Goedenavond, bonsoir.
Ook vandaag wist ik het weer te brengen op de markt die heel anders was dan die van gisteren. Toen was die vol van artistieke mensen, nu was het vooral een markt waar levensmiddelen en bloemen te koop werden aangeboden. Deze markt is klein maar trekt veel bezoekers. Omdat ie op zondag is zijn er ook veel kinderen en daar speel ik graag voor/mee. Het begin was aarzelend, want omdat ik vroeg begonnen was, was het nog erg rustig, maar gaandeweg toen het drukker werd ging ik ook weer beter spelen en raakte ik steeds meer bevlogen. Het is dan alsof ik met carnaval aan het dansen ben en alle hoeken van de zaal in beweeg. Zo vrij als een vogeltje voel ik me dan, terwijl ik zoveel mogelijk ook op de mensen reageer.
Het mooiste moment was toen ik Sailing van Rod Stuart speelde. Dat is me lang niet meer gelukt om dat op een goede manier naar buiten te brengen, voornamelijk vanwege mijn gehoorproblemen. De laatste tijd heb ik het idee dat ik de tonen weer wat zuiverder hoor en kan daardoor beter erbij zingen. Dus waagde ik het vandaag weer eens erop om dit mooie lied uit te dragen. Ik was ontroerd, want op de eerste plaats lukte het en op de tweede plaats drong de inhoud van het lied weer tot me door, zoals dat vroeger ook zo vaak gebeurde. Ik ervaar het als een gezongen gebed en ben een met het lied: Ik vertel de mensen en mezelf dat we op een bootje zitten op de grote zee en dat we onderweg naar huis zijn. Het is zo ontroerend want ik voel het ook zo en laat mijn tranen biggelen terwijl ik speel. En omdat het echt is merken de mensen het en ik voel het aan hun reacties.
Onverwachts waren er vandaag ook andere muzikanten actief. Dat heb ik op deze kleine markt nog niet eerder meegemaakt.
Ik denk een vader en zijn zoon. Zie en hoor de status van WhatsApp.
Helemaal gecharmeerd was ik door een grote hondenkop die uit de kraam stak waar ik even naast stond te spelen.
Hier worden messen verkocht en geslepen.
Toen ik later tegenover een Marokkaanse kraam stond kreeg ik spontaan thee aangeboden. In eerste instantie sloeg ik het aanbod af, want ik wilde eerst spelen, maar toen ik klaar was kreeg ik alsnog een glas warme shaithee in mijn handen gedrukt.
Haar hartelijk dankend zei ik:"Dit noem je nou l e b o n t h é , en wat u doet is l a b o n t é !
( Goede thee tegenover goedheid)
Op het eind nog even gepraat met marktmensen die af en toe mijn statusfilmpjes zien. Ze zijn heel benieuwd straks naar films en foto's uit Nederland, als ik daar weer ben.
Daarna op naar het restaurant Flunch dat in de buurt van Valence is. Daar kun je tussen de middag eten: Voor 6 euro onbeperkt groentes en aardappelen. Dat was nog wel ruim een uur fietsen, maar het eten smaakte voortreffelijk.
Drie keer opgeschept.
Het betekent dat ik vanavond niet meer hoef te koken. Ben begonnen met uit het dal van de rivier de Rhône te klimmen maar heb me het gemak gegund om niet helemaal door naar huis te fietsen en ben al vrij vroeg gestopt op een ruime plek, beschut tegen wind en zon.
Ben wel inmiddels weer in de Ardèche, te zien met grote letters.
Morgen nog enkele uren klimmen en dan denk ik in de loop van de dag weer thuis te arriveren.
Vriendin Nicole doet aan handlezen en vandaag was ze in het Limburgse Steijn daartoe uitgenodigd. Ze had op haar tafel staan de.........
Spreuk van de dag.
Nou kinderen, dat was het voor vandaag. Deze man gaat verder rusten. Krijgt helaas geen toetje, want vergeten te kopen.
Ik wens u een prettige avond en morgen een gezegende tweede pinksterdag in de hoop dat u de Geest moge krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten