Tourneeplan omgeruild met reis naar de Costa del Sol. Min 5 vanmorgen bij het opstaan.

 Goedenavond.

Het was de bedoeling op tournee te gaan en eventueel in het verlengde ervan naar Spanje te fietsen. Nu zijn de zaken omgekeerd. Ben op weg naar Spanje en onderweg kunnen er wel een paar leuke speelgelegenheden opduiken.

Het was vanmorgen bitter koud, min 5 op de thermometer, maar de nacht had ik redelijk warm doorgebracht. De opdracht waar ik tegenop zag was om op te staan en handelingen te verrichten om weg te komen. Met koud geworden handen de tent afbreken en alles opladen in de fietstassen, daar moest ik de dag mee beginnen. Alles om me heen was wit en de tent bevroren, evenals het water in de fles waarmee thee gezet moest worden. Dat laatste ging toch wel want tussen het ijs was er ook nog wel water beschikbaar. De warmte van het theevuurtje maakte het allemaal toch gemakkelijker. 

De beloning was dat ik daarna mocht fietsen in een betoverend winterlandschap. Dertien kilometer lang hoefde niet geklommen te worden en kon ik rustig peddelend  genieten

Dat winterlandschap was nog heel lang te bewonderen. Om 1 uur vanmiddag fietste ik nog langs beijsde bermen.

Dat ging op een gegeven moment niet meer zonder een centje pijn, want na die dertien kilometer in de vallei van de Eyrieux, moest er een col beklommen worden van bijna 600 meter hoog. Vanwege het grote voorblad betekende dat enkele uren lopen en de fiets vooruit duwen. Tot twee keer toe stopte een automobilist met de vraag of ik hulp nodig had. Ze zagen mij zwoegen op een niet al te steile weg waar de meeste fietsers, en ik vroeger ook, met zwier omhoog peddelen.

Op een gegeven moment komt er een vlak stuk van enkele kilometers op de route naar boven. Een dorpje is er met maar enkele huizen en een ervan was helemaal ondergedompeld in de kerstsfeer. Voor mij gelegenheid om even te stoppen en wat foto's te maken.

Een echtpaar dat er tegenover woonde sprak mij aan. Zij maakten een foto van de kerststal met mij erbij.

Daarna weer verder. Het sjouwen viel mij zwaar, maar tenslotte bereikte ik de col. 

De col met daarna het uitzicht over het dal waar Privas in ligt.

En in Privas gekomen stond te lezen dat vandaag de markt was.......

Tja, dat was de opzet van mijn tournee, maar ik was een halve dag te laat op het schema. 

De markt van morgen kon ik nog wel halen in Vals les Bains. Maar dat zou betekenen dat er vanmiddag weer een col belopen moest worden en ook dat er weer een super koude nacht voor me te wachten zou staan. Bovendien  ben ik nu intussen meer gefocust op de reis naar de Costa del Sol en zijn die markten bijzaak geworden. Vanmorgen  kwam ik trouwens rond half elf door een plaatsje waar een kleine markt gaande was. Het vroor nog flink en ik had daarom het doorfietsen in een betoverend winterlandschap verkozen boven een optreden. Er heerste wel een gezellige wintersfeer en ik had er mijn bijdrage wel kunnen leveren. Ik besloot na Privas om in plaats van zuidwest de heuvels in te trekken zuidoost te gaan en geleidelijk af te dalen naar de vallei van de Rhône. Om precies te zijn steven ik nu af op Montelimar. De plek die ik nu gevonden heb is heel prettig qua ruimte en uitzicht en ligt iets hoger dan 200 meter boven zeeniveau. Het zou niet vriezen volgens weeronline, maar toch was het net al min 1. Het komt omdat er een beekje in de buurt stroomt en daar is het altijd stukken kouder. Maar ze kondigen ook bewolking aan en als dat doorgaat wordt de afkoeling aanzienlijk minder. Als het wel helder blijft word ik morgenochtend getrakteerd op een vroege zon. Ik zal dus ongetwijfeld straks heerlijk slapen met het vooruitzicht van een minder koude start dan vanmorgen. 

Daar recht vooruit zal ongeveer de zon opkomen volgens mijn berekening. 

Bij het opzetten van de tent moest ik eerst nog heel wat ijs van afgelopen nacht wegschudden. 

Maar het vuurtje zorgde voor een omvangrijke maaltijd. Daarna ging de pan de tent in en het openen van de deksel zorgde tijdelijk voor veel warmte in de tent.

Alles is op, behalve nog een klein beetje afgietsap. 

Op de status van WhatsApp is meer te zien.

Nu half acht is de kookwarmte weer weg. Zometeen kruip ik lekker warm in mijn beide slaapzakken. 

Van Privas uit vanmiddag naar de blauwe stip gereden. 

Toch maar weer de warmere rhonevallei opgezocht voor het vervolg.

Spreuk van de dag. 

Voor de reis des levens krijgt niemand een tomtom. 

Tot morgen.

  

Moeizame start van reis. Pas heel laat vertrokken. Goede kampeerplek gevonden, maar wel koud.

 Goedenavond,  bonsoir. Het was vandaag een drama omdat ik helemaal niet wist hoe ik weg kon komen. En eigenlijk wilde ik niet weg, maar toch was de innerlijke push zo sterk, dat ik eraan moest gehoorzamen. 

Maar zoals ik gisteren al schreef,  ben ik eenmaal vertrokken en zet ik  een streep achter Les Costilles,  dan is er daarna meestal geen centje pijn meer.

Toch waren de eerste kilometers een martelgang. Met de grootste moeite kon ik de fiets omhoog duwen over een steil weggetje. En tegelijkertijd was het plan om morgen de markt van Privas te halen mission impossible

geworden vanwege de veel te late start. De zon waar ik naartoe fietste was al erg dicht bij de horizon, en 50 kilometer doe je niet in een paar uurtjes in dit heuvellandschap. Daartoe zou ik voor 1 uur hebben moeten vertrekken en het was veel later toen ik eindelijk het gevoel kreeg dat ik klaar was. De fiets was zwaar beladen dit keer. Ik heb er toch rekening mee gehouden om de tournee van twee dagen uit te kunnen laten lopen tot een reis naar Spanje. Nu ben ik de zaken maar om gaan draaien: richting Spanje fietsen voorlopig en af en toe wat spelen onderweg.

Voor morgen zit er toch nog wel een markt in, die is 15 kilometer voor Privas en is waarschijnlijk klein. 

De dag begon vandaag toverachtig op Les Costilles. 

Nevelen dansten door het dal en lieten de ochtendzon twijfelen .

Later toen de zon hoger was bleef deze zon ook nog even een rand(ver)schijnsel.

Op de status van WhatsApp zie je de nevelen bewegen.

Ook onderweg heb ik tussen het zwoegen door mooie plaatjes geschoten. 

De hoge Ardèche ontvangt de laatste zonnestralen 

De zon bijna onder. Erg koud en Heilige Anthonius,  zoek gauw een plekje voor me, alstublieft. 

Hier geen wilde zwijnen die naar me komen kijken, maar keurig afgehekte varkens.

Dit was nog vlak bij huis. 

Een thermometer gaat mee deze reis.

Tja, het is nog een beetje unheimisch nu, zo in die koude tent. Het komt ook omdat ik vanavond hier geen vuurtje gemaakt heb. Daarmee voelt het meteen veel huiselijker. Maar warm gegeten had ik thuis al in het kader van het opmaken van de restjes. En nu kon ik ook wat langer doorrijden tot in de schemering. 

Erg veel etenswaren had ik trouwens meegenomen. Onder andere twee maal 8 bekertjes joghurt. Onderweg ben ik blijkbaar een zo'n set van 8 bekertjes verloren, die ik er met moeite nog ingepropt had alvorens te vertrekken. Dit keer ben ik blij met verlies.

Spreuk van de dag. 

Oost west, thuis best.

Welterusten 

Tweestrijd duurt voort. Nog niet weg kunnen komen.

 Goedenavond,  bonsoir.

Niet vanuit de tent in de buurt van La Voulte,  waar morgen markt is maak ik mijn verhaal op. Het lag een groot deel van de dag in de bedoeling om tegen drie uur op de fiets te stappen. Ik werd vooral afgeremd in de voorbereidingen door de twijfel of ik ja dan nee de mogelijkheid open moest laten om in plaats van drie dagen ook drie maanden hier weg te gaan. En dan heb je natuurlijk veel meer te regelen en ook mee te nemen. Dus heb ik reeds het katoen uitgezocht wat mee moest om onderweg mijn trui af te breien.

Al deze achterliggende bolletjes zullen mee moeten om in hetzelfde kleurenpatroon te blijven van de rest van de trui.

 Om mijn nogal verwarde geest meer rust te geven heb ik tussendoor ook weer veel tijd besteed aan breien en tekenen, wat meditatieve bezigheden zijn.

Een tweede mouw wordt uit de hoge hoed getoverd.

De 9 en de 6 zijn er bijna uit.

Lange tijd zat vanmiddag het alternatieve plan in mijn hoofd om morgen heel vroeg te vertrekken, zodat ik die markt van La Voulte toch kon halen. Daar zie ik nu inmiddels ook weer vanaf omdat ook voor een tourneetje mijn spullen nog niet klaar op de fiets zitten. 

Nu is alleen nog een tournee van twee markten mogelijk. 50 kilometer noordwaarts in Annonay is zaterdag een grote markt, die ik graag weer eens een keer wil doen. Misschien lukt het dan om morgenmiddag te vertrekken. Hier morgen op mijn gemakje de dag te kunnen beginnen is wel weer een mooi vooruitzicht. 

Een aloud Frans spreekwoord verwoordt zo ongeveer hoe ik me voel.

Spreuk van de dag. 

Partir c'est mourir un peu.

Dit betekent: Vertrekken is een beetje sterven. En ik denk dan vaak erbij, als ik weer ergens de boel achter me laat: Er komt een tijd dat ik voor het laatst hier wegga, en die laatste keer zou nu al kunnen zijn. Ja, ooit, en binnen niet zo'n lange tijd zal ik ook afscheid moeten gaan nemen van mijn leefwereld die aarde heet.

Maar mijn ervaring is dat als ik eenmaal weg ben, ik ook deze melancholie achter me laat. Zo zal het denk ik ook gaan als ik gestorven ben: gezellig weer op reis in een andere dimensie. Hierbij heb ik dan een eigen variant gemaakt op bovenstaande spreuk.

Mourir c'est partir un peu.

(Sterven is een beetje een reis gaan maken)

Vandaag staat op de status van WhatsApp nog een filmpje waar Wim de hoofdrol speelt.

Hij mist wat ruggengraat en is daarbij jaloers op vissen die wel veel graat hebben.

Ook gaat hij door de hemelpoort......

.........maar dat is een hels karwei.

Een prettige avond is mijn wens.

Bonne soirée.

In tweestrijd: Op tournee morgen of thuis blijven. Wim kwam zonne-energie opdoen. Zijn rug niet bestand tegen w e r v e l s t o r m .

 Goedenavond,  bonsoir. 

Het lijkt erop dat ik mezelf weg moet slaan hier om te vertrekken voor een tournee. Voorzover ik het kan plannen kan ik de komende vier dagen leuke markten bezoeken, waarvan er sommige al lang op mijn verlanglijstje staan. Zoals vaak valt het nemen van de beginstap voor mij heel moeilijk. Hier mijn knusse omgeving verlaten, waar het overdag heerlijk toeven in de zon is, en waar 's avonds de kachel mij warmte verschaft, vereist moed. En de vraag is: heb ik die moed wel? Vanochtend was het rond het vriespunt, en dan in een tentje? 

Misschien heb ik die moed morgenvroeg wel? Natuurlijk kan ik een dag later vertrekken,  maar dan heb ik maar twee markten. Of eventueel morgenmiddag rond twee uur. Zo ben ik nu dus nogal in tweestrijd. In ieder geval neem ik waarschijnlijk niet de hele uitrusting mee, die het mogelijk maakt eventueel door te karren naar Spanje en de tournee van vier dagen te verlengen tot drie maanden. 

Wim kwam vandaag even meegenieten van deze zonovergoten plek. Hij had een teleurstelling te slikken: op 3 februari heeft ie een afspraak bij de chirurg die hem moet opereren, maar de heupoperatie zelf kan pas minimaal twee maanden daarna plaatsvinden. Desalniettemin was hij weer goedgemutst zoals altijd. Zijn rug is ook niet al te best en er is kans op een hernia. Hij merkte op dat als er een cycloon zou komen zijn rug misschien niet bestand is tegen zo'n wervelstorm.

We bulderen van het lachen, toen hij dat vertelde. 

Op de status van WhatsApp kun je meelachen.

Lezeres Liesje liet weten dat in Spanje voortaan een fietshelm verplicht is. Dat was eigenlijk al zo maar deze regel wordt nu strenger gehandhaafd en op sommige punten verscherpt. Tijdens vorige reizen werd ik hier al twee keer door agenten op geattendeerd.  Nu heb ik wel zo'n helm,  die hier al jaren ligt.  Nooit gebruikt,  ooit van buurman André gekregen. Nu zal ik m dan toch maar wel meenemen, als ik naar Spanje ga. Hoe zo'n ding goed op mijn hoofd moet weet ik eigenlijk niet, dus ben ik zojuist gaan uitproberen. 

Zo?

Of zo?

Ik denk het eerste.

Het staat me eigenlijk nog niet eens zo slecht. Wel weer iets dat een plekje moet vinden in de bagage als ik m niet draag of een winkel in ga. Een steelbaar object.

De vanmorgen nog kletsnatte was is vandaag nagenoeg droog geworden. 

Wat tekenen betreft ben ik vanmiddag met het getal 9 begonnen, dat ook als een 6 gelezen kan worden. 

Krijg een 9 voor tekenen op mijn rapport.

Spreuk van de dag.

Demain il fera jour.

(Morgen is er weer een dag)

T o t   m o r g e n .

Fantastisch weer in een mooie entourage. Wims goede hartfoto gaf groen licht voor heupoperatie.

 Goedenavond,  bonsoir. 

Het was een bijzonder mooie dag hier op mijn terrein. Wat een verschil met gisteren.  Toen wind en regen, nu windstil en zonnig. Alles heel rustig aandoen en letten op de kleine dingen, zo kom ik de dagen goed door.

Kijk hier eens. Een sprinkhaan begeeft zich op mijn slaapzak. Daar heb ik een filmpje van gemaakt voor op de status van WhatsApp. Heel bijzonder hoe dat beest aan het klimmen is. Zijn rechtervoelspriet is veel langer dan de linker. Zal daar iets mee gebeurd zijn?

Gisteren had ik op de kachel drie pannen water heet gemaakt en daarmee veel was in de week gezet. Vandaag heb ik alles weer uitgespoeld en het hangt aan de lijn in de verwachting dat het morgen ook nog wel zonnig is.

Alvorens te beginnen moest ik eerst wel even het ravijn in om de gisteren weggewaaide emmer op te halen.

Vandaag begon de dag zo:

Zoals vaak na regen moet de zon eerst het vocht opruimen. Wetende dat dit mooie plaatjes gaf had ik de telefoon al vroeg in de aanslag. 

Ook waren er dansende muggen in het vroege zonlicht. Op een filmpje kun je ze zien bewegen, maar op de foto zie je ze niet. 

Ik heb ook gedetailleerd gekeken naar wat er behalve muizenkeutels allemaal in de klompen zat die ik gisteren uit de bank haalde.

In deze klomp zat zelfs een compleet suikerzakje. 

Hierin alleen wat zaagsel.

Het leek me leuk om ze na inspectie op de ronde tafel te zetten.

14 stuks samen.

Hier zie je ook de........

Spreuk van de dag. 

Op het toneel des levens gaat iedereen af.

Wim is vandaag naar de cardioloog geweest om te kijken of zijn hart goed genoeg is voor een heupoperatie. Ja dus. Morgen gaat hij een afspraak maken voor die operatie. 

Dat het morgen maar weer een mooie dag moge worden is mijn wens, ook al wordt er in Nederland veel wind verwacht. Mijn boot ligt dan in ieder geval weer veilig achter het schip van de buren. Dat is vandaag na een werkbezoek weer teruggelegd op zijn plaats. 

Tot morgen. 

À   d e m a i n .

Het boodschappen doen ging me (niet en wel) in mijn kouwe kleren zitten.

 Hallo, hallo, bonsoir.

Tjonge dat was onverwachts een zwaar middagje. Ben voor boodschappen naar Lamastre geweest en had daar het tijdstip voor uitgezocht dat de kans op droog weer het grootst was. Maar de terugreis werd een barre tocht. Een striemende wind en veel regen, niet minder dan op de rest van de dag, toen ik het vanuit thuis allemaal kon bekijken. Het was een gelegenheid om een van mijn winterjassen uit te proberen. Hij is omvangrijk en zou op een eventuele reis dus veel plaats in beslag nemen in de fietstassen. 

Stoot te weinig water af.

Waarschijnlijk wordt deze jas het niet. Maar ik heb er nog meer.

Ook nu had ik er nogal wat moeite mee om thuis te komen, en beneden aangekomen was het nog een heel gedoe om alle boodschappen naar boven te krijgen.  Wel vier keer ben ik in de striemende regen het pad naar boven gelopen. Kleddertje nat als een verzopen kat kwam ik binnen gestrompeld. 

Hier enkele foto's van het begin van de zware fietstocht van Lamastre naar huis.

Op de status van WhatsApp staat een filmpje. 

Met zoveel wind zou de houtkachel weer rook naar binnen slaan. Maar om alleen maar voor zo'n klein straalkacheltje te gaan zitten leek me ook nogal armoedig. Dan maar meteen naar bed na het eten?

Nee, geen sprake van. Ik besloot om het gewoon te proberen met die houtkachel en had nog wel de moed om in die regen en wind naar het tuinhuisje te lopen en daar wat aanmaakhout vandaan te halen. 

Het is allemaal prima gelukt en er is geen rook naar binnen geslagen. Zit nu weer droog en warm naast die grote kachel en het eten was heerlijk. Spinazie schafte de pot. Heel lang geleden dat ik die ergens in een winkel vond.

Ben vandaag de letter O weer gaan doen, maar in een andere hoedanigheid. 

Ga nu uit van twee andere punten  in het vlak.

De eerste O naast de A aan de wand.

Heel lang geleden ben ik al eens ooit met deze begonnen,  met naald en draad bordurend. 

Heb vandaag ook inspectie gehouden onder een van mijn banken. Een heel stel half vergane klompen haalde ik er vandaan. Ze staan op de nominatie om beschilderd te worden. Nu herinner ik me weer dat ik er ook heel wat in de oven opgeslagen heb.

De klompen die onder de bank zaten.

Dat schilderen kan vanaf vandaag ook weer iets beter, want in Lamastre kon ik rode verf op waterbasis aankomen.

De klompen in de oven, van iets betere kwaliteit nog dan die welke in de bank zaten.

Vanmorgen stond de klem nog precies zoals ik m gisteravond had opgesteld.

Dit leidt me tot de volgende........

Uitspraak van de dag 

Het kan je de kop kosten, zei de ene rat tegen de andere. 

Ze zijn er dus dit keer niet ingetrapt. 

Een goede nachtrust wens ik een ieder en voor morgen;

Gezond weer op.

.