Poeh....dat was me het dagje wel. Wineke en ik gingen op weg naar Saint-Agrève, waar markt was, maar we zijn er niet gekomen. Het ging namelijk flink mis toen we ongeveer halverwege waren. Het linker voorwiel kwam in een greppel terecht. Wineke gooide het stuur om, maar het resultaat was dat de auto kantelde en op haar zij terecht kwam.
Een onwerkelijke situatie. Ik hing in de veiligheidsgordel boven Wineke te bungelen en zij lag daar op de deur van de stuurkant. Op het eerste gezicht leek er geen sprake van dat ze ergens gewond was, terwijl ikzelf zeker niks bezeerd had. Het was even uitkienen hoe uit de auto te komen. Vooral de veiligheidsgordel hield me in de tang. Intussen stonden al heel wat mensen om ons heen, die ons verder hielpen eruit te komen.
Anderen stonden het verkeer te regelen in afwachting van de politie en de sleepdienst. Maar het eerst kwamen de pompiers. Dat zijn brandweerlieden die tevens eerste medische hulp verlenen. Wineke had een blauwe plek op haar arm en daar werd zorgvuldig aandacht aan besteed. Ook kreeg ze een pomp om haar arm aangemeten voor de bloeddruk. Maar oh jee, ze wilden dat bij mij ook gaan doen en dat zag ik helemaal niet zitten. De bloeddruk is misschien sowieso iets te hoog, maar dat komt niet door dit ongeluk. Ik mag afkloppen dat ik helemaal niks heb opgelopen.
Maar omdat ze zo bleven aandringen moest ik het maar laten gebeuren, onder één voorwaarde dat ze een foto van ons zou maken.
Wineke's linkerarm verbonden en ik met zo'n pomp om mijn arm.
Gelukkig lieten ze mij daarna met rust en hoefde ik alleen een handtekening te zetten onder hun verslag over mijn gezondheidstoestand.
Wat Wineke betreft: Vanavond heeft ze toch een iets opgezette elleboog gekregen, waarmee ze naar de dokter is geweest. Als het niet weggaat moet ze een röntgenfoto laten maken en verder heeft ze een pilletje gekregen om goed te kunnen slapen. Dat is belangrijk, na zo'n gebeurtenis.
Tja, en toen is de sleepdienst gekomen en de politie. Op de status van WhatsApp is te zien hoe het in zijn werk ging die operatie van het wegslepen. Hieronder een serie uit de film gedistilleerde foto's.
Floeps, ineens stond de auto weer. Had ik niet verwacht.
Hier wordt ze op de trailer getrokken.
Daarna naar de garage in Lamastre. Wineke en ik konden daar in de auto om spullen eruit te halen, onder andere mijn accordeon. Of die iets geleden heeft weet ik nog niet, alleen is de koffer verder kapot gegaan. Mijn tasje met de telefoon had ik nog kunnen bemachtigen in het begin toen er nog geen officiële mensen bij waren. Dat was natuurlijk belangrijk voor mij als journalist. Want anders had ik deze foto's niet kunnen maken en niets kunnen laten zien op de status van WhatsApp.
De auto hebben we vanmiddag zelfs nog naar het huis van Wineke kunnen rijden, waar haar zoon Bruno constateerde dat ze waarschijnlijk toch total loss is.
Maar gelukkig zijn wij nog heel. Na goed gegeten te hebben ga ik straks weer lekker slapen, zonder daar een pilletje voor nodig te hebben. Wel een lekker toetje, dat is ook slaapverwekkend.
Spreuk van de dag.
Al is de dag nog zo gek, er zit een eind aan.
W e l t e r u s t e n .
Ps. Ik moet er nog bij zeggen, niet te vergeten, dat Wim en Arthur, naar ons toe zijn gekomen. Met hen konden we later meerijden naar Lamastre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten