Vandaag nogal moe. Kampeerplek zoeken ging zeer moeizaam, maar in een veboden bos vind ik mijn rust.

 Goedenavond. 

Ik werd er een beetje wanhopig van. Het lukte maar niet om een goede kampeerplek te vinden. Ik geloof dat ik vanmiddag wel zes keer ergens ben gaan kijken en elke keer was er wat, waarom ik het niet deed en toch weer verder fietste. Ik was vanaf het begin af nogal moe vandaag. Er moest veel geklommen worden en dat ging me niet gemakkelijk af. Rond 1 uur had ik een plek waar ik had willen blijven. Echter, in het dorp waar ik vanmorgen doorkwam hadden ze wel koffie en ook een winkel, die echter geen aardappelen verkocht. Water had ie wel en groente had ik zelf bij me en ook genoeg brood.

Ik besloot het geschikte plekje vanwege het gemis aan aardappelen toch maar achter te laten. 16 kilometer verderop in Girona was een supermarkt die open was, zoals mijn telefoon aangaf.

Met moeite fietsend over een saaie weg bereikte ik mijn doel, maar daarna, met mijn aardappelen op zak werd het een eindeloos zoeken naar de geschikte kampeerplek, die maar niet kwam. Hoe vaak ik de Heilige Anthonius al wel niet aangeroepen had, ik kreeg telkens nee op het rekest. Anthonius wijst niet alleen geschikte plekjes aan, hij wijst ook ongeschikte plekjes af. Maar mijn geduld werd vandaag erg op de proef gesteld en....ik was al zo moe!

Maar hier zit ik nu dan toch ook prima.

Met uitzicht op de Pyreneeën en uit de wind die vanavond op begon te steken. 

Mooi in een bos.

Maar eigenlijk mocht ik er niet in, een gloednieuwe ketting moest ik omzeilen. 

De Catalaanse taal ben ik inmiddels machtig genoeg om hieruit op te maken dat het bos privé is.

Verboden toegang en verboden om te jagen.

Enfin, de doodstraf zal op dit vergrijp van mij niet staan,  evenmin als op het rijden op een autoweg,  dat ik vanmorgen twee kilometer lang gedaan heb. De laatste jaren hebben ze hier overal autowegen aangelegd, terwijl de gebruikelijke N-wegen meestal in tact zijn gebleven. Het zijn een soort brede ventwegen geworden, waar je bijvoorbeeld rustig op kunt fietsen. Maar af en toe kom je voor vervelende verrassingen te staan als je ineens omgeven wordt door blauwe borden en er geen alternatief is. Kijkend op mijn telefoon had Google maps een pad in de aanbieding, en dat had ik bekeken, maar het strandde in de modder. Wat nu? Na er een kwartier op hebben staan puzzelen besloot ik dat een stukje autoweg van twee kilometer alles zou oplossen. En inderdaad, het beetje sjoemelen bracht me weer in de voor fietsers veilige wereld. 

Hier enkele mooie plaatjes die ik vandaag heb kunnen maken.

De Pyreneeën in zicht. Andorra!

Frankrijk nadert.

In een poging een kampeerplek te vinden reed ik over een smal maar antiek weggetje :" De oude weg van Madrid naar Frankrijk "

Nu dan, het is al bijna half elf. Wat laat al zeg.

Straks nog voetballen kijken ook nog. Een fijn dagslot wens ik de lezers nog en......

Spreuk van de dag. 

Het leven is als een fietstocht.  Als je niet fietst val je. 

Tot morgen.