Met Wim naar Saint-Agrève. Op markt speelde ook Robin, een collega troubadour. Grote hond gek op Wim.

 Goedenavond. 

Zo, het zit er weer op, het uitstapje Saint-Agrève. Vorige week met Wineke waren we ook op weg, maar waren we halverwege gestrand in een sloot. Vandaag in Wim zijn auto zijn we wel heelhuids aangekomen. Een beetje spannend vond ik dat ook wel, want Wim rijdt op de heenweg soms heel hard. Hij wil graag op de markt zijn.

Na het uitpakken zijn we koffie gaan drinken en in de bakkerij/café gezeten wenkte van buiten een man naar mij, die ik herkende als zijnde troubadour, gekleed in Middeleeuwse stijl. Maar nu was ie nog even in burgerkleding uit de 21ste eeuw.  Al enkele jaren op rij tref ik hem in Saint-Agrève en nu was hij weer van plan te gaan spelen. Ik vind hem heel leuk. Na mijn eerste speelronde ben ik naar de plek gelopen waar ik hem meestal aantref, en ja, hij stond daar weer.

Robin.

Ik maakte een filmpje en vanaf dit punt ben ik om hem heen gaan dansen.

Zijn naamkaartje: Robin, de koning van de tamboerijn. 

Toen ik helemaal op het laatst van de markt mijn laatste noten aan het spelen was kwam Robin, klaar met spelen, langs en hadden we spontaan samen een nummertje weggegeven,  geïmproviseerd, zoals ik het vaak doe. Dat ging goed. Alle gekheid op een stokkie,  zeggen ze wel eens. Dit keer was dat op een fluitje. 

Behalve voor het grote publiek heb ik ook nog even speciaal voor een gehandicapte jongen gespeeld. Het was nog even spannend want op het laatst pakte hij de riem van de accordeon zo stevig vast dat het zijn vader alle mogelijke moeite kostte om de riem uit zijn vingers te bevrijden. 

Vanmorgen heel vroeg, toen de meeste marktmensen nog aan het uitpakken waren en wij terugkwamen van de koffie ging Wim weer een robbertje spelen met de hond van een koopman. Ze kennen mekaar goed en ik vond het een indrukwekkend en vermakelijk tafereel om die twee daar bezig te zien. De hond, staande op zijn achterpoten,  even groot als Wim.

Liefde op het eerste gezicht, zou je zeggen. 

Wim moet goed zijn best doen om niet omver gelopen te worden. 

Op de status van WhatsApp is het allemaal te zien.

Ook showde Wim weer wat van zijn stenen aan mij, bij het uitpakken toen de markt nog niet begonnen was.

Een bergkristal die in de zon allerlei kleuren laat zien.

Op de status van WhatsApp legt hij het allemaal uit. 

In de straat waar ik speelde trof ik in de etalage van een boekenwinkel de volgende affiches:

De fauna van onze bergen.

Onze wonderbaarlijke vlinders.

Onze aromatische planten. 

Inmiddels is vandaag de post aangekomen die ik verwachtte, dus ik kan vertrekken. Maar morgen speel ik toch nog een keer op de markt van Lamastre en woensdagochtend komt buurman Michel nog op bezoek. Maar het vertrek is wel een stapje dichterbij gekomen. 

Spreuk van de dag. 

Als je het duister inziet mag je het licht opvatten.

Lekker slapen allemaal. 

T o t   m o r g e n .

Bezoek van Jacqueline en van Michel. Rona jarig.

 Goedenavond. 

Zojuist is Michel weer naar zijn huis gelopen.  Het was fijn dat we elkaar nog zagen en misschien gebeurt dat aanstaande woensdag nog een keer, als ik dan nog niet weg ben op de grote reis die in Nederland uit moet komen. 

Michel groet mij en alle lezers van de blog.

Tja, we zien elkaar niet al te vaak. Michel en zijn vrouw Annie wonen in de Elzas en komen een paar keer per jaar naar hun huis in de Ardèche en ik ben ook een groot deel van het jaar elders. Michel vindt daarom dat we elkaar als het kan nog een keer moeten ontmoeten deze week. Hij stelt het contact met mij erg op prijs. We zijn alle twee gelovig en het is fijn dat we dat samen uit kunnen wisselen. 

Michel is rond zes uur gekomen en Jacqueline was er vanmiddag en we hebben samen warm gegeten en koffie gedronken én.....we hebben een felicitatie toegezongen naar Rona in Nederland. Zij is trouwe lezeres van de blog en vandaag jarig.

Lang zal Rona leven.....

De accordeon had ik vanmorgen ook gebruikt om er een liedje op te oefenen dat ik moest leren van een marktkoopman in Vernoux, waar ik donderdag speelde. Volgende week donderdag moet je het spelen hoor, had ie bevolen. Maar of ik daar aanstaande donderdag nog kom is erg onzeker en waarschijnlijk het hele jaar niet meer. Maar het liedje La ritette, bleek ik toch al wel te kennen, alleen lang niet meer gespeeld.

Met Jacqueline heb ik goed kunnen praten, inhoudelijk, maar ik kon haar ook goed verstaan en dat is niet bij iedereen zo. Al jaren hebben we het erover dat ze een keer naar Nederland wil komen. Misschien komt het er volgend voorjaar van.

Toen ze wegreed was ik wel even bang of de auto zijn draai wel kon vinden. 

Met al die ravijnen hier moet je uitkijken. 

Maar gelukkig kwam de auto weer op het juiste spoor terecht. 

Vanmorgen is ook nog het eerste pand van mijn trui tot een goed einde gekomen.

De vereiste 75 centimeter zijn bereikt. 

Vanmorgen won ik alweer van die Française met het spelletje wordfeud. Om haar te troosten schreef ik de..........

Spreuk van de dag. 

Beter te  h e b b e n  verloren 

Dan te  z i j n  verloren. 

Mieux vaut avoir perdu 

Que d'être perdu.

Prettige avond en een fijne dag morgen. 

(Dan gaan Wim en ik naar de markt in Saint-Agrève).

Met Wim naar Le Chambon sur Lignon geweest.

 Goedenavond. 

Vanmorgen kwart voor zes,  toen het al begon te schemeren, stapte ik op de fiets en tien over zes stond de auto van Wim al klaar met de achterklep open: plaats voor de accordeon en voor mijn klompen. Toen we om zeven uur aankwamen op de markt was daar zoals gewoonlijk alweer een en al bedrijvigheid. Sommige kramen verkochten al groenten en fruit. Maar Wim en ik hoefden ons niet te haasten. Voor de artikelen van Wim komt de aandacht van het publiek meestal pas later.. Toen ik hem om half elf vroeg hoe de tussenstand was, was hij nog niet enthousiast,  maar toen we rond één uur wegreden was hij heel tevreden. 

Zoals gewoonlijk hadden we samen veel lol.

Hier vertelt hij lachend dat hij met stenen zijn brood moet verdienen, en dan neemt hij nog maar weer een hapje van het brood dat ie in zijn hand heeft.

Hij had het koud vanmorgen daar op de hoogvlakte met alleen maar een overhemd. Maar een jassenverkoper op de markt wilde hem wel even een jas lenen.

Hij liet me weer allerhande stenen zien.

Als ik me goed herinner heten die drie rechtse stenen amethist. Die zwarte links is een  o b s i d i a a n. Opgezocht in Wikipedia is dit de omschrijving:

Hij heeft ook obsidianen met stippeltjes

De sneeuwvlokobsidiaan wijst hij aan.

Op de status van WhatsApp komen wat filmpjes. 

Op de markt stond ook weer Sophie met haar stand.

Zij is bevriend met Anneke die nu in Bretagne woont, maar ooit woonde ze hier in de buurt en zo hadden ze elkaar leren kennen, en Anneke en ik elkaar ook. Sophie is ook altijd te vinden in Lamastre en Vernoux. 

Zelf had ik goed gespeeld, vind ik zelf. In de zaak waar ik mijn koffiepauze nam was op het toilet een grote spiegel waar mensen selfies konden maken. Daar maakte ik een filmpje en zong daarop wat regels van het liedje: " Weet je dat er sprookjes zijn....."

The show must go on. Zie en hoor op de status van WhatsApp. 

Met Wim afgesproken dat we maandag weer samen gaan naar Saint-Agrève, als ik niet van plan verander. In ieder geval gaat dan mijn reis nog niet van start. Ik wacht nog op post.

Morgen komt eerst Jacqueline op bezoek en later in de middag Michel. Deze laatste is met zijn vrouw gisteren aangekomen in hun huis in de buurt. Hun hoofdwoning is in de buurt van Straatsburg. 

Spreuk van de dag 

Tot morgen.

Doeiiiii

Gezongen voor Toon met de hele club: 68 geworden. Vlinderparadijs bij de buren. Fiets meer in orde gemaakt voor komende reis.

 Goedenavond. 

Vandaag is Toon jarig, de man die jarenlang trouwe dienst heeft geleverd aan de pontveren over de Maas. Mijn buren kennen hem ook allemaal en ik ben naar hen toe gegaan met de accordeon. Samen hebben we hem toegezongen. 

Vlnr naast de accordeonist: Hennie,  Annet, Marith, Jozef en Jannie.

Het mooie filmpje, waar deze foto uit komt, is gemaakt door Benthe.

Benthe, onze film s t e r.

Toon mag nu het getalletje 68 achter zijn naam zetten. En aangezien ik wel van getallen en woorden hou en creatief bezig wil zijn heb ik er dit van gemaakt. 

Inmiddels heb ik veel van deze letters bij de buren gelaten, want die vieren over een week de verjaardag van Benthe. Maar er kwamen andere letters mee terug en samen met wat ik hier nog had liggen vormden zij stof voor andere woorden.

Drie woorden waar ik iets mee kan: LEF kom ik af en toe wel eens te kort. Bijvoorbeeld als ik mijn fiets moet repareren, voor mij een hele opgave. Vandaag moest ik er toch aan geloven, want op weg naar de buren ging de achterband lek. Daarbij besefte ik dat ik best een BOFVOGEL ben. Het is namelijk misgegaan vlak bij huis en niet ergens ver weg. Daarom heb de reparatie rustig na terugkomst van de buren uit kunnen voeren en op een degelijke manier.

Een buurman die ik nog niet kende kwam voorbij en bood hulp aan als ik ooit ergens een technisch probleem heb. Hij vond het heel dapper dat ik overal met de fiets naartoe ga. Ik wilde erbij zeggen dat ik helemaal niet zo dapper ben als het gaat om repareren van een fiets.

 De minder versleten voorband ligt er nu achter op. Bovendien heb ik de remmen bijgesteld,  ook al niet iets vanzelfsprekends voor deze man.

Ben hiermee een beetje meer klaar voor de grote fietsreis die straks komt.

En dan is de vraag altijd weer: Wat is mijn TAAK? Er ligt altijd wel een opdracht voor me klaar. Voor morgen heb ik met Wim afgesproken om samen naar de markt op de hoogvlakte te gaan. Daartoe moet ik heel vroeg het bed uit. En dat is heeeeel moeilijk. Morgen de boel vermaken in Le Chambon sur Lignon kun je daarom ook wel een TAAK noemen.

 

Het terrein van de buren is een waar vlinderparadijs geworden. Op een foto kun je er niet zo veel van zien, maar vanavond komt er een filmpje van op de status van WhatsApp. 

De vele bloeiende vlinderstruiken zijn er debet aan.

De vlinders zitten niet stil en daarom zijn ze moeilijk vast te leggen. 

Naast de vele vlinders heb ik ook een loopvogel waargenomen.

Hier ver vandaan, ergens in het Brabantse Breugel, is er een walhalla voor vogels.

Bij dit huis zijn vogels graag geziene gasten. Ikzelf ben er een van, maar vandaag waren het onder andere deze twee duiven. Ze zijn ook te zien op de status van WhatsApp. 

Ik las een ontroerend verhaal van een van de voetbalsters van het Engelse team. Hieruit vloeit voort de .......

Spreuk van de dag. 

Zelfs op de hoogste toppen kan het leven je in de diepste dalen duwen.

Dit stond er te lezen:

Dag allemaal, we gaan op naar morgen en ik wens iedereen toe om van die nieuwe dag weer iets moois te maken. 

Doeiiiii