Goedenavond, bonsoir.
Tja, het is wel afzien, deze tournee van twee optredens en twee keer 40 kilometer fietsen. Eigenlijk is het te warm voor deze onderneming, maar zoals ik gisteren schreef doet het me ook goed om weer eens onder de mensen te komen.
Na het spelen in een winkelstraat van Valence gisteren was vandaag de markt van Beauvallon aan de beurt. De twee plekken waar ik gestaan heb waren beide in de schaduw, maar het was toch afwachten of ik het vol zou houden een paar uur lang. Van de Arabische vrouw tegenover me kreeg ik net als de vorige keer een kop heerlijke muntthee aangeboden. In de pauze dronk ik koffie op een heel gezellig terras dat speciaal voor de markt was ingericht. Het enige café van het dorp is namelijk gesloten.
Bar - pmu is dicht, maar voor het gebouw wordt door vrijwilligers een groot terras onderhouden
Een gezellig samenzijn van veel mensen.
Fijn dat mensen zo leuk samen kunnen zijn.
En om de koffie hoefde ik niet eens te vragen. Toen ik ging zitten kwam meteen een vriendelijke man me vragen of ik koffie wilde.
Alleen vroeg ik me af of er wel een toilet was. Ik was vanmorgen nog niet geweest en had lichte aandrang. Gelukkig zakte het weer en kon ik ongestoord de markt afmaken.
Dat het vanmorgen nog niet gebeurd was had een reden. Mijn rustige ochtendprogramma werd namelijk wreed verstoord toen ik wakker gemaakt werd door gekletter van druppels op de binnentent, die ik opgezet had zonder buitentent eroverheen.
Het bleek dat de sproei-installatie van het maisveld naast het pad waar mijn tent stond in werking werd gesteld en veel verder zijn water verspreidde dan alleen over de maïs.
De grote sproeiarm verspreidt het water over Gods akkers.
Over Gods akkers maar ook.........
.........over mijn half opgestelde tent.
Op de status van WhatsApp laat ik er iets van zien, maar ik kon natuurlijk niet gaan filmen onder de douche die ik zelf kreeg.
Paniek in de tent dus op dit vroege uur. Vlug mijn telefoon en mijn powerbanks in veiligheid gesteld. Dat mijn slaapzak waar ik niet in gelegen had nat was ,was niet zo erg.
Samen met de ook kletsnatte buitententen krijg ik die hier nu wel droog. En anders morgen thuis wel.
Ik heb weer hetzelfde kampeerplekje bezet als dat van 3 weken geleden, maar om er te komen dat was nog een hele kluif. Een uur klimmen in de gloeiende zon gaat me niet in de kouwe kleren zitten. Na het eten in het restaurant Flunch moest deze opdracht namelijk vervuld worden.
En ook om vanaf de markt naar de Flunch te fietsen was een moeizame onderneming. Toen had ik ook nog honger.
Het was wel mooi dat in dat restaurant op iedere tafel nu een watervat stond dat je gratis kon vullen.
Er wordt aan de oudere mensen zoals ik gedacht. Het is belangrijk om veel te drinken in deze hitte.
Bij aankomst op dit plekje ben ik zeker anderhalf uur uitgeteld gaan liggen. Fijn dat er af en toe een windvlaag over me heen kwam, zodat het meeste zweet verdwenen is.
Uitwasemen op mijn matje.
Eten koken hoeft net als gisteren weer niet. Morgen ga ik proberen heel vroeg weg te fietsen. Het is nog 3 uur klimmen ongeveer om thuis te komen. En ondertussen ook nog boodschappen doen in Vernoux. Hopelijk gaat het lukken, want helemaal zeker ben ik nergens meer van.
Ondanks dat ik er veel voor moet doen heb ik toch geen spijt. Het is goed om mijn creatieve geest door middel van de muziek in de mensenwereld te laten werken. Daarvoor heb ik veel bloed, zweet en tranen over. Maar het moet natuurlijk allemaal wel kunnen.
Gezien gisteren bij een buurman die ik nog niet ken:
Spreuk van de dag
Om een wereld te maken heb je niet van alles nodig. Je hebt alleen geluk nodig en niets anders.
Dit is een persiflage op een bestaande Franse spreuk: Om een wereld te maken heb je van alles nodig. Il faut du tout pour faire un monde.
Misschien dat ik binnenkort eens een vlinder onder die spreuk spijker als kennismaking.
Nu dan. Een kleine wandeling ga ik maken en daarna verder met rusten.
Doeiiiii
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten