Prima sfeer in tuinhuisje bij de houtkachel. Voor het eerst daarop gekookt.

 Goedenavond,  bonsoir.

Vanavond een andere ambiance dan tot nu toe sinds ik op mijn plek woon in de Ardèche. Omdat het frisser geworden is en de zon vanmiddag niet meer scheen heb ik de kachel in het tuinhuisje de hele dag laten branden, nadat ik m vanmorgen zoals gewoonlijk daar aangemaakt had. Het betekent dat het er nu tropisch warm is, want om er op te koken had ik er extra blokken ingegooid. Zojuist heb ik hier gegeten bij het licht van een kaars, terwijl ik tot nu toe altijd in de hoofdcaravan at onder de felle lamp. Nu is het dus een beetje zoals op de boot in Alphen. 

Kaarsje aan voor de verlichting. 

Het eten staat gaar te worden op de kachel.

Buiten is tegen half zes de schemering ingevallen. De lucht is grijs en het begint te regenen. 

Beneden in de hoofdcaravan een bord gehaald plus bestek.

Njam njam,   b o n   a p é t i t .

Voor de status van WhatsApp heb ik het een en ander van deze avondsfeer gefilmd.

Een groot deel van de dag was ik hier binnen  en behalve met breien ben ik ook bezig geweest met katoen sorteren uit de warboel die in een doos zit.

Natuurlijk dronk ik ook weer koffie vandaag, maar niet uit het kopje dat sinds afgelopen vrijdag buiten stond.

Een manier om van slakken af te komen in een tuin?

Inmiddels is het 7 uur in de avond en tijd voor de ........

Stelling van de dag. 

Wat niet bewezen kan worden hoeft nog niet onwaar te zijn.

Een gezellige avond gewenst.

Nog 25 kilometer om thuis te komen. Koude mist. Buurman Olivier jarig. Viel daar met de neus in de boter(warme maaltijd)

 Bonsoir,  goedenavond. Vandaag geen bezoek aan Flunch, het restaurant waar ik gisteren onbeperkt mocht eten. Maar wel kon ik om twaalf uur aanschuiven aan tafel bij mijn buren Yvon en Olivier. 

Mijn vrij barre tocht vanaf mijn kampeerplek naar huis was ten einde en ik vond dat ik even een bezoekje af moest leggen aan Yvon. Wel dat ik er tegenop zag want ik versta hem zo slecht tegenwoordig, sinds mijn gehoor achteruit is gegaan. Hij leeft in een kleine wereld en met mijn bezoek heeft ie even wat anders, dan de vier muren om hem heen.

Olivier was ook thuis. Het bleek twaalf uur te zijn en Olivier had zijn rol als kok vervuld.

" Oh, ik eet niet mee hoor", zei ik, wetende dat ze op mij niet gerekend hadden. Maar er bleek genoeg voor drie te zijn en meteen had ik een bord voor mijn neus, dat weldra gevuld werd.

En toen bleek dat Olivier vandaag jarig is. Helemaal niet daaraan gedacht. 11 november! Het is ook nog een keer een feestdag in Frankrijk. Er wordt de bevrijding gevierd van de Eerste Wereldoorlog. Daarom was Olivier ook thuis.

Niet gepland, maar toch leuk dat ik er vandaag was. Hij is 51 geworden. Lang geleden dat ik op zijn verjaardag in de Ardèche was. Hij was 17 toen we elkaar leerden kennen. Kun je nagaan!

Joyeux anniversaire Olivier,  zong ik hem toe, en is opgenomen op de status van WhatsApp vandaag. 

Ook komt er een filmpje op van vanmorgen toen ik in de koude mist aan het klimmen was. Van een mooi huis kwam rook uit de schoorsteen.

En de Col du Montreynauld was ook gehuld vandaag in de mist.

 Toen ik hier rond half twee binnenkwam ben ik meteen begonnen met de kachel aan te maken. Het was maar 8 graden.

Maar de temperatuur steeg snel:

In Vernoux heb ik en passant wat boodschappen gedaan, zodat ik de eerste dagen niet weg hoef. Daar is ook nieuwe apparatuur bij voor als ik op reis ga. Maar dat zie ik me deze week nog niet doen.

Spreuk van de dag. 

Letterlijk vertaald: Ik was nergens, maar nu ben ik hier.

Fijne avond 

Bij een warme kachel.

Prachtige markt met goede inbreng van mijn kant. Eten in restaurant Flunch, daarna tot 5 uur geklommen via ongebruikelijke route

 Goedenavond. Het was een schier eindeloze klim vanmiddag via een ongebruikelijke route. Heel lang geleden is het dat ik zo gereden ben vanaf Valence de Ardèche in richting huis. Toevallig kwam ik op dit parkoers omdat ik verkeerd gereden was bij het achter me laten van de vallei van de Rhône. Mijn buikje had ik daarvoor vol gegeten in het restaurant Flunch,  dat bij supermarkt Auchamp hoort.

Dankbaar was ik toen ik om kwart voor twee aan mocht schuiven voor een eindeloze maaltijd. Je kunt namelijk zoveel keer opscheppen als je wilt in dit restaurant. Aan eten was ik toe. Tussen Beauvallon,  het plaatsje waar de markt  was en het restaurant was het flink trappen tegen een beginnende mistralwind. 

Maar de markt was vandaag zo geweldig mooi. Het zonnetje begon alras te schijnen en mijn uitstraling was heel goed, zo te merken aan de mensen. Marktman Serge met zijn schoenen was er ook weer en hij was verbaasd dat ik in dit late seizoen nog steeds met de accordeon eropuit trek. Een van mijn speelplekjes was tegenover hem en zijn vrouw. Hij ging weer het grapje uithalen van enkele jaren geleden. Hij haalde zijn geluidsbox tevoorschijn en zette die achter mijn koffer. Dan kon ik zogenaamd de muziek spelen die daar uit kwam. Een kolfje naar mijn hand dit keer, want dat kon wel weer eens een mooie act opleveren voor de status van WhatsApp vandaag.

Een foto uit het filmpje. 

Ook van dit wolkenspel vanmorgen komt een filmpje op de status van WhatsApp. 

Hieronder enkele foto's van het landschap vandaag. 

Vanaf  de brug over de Rhône nabij Valence. 

De letters laten niets aan duidelijkheid over dat dit de Ardèche is, maar Beauvallon waar de markt was ligt in het departement tegenover de Rhône, wat de Drôme heet.

Vanmiddag tijdens de klim viel mijn oog hierop.

Bij nadere beschouwing blijkt het een kerkhof te zijn met koeien erachter. 

Zoals gezegd leek de beklimming vanmiddag eindeloos. Het duurde ook lang voordat zich een geschikt plekje voor de tent aandiende. Maar eten koken hoeft vandaag dus niet omdat ik vanmiddag al uitgebreid warm gegeten heb. Nog bezweet van het klimmen is het een beetje fris in de tent. Zometeen lekker in de twee slaapzakken liggen en over een half uur begint het voetbal op tv. Morgen hoeft niet zoveel meer gedaan te worden om thuis te komen. Vroeger fietste ik altijd in een keer vanuit de vallei naar huis. Nu neem ik rustig de tijd, zeker nu de dagen korter zijn, want in het donker fietsen vermijd ik zoveel mogelijk. 

Spreuk van de dag. 

Houdoe

Tot morgen. 

In mineur: mijn dure jas weg. Weer diefstal? Teruggevonden op onverwachte plek. Op tournee voor enkele dagen.

 Goedenavond, bonsoir. Na veel getwijfel besloot ik vanmorgen rond half elf om te vertrekken voor een tournee van enkele dagen in de vallei van de Rhône. Valence leek me een goed doel daarvoor. Gezellig in de voetgangerszone spelen. En morgen zondag is er keuze uit drie leuke markten, niet zo ver daarvandaan.  Als ik doorfiets zou ik er half twee kunnen zijn en dan is het spelen nog net de moeite waard. Snel mijn spullen bij elkaar gescharreld en ik besloot mijn dunne waterdichte jasje maar mee te nemen. Echter,  tot mijn grote verrassing en schrik lag deze jas niet op de vertrouwde plaats. Nee, zelfs niet op andere mogelijke plaatsen. 

Toen ben ik nagegaan waar ik hem het laatst aangehad of uitgedaan had. Dat was afgelopen zondag toen ik in de koude mist afdaalde naar Lamastre om daarna met Wineke naar de hoogvlakte te gaan voor een markt. Misschien lag ie nog in haar auto? Wineke gevraagd, maar die had hem daar niet in zien liggen. Geleidelijk begon het nare besef zich van me meester te maken dat ie gestolen moest zijn. Uit de fietstas gehaald waar ik m vaak laat zitten tot ik m weer nodig heb. Het moet dan gebeurd zijn of in Lamastre of bij mij beneden aan de weg. Tjonge jonge, alweer diefstal. Ik ben nog maar half bekomen van de diefstal van de potjes met geld die binnen onder een bank stonden. Een zwaar gevoel van onzekerheid en zenuwachtigheid maakte zich van me meester, terwijl ik toch maar gewoon vertrok voor de fietstocht naar Valence. Het is toch wat, me niet meer veilig voelen in mijn eigen omgeving. En ik zat al te denken hoe ik de boel straks achter laat als ik voor langere tijd weg ga straks. Het lukte me tijdens de fietstocht door het mooie landschap wel om geleidelijk wat minder in die sferen van diefstal te komen en ik keek al niet meer op de telefoon in de hoop bericht van Wineke te krijgen dat ze de jas toch nog gevonden had.

Het was ook nog een hele dure jas, vorig jaar van Piet gekregen, maar met het verlies ervan had ik kunnen leven. Thuis heb ik legio jassen, die misschien ook beter geschikt zijn voor de aanstaande reis naar Spanje, omdat ze wat warmer zijn. Maar voor deze tweedaagse tournee had ik geen vervanger meegenomen, waar ik wel spijt van kreeg want het was best fris af en toe in alleen maar een trui.

Maar........nu komt het.......toen ik in Valence een plekje innam voor mijn optreden en de koffer opende, wat kwam daar als eerste uit??????

Oh ja, natuurlijk, daar had ik m zondag toen we vertrokken van de jaarmarkt  ingestopt. 

Gelukkig.  Toch niet opnieuw diefstal. En bovendien: morgenochtend zal ik 'm dankbaar aandoen als ik vroeg op de fiets zal stappen op weg naar een markt.

De schrik zat nog wel stevig in me toen ik speelde, maar dat deed ik wel weer heel goed. Veel leuke reacties. 

Net toen ik aan een hapje eten toe was kwam iemand me dit brengen. Ze had het gehaald in onderstaande winkel.

Zenuwachtig bleef ik echter de hele rest van de dag, ondanks de goede afloop. Ben na boodschappen gedaan te hebben naar mijn vertrouwde kampeerplek gefietst. Toen ik hier goed en wel was streek er een hele kudde kinderen bij me in de buurt neer.

Oh, en dan moest ik zometeen eten koken en vuur maken. Met mensen om me heen voel ik me niet zo vrij. Maar ik vermande mezelf. Gewoon jezelf blijven, zo sprak ik me toe en  vuur maken zoals altijd. Dat lukte en iedereen vond het ook heel gewoon. De groep kinderen gingen ook  hun gang op hun feestje en toen mijn eten gaar was om het in de tent te verorberen kwam een jongen naar me toe en bood me te drinken aan. Ze zijn nu ongeveer een kwartier geleden vertrokken. De stilte is wedergekeerd. 

Van de reis hiernaartoe heb ik een filmpje gemaakt voor de status van WhatsApp. 

Ben trouwens nu met de modernere fiets op stap. Met 21 versnellingen hoef ik nu niet te lopen. Wel trapt ie af en toe door. En zelf heb ik niet het materiaal om deze ketting en freewheel te vervangen. Maar deze kleine reis gaat het nog wel.

Morgen is er keuze uit 3 markten,  alle zo'n 15 kilometer van deze kampeerplek vandaan. Iet wiet waait weg. Morgenochtend weet ik waar ik heen ga.

Spreuk van de dag. 

Als je achter de kudde aan blijft lopen, loop je altijd in de stront.

T o t   M o r g e n 

À  demain. 

Stemming oranje vandaag

 Goedenavond  bonsoir.

Fijn dat ik ook weer het schilderen in kan passen in mijn dagelijkse bezigheden. Enkele kleuren uit mijn verfvoorraad zijn nog redelijk goed. Nu kan ik weer wat frisse spreukenbordjes en vlinders fabriceren. 

Met de productie van vandaag heb ik  de tafel gedekt.  Een ander bordje komt er nu bij, maar van een ander soort.

Inmiddels is namelijk de avondmaaltijd klaar om gegeten te worden.

Her en der verspreid heb ik hier overal katoen liggen dat soms in de war is geraakt. Een leuke klus vind ik het om het zaakje te ontwarren. Ook dat geeft een oranje-rood getinte verzameling. 

Wat de spreukenbordjes betreft staat deze tekst op mijn verlanglijstje  van de te vernieuwen bordjes op de eerste plaats:

Als ik op reis ga naar Spanje en ik wil daar ergens spelen dan komt deze tekst bij de koffer.........

Spreuk van de dag. 

Las notas falsas dan vida a nuestra musica.

De valse noten maken de muziek levend.

Voor de Nederlandse markten heb ik het zo geformuleerd op een bordje:

Aan de valse noten herken je de levende muziek. 

Het was vandaag weer een zonovergoten dag hier. Rond half negen verscheen de zon boven de overkantse heuvel en onafgebroken scheen hij tot hij rond kwart over drie zich verstopte achter mijn eigen heuvel.

De zonnestand kwart voor drie.

De stand van de zon om drie uur.

Al die tijd was het heerlijk toeven in mijn T-shirt en korte broek. 

Vandaag heb ik geen mensen in levenden lijve ontmoet maar wel onder andere een schriftelijk gesprek gehad met veerman Peter. Hij meldt dat mijn boot in Alphen regelmatig omgeven wordt door indrukwekkende spreeuwenwolken. Vanaf de pont heeft hij gefilmd en vanavond komt dat op de status van WhatsApp. Enkele foto's hieruit:

Vanaf hier krijgen de lezers nu de groeten van de maan.

Voor wie net als ik ook laat eet:

B o n   a p e t i t.

Eet smakelijk. 

Wim kwam en vond dat mijn teennagels geknipt moesten worden. Samen maar 1 woord gevonden in de puzzel.

 Goedenavond,  bonsoir.

Ons samenzijn was niet vruchtbaar wat betreft het oplossen van puzzelproblemen. Het bespreken van de wereldproblemen ging ons al beter af. Maar we hebben het vooral over de toenemende lichamelijke klachten van Wim gehad. Hij was voordat ie bij mij kwam in Lamastre geweest voor röntgenfoto's van zijn heup en rug. Over een jaar een heupoperatie,  was het advies. Het is voor hem de uitdaging om met de toenemende pijn om te gaan. Hij heeft daaromtrent een hele positieve houding waar ik veel bewondering voor heb.

Wim in diepe overpeinzing over een verborgen woord in de cryptogram.

Een groot deel van de dag zaten we buiten in een timide zonnetje. Wim vond dat mijn teennagels te lang waren, en dat klopt voor sommige ervan. Dus pakte ik de nijptang om ze te knippen. 

De nijptang bleek nogal bot. Het kostte veel meer moeite dan ik gewend ben. Of waren de nagels stugger dam gewoonlijk? 

Bruno stuurde een foto van het gisteren beschilderde naambordje van zijn huis: Daru Dessous.

Het naambordje geplaatst onder de brievenbus. 

Lezeres José heeft een artikel gevonden over de gele bloemen die rijkelijk te vinden zijn op mijn traject tussen Lamastre en Les Costilles. 

Bezemskruiskruid heet het dus.

In en rond het huis en blijkbaar in de hele omgeving stikt het van de wantsen. 

In een processie lopen ze hier over de lamp.

Piet heeft het nader onderzocht en vond dit:

Ze zijn uitheems maar niet schadelijk voor de gezondheid. Ook nu zitten er weer een paar tegen het plafond. Ze vliegen je soms spontaan aan en als je ze wegduwt stinkt het meteen.

Op de status van WhatsApp zie je ze vliegen, die wantsen.

Vraag van de dag( italiaans)

Welke is de mooiste dag?.....

Vandaag 

Ik wens u een mooie nacht.

Tot   morgen.

À   d e m a i n .

Bruno en Wineke kwamen. Bruno schilderde naambordje voor hun huis. Vanmorgen na bezoek buren naar Lamastre voor boodschappen.

 Bonsoir,  goedenavond. 

Vanmorgen was ik op bezoek bij de buren Michel en Annie, die morgen weer terug reizen naar hun eerste huis in de Elzas. We hadden het er nog over dat een dag vol van verrassingen kan zijn en dat je daarvoor open moet staan. Wie weet hoe voor mij deze dag nog zal verlopen, zei ik. De afspraak met hun dat ik vandaag om half elf zou komen was vorige week al gemaakt en daar zat ik al tegenaan te hikken. Niks voor mij als iets vastligt, terwijl veel mensen, en zij ook, zich graag willen voorbereiden op de komst van iemand. Toch ben ik in mijn leven zeker al wel drie keer onverwachts aan komen waaien bij hen in de Elzas. Meestal bedacht ik deze inval zelf ook pas op het laatste moment, een dag of slechts enkele uren eerder.

Na hen ging ik naar Lamastre voor boodschappen en teruggekomen kwamen weldra Wineke en Bruno onverwachts op bezoek met het plan om een naambordje voor hun huis te schilderen. Toevallig was ik gisteren begonnen mijn verf en wat daar nog van bruikbaar was te bekijken. Ik was bij de goedkeuring van rood, oranje en wit gebleven. Meteen maar aan de gang gegaan: een plankje van multiplex gevonden, met de figuurzaag er vorm aan gegeven en Bruno is aan het schilderen gegaan op de basiskleur die ik eraan gegeven had.

Bruno nauwgezet aan het schilderen. 

Daru dessous, zo luidt de naam van het huis van Bruno en Wineke. 

Hier ben ik bezig het bordje een basiskleur te geven. 

Het een en ander kon gebeuren met onder andere de nieuwe penselen die onderdeel uitmaakten van de boodschappen die ik vanmorgen in Lamastre deed. Toevallig kwam ik ook op het idee om de ingrediënten te kopen voor een ratatouille. Wim had namelijk gebeld en aangekondigd dat hij morgen zou komen en misschien wil hij dan wel mee-eten. Nu zij onverwachts kwamen heb ik hun uitgenodigd om de maaltijd vanavond te komen nuttigen. Morgen kan dan Wim aanschuiven. 

Wineke, Bruno en ik aan tafel. 

Hondje Zsuki was ook van de partij, een zeer enthousiast en aanhankelijk dier. Hij gaf een demonstratie van hoe hij rennen kan.

Op de status van WhatsApp loopt ie zijn poten onder zijn kont vandaan, zoals dat een Brabantse uitdrukking is voor iemand die superhard rent, maar dan met benen in plaats van poten. Ook zie je Bruno bezig zijn huis te schilderen, of althans de naam ervan.

Nu nog een paar foto's van bloemen die ik tussen Lamastre en hier veel gezien heb.

Er zal vast wel iemand weten hoe ze heten.

De velden staan er vol van.

Ton Lemaire is een man die ik via Frans ken, maar nog nooit zelf ontmoet heb. Hij leeft teruggetrokken in de Bourgogne. Frans gaat er komende mei naartoe en hij heeft me een krantenartikel over deze man gestuurd. Daaruit licht ik deze......

Uitspraak van de dag. 

Voor wie interesse heeft volgt hier ook de hele tekst.

Ik wens u verder nog een prettige avond en voor straks:

W e l t e r u s t e n. 

Bonne  Nuit.