt ook al door het Centraal Massief heen, waar ik twee weken geleden doorheen kwam.

Op de status van WhatsApp zie en hoor je het water stromen. 

Vanmorgen moest ik wel heel ver fietsen om koffie te krijgen. 26 kilometer tot La Charité-sur-Loire. Morgen is die afstand iets minder,  iets van 16 kilometer. Het is een streek waar weinig te doen is, in de meeste dorpjes is geen café. Een beetje saai dus.

Tot nu toe is het vandaag droog gebleven,  net als gisteren. Ik had al opgezien tegen een week met elke dag regen, zoals aangekondigd, maar tot nu toe was dat ertegen opzien dus voor niks. Dus.....

Spreuk van de dag.

De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. 

Voor straks:

Welterusten 

Lekke band toen ik wilde vertrekken vanmorgen. Langer doorgefietst dan ik wilde.

 Goedenavond, bonsoir.

Vanmorgen had ik het er met Nanny nog over:soms moet je als je op reis bent doorfietsen, terwijl je eigenlijk geen zin of fut meer hebt. Dat was vanmiddag ook weer het geval. Het liefst had ik bijtijds de tent neergezet, maar ik had geen water. Voor de rest zaten er wel genoeg etenswaren in de fietstassen om tot de volgende ochtend op een kampeerplek te verblijven: brood,  kaas, groente, aardappelen,  boter..... Nanny had nog goed gevraagd, toen ik wegreed, of ik geen water nodig had. Nee, nee, dat koop ik onderweg wel!

Préméry was de plaats waar winkels waren en op een gegeven moment was dat nog 15 kilometer weg, een hele afstand als je het fietsen zat bent en moe bent. Bovendien lag op dat punt een hele beklimming voor me van 3 kilometer, want dat was de afstand die gereden moest worden tot het plaatsje Montenoison. Ja, als je een plaatsje ziet waar mont of monte in voorkomt dan weet je dat dat ergens op een hoog punt is.

Maar,zoals je ziet,  Montenoison heb ik gehaald. 

Ondertussen had ik bedacht dat als ik echt geen fut meer had ik altijd bij een huis aan kon bellen. Ik had nog een bijna lege fles waar nog een restje cranberrysap in zat. De inhoud is weliswaar maar een liter, maar daar kon ik het toch wel mee doen. Bij een huis water vragen kan, maar op een kerkhof kun je vaak ook water tappen. En dat plan kon ik uitvoeren. Daarna was ik echt vrij om te stoppen wanneer ik wilde,  en dat gaf een fijn gevoel. 7 kilometer voor Prémery had ik iets gevonden,  maar niet goed genoeg. Uiteindelijk heb ik Prémery toch gehaald en in de supermarkt nog meer water gekocht,  als ook een toetje en een fles mandarijnensap, en ook nog extra boter.

Verder fietsend dreigde onweer en enkele druppels vielen al. Maar mijn plekje in een bos had ik op tijd gevonden. Het onweer heeft niet echt doorgezet en ik heb ook weer rustig vuur kunnen maken voor het eten.

Ben van het padje af geraakt met mijn tent. Zou er een tractor langskomen dan kan hij erdoor.

Het hout was nog droog genoeg om er gemakkelijk mee te stoken. 

Het was een beetje gespannen fietsen vandaag. Toen ik gepakt en gezakt was en wilde vertrekken vanmorgen bleek er lucht uit de achterband te zijn. Dus: alles weer afladen, fiets op zijn kop, wiel eruit en de binnenband vervangen door een nieuwe

. Tenminste,  dat dacht ik. Maar toen ik een half uur later weer voor de tweede keer wilde vertrekken was de band weer lek. Conclusie: de zogenaamde nieuwe binnenband was niet nieuw en had ik eerder ooit eruit gegooid. Nu moest ik echter het gaatje vinden en het zien te plakken: ik heb geen nieuwe binnenbanden meer bij me. De reparatie is gelukkig wel gelukt, maar ben nu erg onzeker. Als het plakkertje niet houdt, of er gebeurt weer wat......

Zojuist heb ik gekeken naar fietsenwinkels op de route die ik nu volg westwaarts, maar in de vrij grote plaats La Charité-sur-Loire wat nog 25 kilometer is, is niks te vinden.  Over 80 kilometer is er wel in Bourges een Decathlon. Zolang moet ik dus doorfietsen tot ik gerustgesteld ben en nieuwe banden in voorraad kan nemen. Ach, denk ik nu, het zal wel loslopen, maar een beetje gespannen ben ik nog wel.

In La Charité-sur-Loire, 25 kilometer, geen fietsenwinkel,  maar in Bourges, 80 kilometer wel. Daar is zelfs een Decathlon waar ik ook sandalen wil kopen. 

De zon kwam vanmorgen mooi op op het terrein van Nanny.

Maar vanaf morgen wordt er dagelijks regen verwacht. Tja, wat doen we ermee.....We zien wel.

Op de status van WhatsApp zing ik een lied dat gaat over afscheid. Vanmorgen hadden Nanny en ik het samen over de inhoud. Het is tevens het........

Lied van de dag.

Ga nooit heen zonder te groeten, 

Ga nooit heen zonder een zoen.

Wie het noodlot zal ontmoeten 

Kan het later niet meer doen.

Ga nooit heen zonder te praten, 

Dat doet soms een hart zo pijn,

Wat je 's morgens hebt verlaten 

Kan er 's avonds niet meer zijn.

.

In ieder geval neem ik zometeen afscheid van de dag en ga lekker in mijn warme slaapzak. 

Tot morgen. 

Bij Nanny gearriveerd, niet meer onverwachts. Voel sterk aanwezigheid van Prem, die ik ken van vorig bezoek.

 Goedenavond,  bonsoir. Toevallig had Nanny gisteravond op haar computer gekeken, die een tijd kapot was geweest, en daar las ze tot haar verrassing op de blog dat ik wilde komen. Ze had verwacht dat ik met die hitte van vorige week snel naar Nederland gefietst was. Ik was van harte welkom. Ze wilde precies weten hoe laat ik er zou zijn in verband met het eten vanmiddag.  Nou, het was nog 18 kilometer vanaf mijn kampeerplek en ik vond het een beetje link om de aankomsttijd precies vast te leggen, maar ik gokte erop dat twaalf uur wel zou kunnen. Het lukte ruimschoots, de route bleek meer afdalingen dan beklimmingen te hebben en ik was er half elf al.

Nanny.

Net zoals de vorige keer werd ik zeer hartelijk ontvangen. Maar de vorige keer was er ook een vriend uit Nederland op bezoek,  Prem genaamd. Ik vond het een leuke man, van een jaar of tachtig en hij was toen even doof als ik nu ben. Het klikte heel goed tussen ons. Hij was erg spiritueel en vertelde dat hij al enkele jaren bezig was de Baghavad Gita te vertalen. ( Neem me niet kwalijk als ik de naam van dat boek niet goed opgeschreven heb).

Maar drie weken na onze ontmoeting kreeg ik van Nanny te horen dat hij overleden was.

Het gekke is dat ik zijn aanwezigheid heel sterk voel nu ik hier ben. Ik heb altijd de neiging om naar hem te zwaaien als ik kijk naar de plek waar we toen vaak naar elkaar gezwaaid hadden.

Om precies te zijn was het op de hoek van het huis waar hij 's morgens langskwam, waar wij naar elkaar zwaaiden. Zelf zat ik dan bij mijn tent, die nu op dezelfde plaats opgesteld staat.

Nu zwaai ik nog steeds vaak naar hem en zijn aanwezigheid fascineert me. Ik mis het wel dat ik niet even met hem kan praten. Prem, Prem, jongen hoe gaat het? Zou ik willen zeggen.

Reusachtige gele toortsen staan in de tuin,  van wel 4 meter hoog.

Opvallend in de tuin vind ik de grote tent die erin staat.

Om de planten te beschermen tegen overvloedige hitte en om ze bij kou wat meer warmte te geven.

Op de status van WhatsApp is een video, waar onder andere de tuin beter wordt bekeken. 

Er lopen hier nogal wat dassen rond. Nanny liet me zien hoe hun tandenafdruk in een courgette gezet is.

Zulke scherpe tanden kunnen je vingers er vanaf bijten,  als je niet uitkijkt. Nanny raadde me aan een das nóóit te gaan aaien.

Nanny kan niet zo veel meer. Ze heeft pas geleden een beroerte gehad. Haar vriend Paul die ook in Nederland woont is er vaak (nu ook) en hij doet heel veel voor haar, onder andere het zware werk in de tuin. 

Een paar dagen geleden was ik bij haar tweelingzus Nonny. Beiden zijn ze heel gevoelig voor straling van zendmasten en dit was voor alle twee de reden om in dit gebied te gaan wonen. De meeste mensen hebben die gevoeligheid niet, of zijn er zich niet bewust van, maar het is voor beiden een hele strijd om zich overeind te houden, ook omdat er weinig begrip is. Als het hele dorp een zendmast wil, terwijl die voor twee inwoners dodelijk is, dan wordt naar hen niet geluisterd.....

Maar voorlopig kan ze hier nog blijven gelukkig. Er zijn wel plannen voor een nieuwe mast, maar het is allemaal nog niet zeker.....

De weg hiernaartoe liet mij een mooie mariagrot zien. Ik wilde een foto ervan maken, maar vond het belangrijker om een weesgegroetje te bidden. Dat deed ik, met op de achtergrond een blaffende hond. Dit alles is te zien en te horen op de status van WhatsApp. 

Wees gegroet Maria,  vol van genade,  de Heer is met u. Gij zijt de gezegende onder de vrouwen en gezegend is Jezus, de vrucht van uw schoot. Heilige Maria,  moeder van God, bid voor ons zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen.

Kwart over negen nu. Een uur geleden heb ik al afscheid genomen van Paul en Nanny. Morgenochtend zien we elkaar weer. Ik ga weer lekker slapen in mijn eigen tent en neem eerst nog mijn dagelijkse toetje. Vanmiddag heb ik veel en lekker gegeten van een door Nanny en Paul met liefde gemaakte maaltijd, met veel frietjes. Njam, njam.

Spreuk van de dag. 

Niet het vele is goed, maar het goede is veel.

W e l t e r u s t e n.