Thuis komen ging moeizaam maar thuis zijn is nog moeizamer.

 Goedenavond,  bonsoir.

Kwart voor zeven en nog steeds 35 graden op de thermometer die binnen bij de open deur hangt. Ik dacht dat ik het moeilijkste gehad had toen ik om half twaalf thuis aankwam. De klim naar boven vanuit de vallei van de Rhône was volbracht. Zoals de bedoeling was, was ik vanmorgen zo vroeg mogelijk vertrokken vanaf mijn kampeerplek. Ondanks dat er nog nauwelijks zon was op mijn pad had ik het toch al warm en zweette ik reeds.

Ondanks dat de zon vandaag niet mijn vriend is vond ik het toch wel de moeite waard om even te stoppen voor dit mooie plaatje.

 En toen kwam er ook nog bij dat ik een lekke band kreeg na ongeveer een uur. Misère, misère. Gelukkig kon ik mijn rust bewaren en begon ik niet meteen te stampvoeten. Nee, het was zelfs aangenaam om tussen de bedrijven door even te gaan zitten op deze plek in de schaduw. Belangrijk was dat de operatie reparatie zou lukken. Zal het wiel er wel weer goed ingaan, zit er misschien toch nog een doorn in de buitenband die de nieuwe binnenband weer kapot steekt? Enzovoort. Allemaal vragen voor iemand voor wie repareren geen hobby is. Wel dacht ik dat als het echt allemaal mis zou gaan, inclusief het verdragen van de warmte, dat ik dan iemand zou vragen om mij op te halen. 

Om een foto te maken van deze vervelende situatie had ik wijselijk gewacht totdat de operatie gelukt was. Hier hoefde ik de fiets alleen nog maar recht te zetten en de spullen in de tassen terug te doen.

Tja, voor deze tocht gold ook dat zoveel mogelijk doorrijden het beste is. Rust nemen was taboe, want hoe later het zou worden, hoe heter. Nog een keer kamperen onderweg was onmogelijk daar ik geen eten  meer in de fietstassen had. Ik moest vandaag in ieder geval Vernoux halen om inkopen te doen. En dat lukte dus om daarna op een bankje in de schaduw een hele liter melk naar binnen te werken,  plus 3 bananen.

Poef,  weer zo'n warmtegolf die over me heen komt nu ik hier zit te schrijven. Het is namelijk zo dat ik het hier thuis de hele middag te kwaad heb met mezelf. Het lukt me niet om de hitte te verdragen hier onder de bomen. Ik dacht dus dat ik vanmorgen het ergste gehad had bij aankomst hier, maar niets is minder waar. Het lukt me niet om een plek te vinden waar ik niet zweet. Zelfs nu, zeven uur, voelt het niet prettig. Maar er zijn ook kansen op onweer, en dat zal ook wel meespelen.

Moet ik dan bij deze omstandigheden die zich vaker voor zullen doen met een ventilator binnen gaan ziten? Op de status van WhatsApp zie je hoe ik wanhopig het cryptogrammenboekje als ventilator gebruik.

Maar ook komt er een filmpje van onderweg waar vlinders genoeglijk rond deze mooie plant fladderen.

Sorry hoor,  mijn hoofd werkt niet om de naam te noemen van deze plant waar in de Provence hele velden van vol staan. Over een kwartier weet ik het waarschijnlijk wel.

Van Maya komt vandaag de........

Spreuk van de dag 

Pluk de dag, voordat je straks zelf in een vaas terecht komt.

( Heb de oorspronkelijke wel een klein beetje veranderd)

Poeh, de dag is nog niet voorbij. Zal ik überhaupt kunnen slapen straks? Zal het onweer komen? Het voelt wel zo.

Morgen is er weer een nieuwe dag. Iedere dag is anders en misschien is die weer beter door te komen. Zoals de Fransen zeggen:

Demain il fera jour.

Paniek in de tent. Met de schrik wakker vanmorgen: tent werd besproeid. Tournee in hitte uitputtend, maar geen spijt.

 Goedenavond,  bonsoir.

Tja, het is wel afzien, deze tournee van twee optredens en twee keer 40 kilometer fietsen. Eigenlijk is het te warm voor deze onderneming, maar zoals ik gisteren schreef doet het me ook  goed om weer eens onder de mensen te komen. 

Na het spelen in een winkelstraat van Valence gisteren was vandaag de markt van Beauvallon aan de beurt. De twee plekken waar ik gestaan heb waren  beide in de schaduw, maar het was toch afwachten of ik het vol zou houden een paar uur lang. Van de Arabische vrouw tegenover me kreeg ik net als de vorige keer een kop heerlijke muntthee aangeboden. In de pauze dronk ik koffie op een heel gezellig terras dat speciaal voor de markt was ingericht. Het enige café van het dorp is namelijk gesloten.

Bar - pmu is dicht, maar voor het gebouw wordt door vrijwilligers een groot terras onderhouden

Een gezellig samenzijn van veel mensen.

Fijn dat mensen zo leuk samen kunnen zijn.

En om de koffie hoefde ik niet eens te vragen. Toen ik ging zitten kwam meteen een vriendelijke man me vragen of ik koffie wilde.

Alleen vroeg ik me af of er wel een toilet was. Ik was vanmorgen nog niet geweest en had lichte aandrang. Gelukkig zakte het weer en kon ik ongestoord de markt afmaken. 

Dat het vanmorgen nog niet gebeurd was had een reden. Mijn rustige ochtendprogramma werd namelijk wreed verstoord toen ik wakker gemaakt werd door gekletter van druppels op de binnentent, die ik opgezet had zonder buitentent eroverheen.

Het bleek dat de sproei-installatie van het maisveld naast het pad waar mijn tent stond in werking werd gesteld en veel verder zijn water verspreidde dan alleen over de maïs.

De grote sproeiarm verspreidt het water over Gods akkers.

Over Gods akkers maar ook.........

.........over mijn half opgestelde tent.

Op de status van WhatsApp laat ik er iets van zien, maar ik kon natuurlijk niet gaan filmen onder de douche die ik zelf kreeg.

Paniek in de tent dus op dit vroege uur. Vlug mijn telefoon en mijn powerbanks in veiligheid gesteld. Dat mijn slaapzak waar ik niet in gelegen had nat was ,was niet zo erg.

Samen met de ook kletsnatte buitententen krijg ik die hier nu wel droog. En anders morgen thuis wel.

Ik heb weer hetzelfde kampeerplekje bezet als dat van 3 weken geleden, maar om er te komen dat was nog een hele kluif. Een uur klimmen in de gloeiende zon gaat me niet in de kouwe kleren zitten. Na het eten in het restaurant Flunch moest deze opdracht namelijk vervuld worden. 

En ook om vanaf de markt naar de Flunch te fietsen was een moeizame onderneming. Toen had ik ook nog honger. 

Het was wel mooi dat in dat restaurant op iedere tafel nu een watervat stond dat je gratis kon vullen. 

Er wordt aan de oudere mensen zoals ik gedacht. Het is belangrijk om veel te drinken in deze hitte. 

Bij aankomst op dit plekje ben ik zeker anderhalf uur uitgeteld gaan liggen. Fijn dat er af en toe een windvlaag over me heen kwam, zodat het meeste zweet verdwenen is.

Uitwasemen op mijn matje.

 Eten koken hoeft net als gisteren weer niet. Morgen ga ik proberen heel vroeg weg te fietsen. Het is nog 3 uur klimmen ongeveer om thuis te komen. En ondertussen ook nog boodschappen doen in Vernoux. Hopelijk gaat het lukken, want helemaal zeker ben ik nergens meer van.

Ondanks dat ik er veel voor moet doen heb ik toch geen spijt. Het is goed om mijn creatieve geest door middel van de muziek in de mensenwereld te laten werken. Daarvoor heb ik  veel bloed, zweet en tranen over. Maar het moet natuurlijk allemaal wel kunnen. 

Gezien gisteren bij een buurman die ik nog niet ken:

Spreuk van de dag 

Om een wereld te maken heb je niet van alles nodig. Je hebt alleen geluk nodig en niets anders.

Dit is een persiflage op een bestaande Franse spreuk: Om een wereld te maken heb je van alles nodig. Il faut du tout pour faire un monde.

Misschien dat ik binnenkort eens een vlinder onder die spreuk spijker als kennismaking. 

Nu dan. Een kleine wandeling ga ik maken en daarna verder met rusten.

Doeiiiii 

Tot morgen.

Wim belde om 6 uur: auto startte niet. Ander plan: naar Valence gegaan voor tournee.

 Goedenavond,  bonsoir. 

Precies om 6 uur vanmorgen liep ik het pad af naar de fiets. Wim belde: hij kreeg zijn auto niet aan de praat. De gezamenlijke tocht naar de hoogvlakte ging dus niet door. Ik blij dat ik al niet vertrokken was en ik kon weer boven op het nog zonverlaten terras gaan zitten.

Zoals ik gisteren schreef was ik er onderhand wel aan toe om me weer eens tussen de mensen te begeven in plaats van tussen de vlinders, de bijtjes en de andere insecten. Maar om met deze grote hitte een tournee te maken dat zag ik niet zitten. Toch heb ik het erop gewaagd om de hitte te trotseren door te vertrekken naar de vallei van de Rhône waar er het meest te doen is qua menselijke activiteit. Ik koos Valence uit om daar vanmiddag in de winkelstraten te spelen.

Tijdens het fietsen had ik met de hitte geen problemen. Er staat de hele dag, en nu nog steeds een windje uit het noorden.

Wel was ik in gevecht met mijn linker oor dat klepperde. Als ie dat op de fiets al doet dan zal ie het met het spelen ook doen. Dus ik had er een hard hoofd in hoe dat zou gaan in Valence. Ik had besloten dat als ik door dat geouwebet niet leuk kon spelen dat ik me dan voor ging bereiden om naar Nederland te gaan. Die lucratieve markten die je hier in juli en augustus hebt, daar zou het voor mij ook niet meer interessant zijn om heen te gaan.

Maar......het viel reuze  mee. Het oor hield zich over het algemeen gedeisd en ik heb weer goed gespeeld en een mooie uitstraling neer kunnen zetten. Dus mijn carrière is voorlopig nog niet afgelopen.

Enkele leuke winkels zijn er in de straat waar ik speelde. Ik vond er onder andere de........

Woordspeling van de dag. 

De toute bioté

In plaats van: De toute beauté 

Van schoonheid hebben ze hier biologischheid gemaakt.

In deze winkel wordt zeep verkocht die op een ambachtelijke manier gefabriceerd is.

Op de status van WhatsApp laat ik de winkelstraat wat uitgebreider zien.

 Morgen doe ik de markt van Beauvallon, zoals ik dat drie weken geleden ook al deed.

Na afloop van het spelen ben ik meteen al naar Beauvallon gefietst waar ik mijn kampeerplek al ken van andere gelegenheden.

Ik heb het mezelf gemakkelijk gemaakt en geen warm eten meer klaargemaakt. Ik mocht even wat minder streng zijn omdat ik tussen de middag in restaurant Flunch al flink heb zitten bufferen. 

Je mag hier zo vaak opscheppen als je wilt. 

Bij het tweede bord bood een aardige mevrouw mij een groot stuk ham aan. Volgens Piet krijg ik dat omdat ik eruit zie als een zwerver, maar dat vind ik toch eigenlijk niet, want ik heb meestal mooie kleren aan. Hoewel ik hier nog niet het kleurrijke shirt aanhad waarmee ik optreed. Maar die baard is natuurlijk wel erg lang inmiddels. 

Hier waar ik kampeer is een smal pad langs een beekje. Zojuist werd ik opgeschrikt door een driewieler die niet langs me heen kon. Ik was verzonken in het schrijven van deze blog .

Toen ie voorbij was kon ik  nog snel even deze foto van hem maken.

Bredere voertuigen moeten er toch niet komen, die kunnen niet meer langs de tent.

Nu half tien is de zon achter de horizon verdwenen en komen er weer koelere uurtjes. Fijn is ook dat de dag van morgen helemaal in de schaduw begint. Ik ben al ter plekke van de markt, dus ik mag het rustig aan doen. Zometeen kijken wat de nacht gaat brengen. Afgelopen nacht had ik het heel moeilijk, mijn ogen waren zeer penibel. Ik vond het erg eng. Maar gelukkig is het tot nu toe weer veel beter gegaan  vandaag.

Bonne nuit

W e l t e r u s t e n. 

Twee spreukenbordjes klaar. Tijd om weer eens op stap te gaan. Morgen naar de markt op hoogvlakte met Wim.

 Goedenavond.

Mijn voornemen om enkele teksten op bordjes te schilderen heb ik vandaag voor de helft ingewilligd. Vier spreuken vond ik gisteren in mijn schrift die naar ik mij herinner nog nooit uitgeschilderd zijn geweest. Een ervan was gisteren de spreuk van de dag. Of beter: de vraag van de dag. 

Is het verstandig om altijd naar je gevoel te luisteren?

De andere tekst is voor vandaag de.......

Spreuk van de dag 

De andere twee moeten nog geschreven worden en zal ik nog maar niet verraden.

Of het er morgen van komt om ze te schilderen betwijfel ik, want dan ga ik eindelijk weer eens op stap: Met Wim mee naar de markt van Le Chambon sur Lignon op de hoogvlakte. Het is de derde keer al dit seizoen dat we dit doen. Tegen het vroege opstaan zie ik nu niet zo op, daar het om half zes al ongeveer licht is en het is natuurlijker om dan op te staan dan wanneer het nog uren donker is daarna, zoals dat in september het geval is. Het is ook wel weer eens goed om even van huis weg te zijn.

In het kader van een tournee  van een week gaan zou het mooiste zijn, maar het is daar gewoon te warm voor. Hier onder de bomen is het soms al te warm, laat staan met veel inspanning in de gloeiende zon. Eventueel eind volgende week zou de temperatuur iets onder de 30 graden kunnen duiken. Maar in juli en augustus zijn ook de vier bereikbare marktplaatsen in de buurt al interessant vanwege de schoolvakanties. Dan worden de markten hier zeer druk bezocht. 

Maar morgen in ieder geval weer eens een dagje op avontuur met de accordeon en met Wim.

Vandaag is de Griekse X op aan het komen in de trui, in navolging van de maan die daar in zijn geheel boven de horizon is gekomen. 

Helemaal bovenaan zie je twee zwarte horizontale strepen verschijnen. 

Het vereiste even wat rekenwerk om de X op de juiste plaats te krijgen, maar dat is gelukt: precies in het midden komt de letter.

Vanavond heb ik mijn fiets vast in gereedheid gebracht en daaraan een filmpje gewijd op de status van WhatsApp. 

De accordeon  in een van de fietstassen gezet.

De klompen gaan ook weer mee.

Ik neem ook altijd een stel hoedjes mee. Normaal zitten ze in de koffer bij de accordeon, maar nu zijn ze hier en morgenochtend moet ik eraan denken ze mee te nemen.

In de koffer zitten verder nog twee hoedjes. The show must go on.

En als het in mijn trui te warm is heb ik nu dit mooie shirt om aan te doen.

Maar we gaan ook naar de hoogvlakte omdat het daar wat koeler is dan bijvoorbeeld in Annonay, waar we vorige week naartoe wilden. We gingen toen niet vanwege de hitte.

Nou, we zullen zien wat we morgen weer meemaken en u zult het lezen.

Doeiiiii

Tot morgen. 

De hond houdt ook van voetbal. Een luchtigere dag vandaag, minder benauwd.

 Goedenavond. 

Het was lachen geblazen vandaag toen ik van Wim een filmpje kreeg waarin een hond op het voetbalveld de bal bemachtigde. 

Zelf had ik ook weer een tafereel met een vlinder, die op mijn been zat, waar ik een filmpje van heb kunnen maken, maar dit is toch wel sensationeler. 

Een vlinder en een hond op de status van WhatsApp vanavond.

Het was vandaag een aangenamere dag dan gisteren qua hitte. De benauwdheid 

 was er niet meer.

Een luchtige atmosfeer vandaag.

De letter K ervoor zorgt dat het wat mij betreft zaak is om overal de grap van in te zien.

Vandaag ook weer een wasje gedaan. 

De maan is bijna helemaal opgekomen. 

De onderste figuur verschijnt straks in de trui, is nu mijn plan, de bovenste niet.

Nog wat hokjes zijn er in te vullen. 

Vraag van de dag. 

Is het verstandig altijd naar je gevoel te luisteren?

Voor straks:

Welterusten. 

Een onafscheidelijke vlinder een half uur op mijn hoofd. Wasje gedaan. Zo warm dat ik het er moeilijk mee had/ heb.

 Goedenavond. 

Tjonge jonge. Nog steeds is het 34 graden, als ik op de thermometer kijk. Er staat een aardig windje,  de zon is weg van het terrein en toch hoor je me af en toe puffen. Maar als ik besef dat de meeste mensen hier alleen maar een huis hebben waar je nauwelijks af kunt koelen behalve met zo'n elektrische waaier, dan is het voor mij toch een hele luxe op dit grote terrein.

Er is hier altijd wat te doen met insecten, vlinders of vogels. Eergisteren vloog een libelle nog rondjes om me heen, vandaag nestelde een vlinder zich  boven op mijn hoofd. Dit was weer een prachtig onderwerp voor op de status van WhatsApp. De vlinder bleef zeker een half uur zitten en gaf mij alle gelegenheid om hem via een selfiefilm gade te slaan.

Het beest liet mij niet meer los: al ging ik naar het toilet, het bleef op dezelfde plek zitten, draaide zich hooguit een kwartslag om

Op een gegeven moment ben ik maar gaan dansen. Ook dat vond ie prima.

Maar heel lang aan een wezen gebonden te zijn vind ik niet prettig en toen hij eindelijk wegvloog voelde ik me ook opgelucht.

Vanmiddag eindelijk eens een wasje gedaan,  dat was nog niet eerder gebeurd sinds ik hier ben, al anderhalve maand. 

Daartoe deze ketel leeggemaakt. Die had ik volgestopt met wol om die te beschermen tegen muizen toen ik weg was deze winter.

En verhip, daar zat ook dat meetlint in dat ik miste. Want onderhand kwam de lengte van de trui in de buurt van de 50 centimeter en op dat punt moet er geminderd worden. Meten met een lineaal van 30 centimeter gaat wel, maar is toch onhandig. 

49 centimeter was het meetresultaat, dus nog maar heel even doorbreien. 

En nu heb ik dus weer wat was schoon.

En droog zal de was nu, half acht, ook al wel zijn.

Vandaag was er weer een test van de Nederlandse taal. Daarin wordt verklaard waar vandaan komt de...........

Uitdrukking van de dag 

Het onderspit delven.

Zo, klaar met mijn verhaal.  Nu tijd voor het toetje.

Morgen is er weer een dag.

Tot morgen.

Weer een warme dag thuis, maar nu zonder regendruppels. Mijn ogen wat slechter.

 Goedenavond,  bonsoir.

Bijna 8 uur. De zon is weg hier en het hele hete is er ook niet meer. Maar door hier rustig in de schaduw te blijven zitten ben ik de dag weer goed doorgekomen. Wel zalig dat ik mijn dag zo helemaal op mijn eigen manier mag indelen en zo lui mag zijn als ik zelf wil. Er was wel markt vandaag in Lamastre, maar ja, boodschappen heb ik nog genoeg in huis. Zojuist heb ik de laatste drie artikelen die ik zondag kocht naar boven genomen. Zie de status van WhatsApp hoe dat ging.

In de fietstas zaten nog aardappelen,  joghurt en wortelen. Die laatste zijn nu ongeveer opgegaan in de warme maaltijd. 

Net zoals ikzelf neemt de fiets er ook zijn gemakje van. 

Bramenstruiken zijn in volle bloei, evenals de kastanjebomen overigens. 

Spreuk van de dag. 

We kunnen ons beklagen dat bramenstruiken prikken, maar we kunnen ook ons gelukkig prijzen dat die prikkende struiken heerlijke vruchten geven. 

Behalve uit wortelen bestond de avondmaaltijd ook uit aardappelen, kikkererwten én........

.............prei.

In deze tijd van het jaar is de prei  vaak doorgeschoten, zo ook bovenstaande. Als je de bloemknop eruit haalt is er niet veel meer van over. Maar het is wel een mooi plaatje.

Zo, bijna kwart voor negen, ik ga nog even heerlijk van de koelte genieten. Morgen is er weer een dag. Dat kan de belangrijkste dag van heel je leven worden. 

Prettige avond. 

Behalve veel vlinders ook een enthousiaste libelle in de weer hier. Warm met soms wat druppels.

 Goedenavond,  bonsoir.

Met mijn ogen gaat het redelijk de laatste tijd. Niet helemaal in orde, maar ik denk dat het scheelt omdat ik me rustig houd en mijn ogen de kost geef.

Vandaag was het weer een lust voor het oog om al die vlinders rond te zien dartelen, maar er was ook een soort libelle die razendsnel om me heen cirkelde vanmorgen, zo snel dat ik niet precies kon zien of het inderdaad een libelle was, ook wel helikopter genaamd. Een foto kan ik dus hier niet laten zien, doch op de status van WhatsApp zie je hem regelmatig om me heen flitsen.

Ik heb me dus weer goed vermaakt vandaag op mijn landje. De maan in mijn trui begint langzaamaan te verrijzen.

Heb twee bolletjes rood en geel gevonden die iets afwijken van het tot nu toe gebruikte rood en geel. Die ga ik geleidelijkaan inzetten, daar ik vsn de eerste tinten niet genoeg garen heb.

De  w a s s e n d e   maan.

Het was wel heel warm vandaag. Reden om niet veel zwaar werk te doen.

Natuurlijk wel veel met taal bezig geweest. De Spaanse taaltest gedaan en daarin.........

Uitdrukking van de dag. 

Ha pasado un angel.

In Spanje komt er dus een engel voorbij als er in gezelschap een stilte valt, bij ons is het dan de dominee.

Ik zie een prachtige wolk boven  me. Even een foto maken ervan.

Er waren wel wat meer wolken vandaag en die lieten af en toe wat druppels los en er was wat gerommel in de verte.

Een prettige avond is mijn wens.

Tot morgen.