Goedenavond bonsoir. Een misverstand hield me nogal bezig van gisteravond tot een uur geleden, maar is gelukkig uit de weg geruimd. Ik kan niet goed tegen situaties van onvrede met iemand. Gelukkig word ik nu weer ontspannen.
Marij, die met Ben in Lamastre woont, was in ieder geval niet boos op mij, zei ze vanmorgen. Ze is toneelregisseuze en met de groep hebben ze het afgelopen weekend twee keer opgetreden in een grote daarvoor ingerichte schuur bij hun huis. Ik ben niet naar de voorstellingen geweest omdat ik er te weinig van versta en me verloren voel in grote groepen mensen. Dit allemaal vanwege mijn gehoorproblemen. Ze had me wel gemist, zei ze, maar ze nam het me niet kwalijk.
We spraken elkaar vanmorgen op de markt. Zij en Ben hebben een bevriend stel op bezoek, dat ik ook ken en we hadden samen koffie gedronken. Mijn linkeroor klapte af en toe dicht, zodat het voor mij behalve dat het inspannend was om te horen
ook moeilijk was om te praten omdat dat in een echo kwam. Maar ik heb toch een beetje uit kunnen wisselen met hun vrienden Dorien en Fried. Het moet wel een jaar of vijf geleden zijn dat we elkaar zagen.
Marij stelde voor om mijn baard weer eens een keer te knippen. Dat heeft ze jaren geleden ook al eens gedaan. Deze is inderdaad flink geworden.
De meningen erover zijn verdeeld. De meeste mensen zullen het waarschijnlijk wel beamen dat korter en zelfs veel korter beter staat. Toch ben ik vorige week spontaan aangesproken door een vrouw omdat ze de baard zo mooi vond. Maar voor mij geldt: De meerderheid telt, dus als Marij wil knippen: graag.
Heb ook weer eens een kleurrijk shirt aangedaan dat Wineke vorig jaar voor mij in Lamastre op de kop heeft weten te tikken.
Als het nóg warmer wordt dan nu doe ik dat aan met spelen, maar liever mijn eigengebreide trui.
Voordat we gingen koffie drinken had ik een paar uur gespeeld op de markt. De andere muzikant die er tot nu toe altijd was, was er nu niet. De belangstelling voor mij was matig, maar het ging niet slecht. Ik was er niet helemaal goed bij omdat het bovengenoemde ook speelde.
Wim was er ook weer te vinden. Toen ik aan kwam lopen en hem van achteren benaderde stond ie bij de kraam naast hem een salade uit te zoeken.
Wim slaat er een slaatje uit.
Koekoek, koekoek, riep ik en toen zag Wim de vreemde bekende vogel.
Op de status van WhatsApp zie je bewegende beelden.
We hebben in principe afgesproken dat we zaterdag samen naar de markt gaan in Annonay. Dat is ongeveer 45 kilometer van Lamastre. In het kader van tournees heb ik daar in het verleden regelmatig gespeeld. Een tijdlang mocht het niet meer en werd ik verbannen naar een winkelstraat die op de markt uitkomt, maar de laatste keer mocht het weer wel. Maar kijken hoe het nu gaat wat mij betreft en bij Wim zal het zeker wel lukken. Maar zaterdag is nog ver. Het moet ook droog weer zijn.
En zo mag ik na een moeilijke dag zometeen weer gaan rusten. Dat zal wel lukken want afgelopen nacht sliep ik te weinig.
Spreuk van de dag.
Er is geen dag zo gek of er zit wel een eind aan.
Welterusten.
Bonne nuit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten