Goedenavond, bonsoir.
Vandaag kwam Wim aangewaaid, dus moest ik me weer anders instellen dan de vorige dagen waarin ik weg kon zinken in een zee van mist. Met de komst van Wim verdween deze mist trouwens en kwam voorzichtig af en toe de zon weer door. We verruilden het warmgestookte tuinhuisje voor het iets minder warme buiten.
Je ziet, we hebben ons onder andere weer bezig gehouden met het oplossen van woordproblemen. Toen Wim wegging zag hij onder de caravan ook nog voer voor woordgrapjes.
Al deze PANnen brachten hem op het woord PANdemie. En omdat demie in het Frans half betekent was ie bezig iets over halve pannen te verzinnen. Het een en ander is te volgen op de status van WhatsApp.
Nu we in een koudere periode zitten ben ik me weer meer bewust van mijn eigen kaalheid. Hoewel het hier binnen zeer warm is geven de stappen naar buiten altijd even een unheimisch gevoel, vooral als het, zoals nu, donker is. Het is na deze mistdagen en -nachten helder geworden en de maan toont haar koude, volle gezicht.
Brrrrr, moet er niet aan denken om nu op reis te gaan met tentje en fiets (en vele slaapzakken).
Het weerbericht zegt zelfs dat het volgende week kan gaan sneeuwen.
Olivier zei dat overigens afgelopen maandag ook al.
Spreuk van de dag.
Ook een halve zool heeft een hele schoen nodig.
Vanavond slaap ik weer eens in de hoofdcaravan, waar ik nu zit. De warmte zal nog heel lang blijven, langer dan in het huisje boven. Want hier is het veel beter geïsoleerd.
B o n n e N u i t.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten