Goedenavond, bonsoir.
Vanmorgen had ik het er met Nanny nog over:soms moet je als je op reis bent doorfietsen, terwijl je eigenlijk geen zin of fut meer hebt. Dat was vanmiddag ook weer het geval. Het liefst had ik bijtijds de tent neergezet, maar ik had geen water. Voor de rest zaten er wel genoeg etenswaren in de fietstassen om tot de volgende ochtend op een kampeerplek te verblijven: brood, kaas, groente, aardappelen, boter..... Nanny had nog goed gevraagd, toen ik wegreed, of ik geen water nodig had. Nee, nee, dat koop ik onderweg wel!
Préméry was de plaats waar winkels waren en op een gegeven moment was dat nog 15 kilometer weg, een hele afstand als je het fietsen zat bent en moe bent. Bovendien lag op dat punt een hele beklimming voor me van 3 kilometer, want dat was de afstand die gereden moest worden tot het plaatsje Montenoison. Ja, als je een plaatsje ziet waar mont of monte in voorkomt dan weet je dat dat ergens op een hoog punt is.
Ondertussen had ik bedacht dat als ik echt geen fut meer had ik altijd bij een huis aan kon bellen. Ik had nog een bijna lege fles waar nog een restje cranberrysap in zat. De inhoud is weliswaar maar een liter, maar daar kon ik het toch wel mee doen. Bij een huis water vragen kan, maar op een kerkhof kun je vaak ook water tappen. En dat plan kon ik uitvoeren. Daarna was ik echt vrij om te stoppen wanneer ik wilde, en dat gaf een fijn gevoel. 7 kilometer voor Prémery had ik iets gevonden, maar niet goed genoeg. Uiteindelijk heb ik Prémery toch gehaald en in de supermarkt nog meer water gekocht, als ook een toetje en een fles mandarijnensap, en ook nog extra boter.
Verder fietsend dreigde onweer en enkele druppels vielen al. Maar mijn plekje in een bos had ik op tijd gevonden. Het onweer heeft niet echt doorgezet en ik heb ook weer rustig vuur kunnen maken voor het eten.
Ben van het padje af geraakt met mijn tent. Zou er een tractor langskomen dan kan hij erdoor.
Het was een beetje gespannen fietsen vandaag. Toen ik gepakt en gezakt was en wilde vertrekken vanmorgen bleek er lucht uit de achterband te zijn. Dus: alles weer afladen, fiets op zijn kop, wiel eruit en de binnenband vervangen door een nieuwe
. Tenminste, dat dacht ik. Maar toen ik een half uur later weer voor de tweede keer wilde vertrekken was de band weer lek. Conclusie: de zogenaamde nieuwe binnenband was niet nieuw en had ik eerder ooit eruit gegooid. Nu moest ik echter het gaatje vinden en het zien te plakken: ik heb geen nieuwe binnenbanden meer bij me. De reparatie is gelukkig wel gelukt, maar ben nu erg onzeker. Als het plakkertje niet houdt, of er gebeurt weer wat......
Zojuist heb ik gekeken naar fietsenwinkels op de route die ik nu volg westwaarts, maar in de vrij grote plaats La Charité-sur-Loire wat nog 25 kilometer is, is niks te vinden. Over 80 kilometer is er wel in Bourges een Decathlon. Zolang moet ik dus doorfietsen tot ik gerustgesteld ben en nieuwe banden in voorraad kan nemen. Ach, denk ik nu, het zal wel loslopen, maar een beetje gespannen ben ik nog wel.
In La Charité-sur-Loire, 25 kilometer, geen fietsenwinkel, maar in Bourges, 80 kilometer wel. Daar is zelfs een Decathlon waar ik ook sandalen wil kopen.
De zon kwam vanmorgen mooi op op het terrein van Nanny.
Maar vanaf morgen wordt er dagelijks regen verwacht. Tja, wat doen we ermee.....We zien wel.
Op de status van WhatsApp zing ik een lied dat gaat over afscheid. Vanmorgen hadden Nanny en ik het samen over de inhoud. Het is tevens het........
Lied van de dag.
Ga nooit heen zonder te groeten,
Ga nooit heen zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten
Kan het later niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo pijn,
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
.
In ieder geval neem ik zometeen afscheid van de dag en ga lekker in mijn warme slaapzak.
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten