Met Wim naar Saint-Agrève. Op markt speelde ook Robin, een collega troubadour. Grote hond gek op Wim.

 Goedenavond. 

Zo, het zit er weer op, het uitstapje Saint-Agrève. Vorige week met Wineke waren we ook op weg, maar waren we halverwege gestrand in een sloot. Vandaag in Wim zijn auto zijn we wel heelhuids aangekomen. Een beetje spannend vond ik dat ook wel, want Wim rijdt op de heenweg soms heel hard. Hij wil graag op de markt zijn.

Na het uitpakken zijn we koffie gaan drinken en in de bakkerij/café gezeten wenkte van buiten een man naar mij, die ik herkende als zijnde troubadour, gekleed in Middeleeuwse stijl. Maar nu was ie nog even in burgerkleding uit de 21ste eeuw.  Al enkele jaren op rij tref ik hem in Saint-Agrève en nu was hij weer van plan te gaan spelen. Ik vind hem heel leuk. Na mijn eerste speelronde ben ik naar de plek gelopen waar ik hem meestal aantref, en ja, hij stond daar weer.

Robin.

Ik maakte een filmpje en vanaf dit punt ben ik om hem heen gaan dansen.

Zijn naamkaartje: Robin, de koning van de tamboerijn. 

Toen ik helemaal op het laatst van de markt mijn laatste noten aan het spelen was kwam Robin, klaar met spelen, langs en hadden we spontaan samen een nummertje weggegeven,  geïmproviseerd, zoals ik het vaak doe. Dat ging goed. Alle gekheid op een stokkie,  zeggen ze wel eens. Dit keer was dat op een fluitje. 

Behalve voor het grote publiek heb ik ook nog even speciaal voor een gehandicapte jongen gespeeld. Het was nog even spannend want op het laatst pakte hij de riem van de accordeon zo stevig vast dat het zijn vader alle mogelijke moeite kostte om de riem uit zijn vingers te bevrijden. 

Vanmorgen heel vroeg, toen de meeste marktmensen nog aan het uitpakken waren en wij terugkwamen van de koffie ging Wim weer een robbertje spelen met de hond van een koopman. Ze kennen mekaar goed en ik vond het een indrukwekkend en vermakelijk tafereel om die twee daar bezig te zien. De hond, staande op zijn achterpoten,  even groot als Wim.

Liefde op het eerste gezicht, zou je zeggen. 

Wim moet goed zijn best doen om niet omver gelopen te worden. 

Op de status van WhatsApp is het allemaal te zien.

Ook showde Wim weer wat van zijn stenen aan mij, bij het uitpakken toen de markt nog niet begonnen was.

Een bergkristal die in de zon allerlei kleuren laat zien.

Op de status van WhatsApp legt hij het allemaal uit. 

In de straat waar ik speelde trof ik in de etalage van een boekenwinkel de volgende affiches:

De fauna van onze bergen.

Onze wonderbaarlijke vlinders.

Onze aromatische planten. 

Inmiddels is vandaag de post aangekomen die ik verwachtte, dus ik kan vertrekken. Maar morgen speel ik toch nog een keer op de markt van Lamastre en woensdagochtend komt buurman Michel nog op bezoek. Maar het vertrek is wel een stapje dichterbij gekomen. 

Spreuk van de dag. 

Als je het duister inziet mag je het licht opvatten.

Lekker slapen allemaal. 

T o t   m o r g e n .