Goedenavond. Nanny is een tweelingzus van Nonny. Haar ken ik nu sinds een jaar of vier, terwijl de vriendschap met Nonny al wel 40 jaar duurt. Wij leerden elkaar kennen toen zij in Nijmegen woonde. Ook toen kwam ik bijna altijd onverwachts op bezoek. Het wonderlijke is dat ze bijna altijd thuis was en dat het ook altijd uitkwam. Nu ging dat eigenlijk ook wel zo. Ze las over mijn komst de avond ervoor op de blog, dat wel. Uiteindelijk ben ik heel blij dat dat zo gegaan is, want ze antwoordde toen dat er in Luzy gisteren een markt was. Dat bracht me van het plan af om in Saint-Honoré-les-Bains boodschappen te doen, waar een van de weinige winkels in deze streek te vinden is. De weg daarnaartoe heb ik vandaag gefietst en dat bleek enorm veel klimwerk te zijn. Als dat allemaal extra gemoeten had dan had ik flink gebaald.
Nanny haar tweelingzus krijgt ook onverwachts bezoek, mits ze deze blog vanavond niet leest. Van de plek waar ik nu kampeer is dat nog 40 kilometer verder naar het noordwesten. Bij haar ben ik pas één keer geweest.
Vanmorgen bij Nanny een vuurtje gemaakt voor de thee en daar hebben samen een uurtje bij gezeten.
Mijn tent stond aan de achterkant van het huis.
Hier had ik mijn ijzeren ros ondertussen neergezet, een gemakkelijke plek om het paardje op te laden.
Terwijl ik zit te schrijven komt daar plots onverwachts een auto uit het bos gereden. Oh, en de tent stond midden op het pad. De chauffeur was een vriendelijke man in een net overhemd. Ik trad hem joviaal tegemoet. De spullen die allemaal rond de tent lagen schoof ik opzij, de tent ook een beetje. En zo kon hij er net door.
De tent stond zo.
Door de spullen zo neer te zetten kon hij er door.
Hij begon wel meteen over het vuur toen hij het rooster zag liggen op mijn al lang uitgedoofd eetvuur. En toen hij wegging zei hij nogmaals: " Pas trop de feu" (niet te veel vuur), hij drukte zich voorzichtig uit. "Nee nee", zei ik, "Het is allang voorbij".
Dat er hier over dit pad een auto zou kunnen komen had ik niet verwacht, maar toch had ik bij het plaatsen van de tent tweestrijd. Een andere plek leek me nóg veiliger voor onverwachts verkeer. Enfin, ik verwacht dat er vannacht niet meer auto's zullen komen, dat had ie anders wel gezegd.
Rond twaalf uur werd mijn tocht weer voortgezet. Veel zin om ver te fietsen had ik niet, maar dat hoefde ook niet. Als ik maar boodschappen gedaan had dan mocht ik van mezelf wel een kampeerplek gaan zoeken. Koffie dronk ik nog in Saint-Honoré-les-Bains en daar vond ik het heel sympathiek.
Koffie met suiker naar hartelust.
De winkel was echter nog tot 3 uur dicht, dus moest ik nog 12 kilometer tot het volgende dorp.
Van deze plek waar ik nu ben komt een filmpje op de status van WhatsApp.
Spreuk van de dag.
Eeuwig duurt het langst.
T o t m o r g e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten