Goedenavond, bonsoir.
De markt vanmorgen was een beetje moeizaam en ook miste ik wat inspiratie. Tevens speelde ik niet zo goed, de motoriek in mijn vingers was niet je van het.
Maar er was een leuke collega accordeoniste aan het werk. Dat had ik eerst niet in de gaten toen ik op een plek ging spelen die toevallig heel dicht bij haar was. Ze kwam naar me toe om te vragen of ik ergens anders wilde gaan staan, want zij was eerst. Daar had ik begrip voor. Had ik haar eerder gezien dan was ik zo dichtbij niet gaan staan. Ik was integendeel ook wel blij met haar, want dat gaf me de gelegenheid om een filmpje te maken voor op de status van WhatsApp dat ik gedeeltelijk dansend maakte.
Deze mooie foto heb ik uit het filmpje kunnen distilleren.
Ballonnen bood ze aan voor de prijs van wat de mensen ervoor wilden geven. En er zat ook een vlinder in de koffer plus enkele knuffelbeertjes.
Toen ik later iets verderop speelde kwam er iemand met de opmerking dat wij wel bij elkaar zouden horen.
Toen ik weer verder ging, op weg naar een ander plekje, groette ze me hartelijk.
Toen ik tegen half twaalf in de buurt van haar was op weg naar een derde plek wenkte ze me. Ik mocht haar plaats innemen want zij ging ook ergens anders zitten. Maar dat wilde ik niet. Ik had een andere plek voor ogen en bovendien hebben de marktmensen in de buurt al genoeg muziek gehoord. Ik ben er altijd voorzichtig mee, hun oren niet over te belasten, ook al hebben ze op zich geen hekel aan mijn muziek.
Daar waar ik op het laatst speelde daar stond een marktman waarvan ik wist dat hij blij is met klein geld. Al mijn deze twee weken vergaarde muntjes heb ik bij hem ingeleverd, behalve die van vandaag. Maar nu hoeft ie ze voorlopig niet meer. Maar ja, het kan wel weer een jaar duren eer ik hier weer kom, en misschien was het de laatste keer. Je weet maar nooit.
In La Voulte zijn en blijven ze trots op het behalen van het kampioenschap rugby in 1970.
Bij het stadion hangt nog een foto van de helden van weleer.
Na de markt moest ik beslissen wat ik verder zou doen. Vanuit La Voulte het dal van de Rhône verlaten is het kortste om thuis te komen, want daar is het onderhand tijd voor, zo voelt het. Maar nog even terug rijden naar Valence en daar morgen de markt doen was ook een mogelijkheid. Ik besloot tot het kruispunt der wegen te rijden en daar te beslissen.
Linksaf en dan het dal uitklimmen of rechtsaf naar Valence en nog een dag in het dal blijven?
Het werd rechtsaf en inmiddels kampeer ik op 5 kilometer voor Valence.
Hier heb ik voor het eerst sinds drie dagen weer eens zelf gekookt. Daarvoor telkens gegeten in het restaurant Flunch.
Onderweg zag ik tegen de heuvels van de Ardèche geplakt het mooie dorpje Beauchastel.
Het was mooi fietsen dat stukje van vandaag. Grotendeels heb ik de Via Rhona gevolgd, een fietspad dat bij de Middellandse Zee begint en eindigt in Zwitserland. Of omgekeerd natuurlijk. Het volgt de rivier de Rhône. Kwam ook door een gebied met veel volkstuinen. En nog steeds hingen daar ergens wijze spreuken. Enkele jaren geleden heb ik ze namelijk ook al bekeken. Een ervan is de.....
Uitspraak van de dag.
Op het moment is de mens oorlog aan het voeren tegen de natuur. Als hij die wint is hij verloren.
(Hubert Reeves)
Ik wens u een prettige avond en een mooie zaterdag.
Tot dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten