Bonsoir, goedenavond. Zo, het eten is weer naar binnen gewerkt. Het was heel lang geleden dat sperziebonen de groente was. In supermarkten hier vind je die bijna niet, zelfs niet in de zomer. Op de markt lagen ze wel.
Wim had het nogal moeilijk vandaag. Had veel last van zijn heup. Gisteren niet genoeg uitgerust en vandaag teveel gestaan achter zijn kraam. Zijn humor was echter niet uitgedoofd.
Wat is dit, vroeg ie aan mij, nadat hij eerst zei dat zijn vinger door een ringetje te halen was.
Dit is een vingerwijzing, was zijn antwoord.
Ook legde hij bij het uitstallen uit hoe bepaalde stenen heten.
Dit is een a-methist.
Maar je hebt ook b-methist, enz
En zo was het lachen geblazen en straks staat een filmpje ervan op de status van WhatsApp.
Zelf vind ik naast de amethist ook de malachiet een steen die mij aanspreekt (ook al zegt ie zelf niets)
De malachiet.
De tijgersoog is nummer drie op mijn persoonlijke ranglijst van stenen die bij Wim liggen.
Oeil de tigre, tijgersoog.
Mijn eigen spelen trok weer veel aandacht en daarom was ik blij dat ik besloten had om mee te gaan. Er waren zoveel leuke reacties van kinderen, dat het al een lust was voor mij om dat gade te slaan. Eigenlijk zou iemand hier opnames van moeten maken. Kinderen die met open mond stonden te kijken, kinderen die dansten en huppelden, er gebeurde van alles rondom mij. Het ervaren dat ik een rol mag spelen op zulk een festiviteit is voor mij de voornaamste drijfveer om ernaartoe te gaan, hoewel ik daar wel het een en ander voor over moet hebben. Eerst gisteravond al het fietsen naar Wim, vanmorgen daar om 6 uur het bed uit en last but not least op het eind van de middag nog weer vanaf Wim naar huis fietsen. Het laatste stuk, 6 kilometer klimmen vanaf Lamastre ervaarde ik vandaag weer als erg zwaar, vooral omdat ik tussen de middag niets gegeten had.
We zijn ook nog in Romans op bezoek gegaan bij Michelle. Wim doet dat bijna elke zondag als hij in Romans is en nu was dat ook weer afgesproken en moest ik mee. Een vorig keer ben ik ook al mee geweest, dus we kenden elkaar al. Een hele aardige vrouw, die het moeilijk vindt nu in een flat te wonen en niet meer in een boerderij in de natuur. Maar ja, leeftijd dwingt. Ze is al 84. Ze woont wel met een prachtig uitzicht op de Alpen op de bovenste etage.
Vanaf haar balkon zie je de Alpen.
Ze heeft prachtige schilderen hangen, van eigen hand.
In haar werkzame leven was ze fysiotherapeute en heeft daardoor ook veel mensenkennis. Helaas is nu haar wereldje een beetje klein geworden. Ze is er erg op gesteld als Wim na de markt even langskomt.
Ik heb een foto van vanmorgen, toen we in het donker met de auto oostwaarts de heuvelen van de Ardèche afdaalden richting Romans. De hemel begon al op te lichten door de zon.
Toen we tegen half acht de marktplaats bereikt hadden was het ongeveer licht.
Een collega is al aan het uitstallen.
Romans ligt aan de rivier de Isère.
Het geluk van de dag.
Geluk is als je wilt dat morgen een ander vandaag is.
Tot morgen
À d e m a i n
Geen opmerkingen:
Een reactie posten