Bonsoir, goedenavond vanuit het tuinhuisje. De dag heeft zich in deze ruimte helemaal afgespeeld. Toch hield ik het vanmorgen nog lang voor mogelijk dat ik vanmiddag zou vertrekken met kampeerspullen voor een tourneetje. Zoveel regen en sneeuw werd er voor vandaag niet voorspeld en morgen en overmorgen blijft het droog, maar wel koud.
Het speelde ook mee dat Wim vandaag wilde komen. Dat was een minfactor om het niet te doen. Maar het was vooral de regen die voor zondag voorspeld werd, die me uiteindelijk thuis liet blijven. Plus dat ik ook zag dat het vanaf woensdag en tot en met het weekend daarna wel mooi weer wordt en ook veel zachter.
Wim kwam uiteindelijk toch niet, maar spijt had ik helemaal niet toen bleek dat het tegen de middag guur weer werd. Zelfs in het tuinhuisje waar de kachel de hele dag brandde maakte af en toe een doorgedrongen windvlaag het dan even minder aangenaam.
Tot en met het invallen van de duisternis zijn ook de regenbuien doorgegaan. Vanmorgen toen het nog niet waaide viel er sneeuw, die niet bleef liggen.
De binnendag werd knus toen ik besloot om weer eens een zwartwittekening te maken rond de letter A. Als de creatieve geest gaat waaien verwarmt dat het hart.
Een tussenstand.
Op een wit vel maak ik een raster. Twee willekeurig uitgekozen punten worden verbonden met punten op de omtrek van het papier, die telkens een centimeter uit elkaar liggen. Daar waar de A op het vel ligt gaan die lijnen niet door.
Het raster is klaar en de mal van A is weggehaald.
En nu maar invullen: zwart, wit, zwart, wit, enzovoort
Tot zover ben ik gekomen tot de duisternis inviel en ik op moest houden voor vandaag.
Het mooie van dit soort tekeningen vind ik de diepte die ontstaat. Ook voel je hoe de krachtvelden van de beide punten op elkaar inwerken. En dan die A erin is ook wel grappig. Met dit principe kun je ook veel ingewikkeldere figuren maken.
Voor mij belangrijk om naast breien ook deze creativiteit te kunnen beoefenen. En zelfs kan het samengaan. Een gedeelte van zo'n tekening kun je inbreien, het hele verfijnde in het midden niet.
Toen ik op moest houden vanwege de duisternis ben ik beneden een pan met water, aardappelen, bloemkool gaan halen. En daarna ben ik nog een paar keer snel door de guurte op en neer gelopen voor de boter, het zout, een bord, bestek. Een kaarsje aan en het werd binnen in vergelijking met buiten nóg knusser.
Aardappelen schillen bij kaarslicht, en met een koplamp op mijn hoofd.
Het eten is klaar en kan opgeschept worden. Zelfs is er al gedacht aan het toetje, zodat ik straks niet meer het huisje uit hoef.
Vanavond is er minder wind en blijft de warmte van de kachel beter in het vertrek.
Een vurige kachel.
Op de status van WhatsApp zie je de knusheid van binnen en de ruigheid van buiten.
Hier in dit huisje hangt al vanaf 1996 een schrijven van twee mensen:
Wens van de dag.
Hoe het met hen gaat kan ik niet zeggen. Ons contact was kortstondig, maar de wens blijft levend.
Welterusten straks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten