Goedenavond, bonsoir.
Vandaag moest ik echt naar Lamastre, want het brood was ongeveer op. Maar zonder de zware accordeon in de fietstassen was het terugklimmen naar huis niet echt moeilijk, ondanks dat het al heel warm was rond 11 uur.
Verrassing. Toen ik beladen met de boodschappen een terras opzocht voor een kopje koffie waren daar toevallig ook Wim en Arthur. Arthur heeft een atelier in Lamastre met daar een slijpmachine voor stenen. Samen met Wim gaan ze daar regelmatig aan het werk. Van dik hout zaagt men planken, is een bekend gezegde. Maar zij maken van grote keien kleine handzame steentjes, die magische krachten bezitten.
Alvorens aan het werk te gaan, wat ik volgens Arthur zo niet mag zeggen, zaten ze dus samen aan de koffie en ik was gecharmeerd vanwege de originele opstelling van twee brillen over elkaar bij Arthur.
De achterste bril, zo legde Arthur uit is voor ver zien en is een hele kostbare en die andere is om te lezen en heel goedkoop. Die kan ie af en toe even aan Wim uitlenen als die iets niet goed kan lezen.
Op de tafel liggen enkele naslagwerken over edelstenen.
Daar zitten ze alle twee.
Voor de boodschappen was ik naar een supermarkt gereden, enkele kilometers achter Lamastre.
Vaak vinden we het lastig als we speciaal voor boodschappen weg moeten van huis, maar ik ben dankbaar dat we hier in de gelegenheid zijn etenswaren te kopen als we honger hebben. Dat is niet overal in de wereld het geval.
Onderweg tussen Lamastre en hier loopt er weer eens een hele kudde geitjes in de natuur.
Een filmpje ervan, afgelopen donderdag opgenomen, staat nu op de status van WhatsApp.
Spreuk van de dag.
Het leven bestaat uit ongeveer 30duizend dagen. Dit is er één uit duizenden.
Laten we er zuinig op zijn.
Morgen is er weer een dag.
Tot dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten