Goedenavond, bonsoir. Nu eens niet vanuit een kampeerplek, maar vanuit een hotel, Thania genaamd. Het is in de buurt van Sète, wat de meeste lezers wel zullen kennen. Er wordt de komende dagen veel regen verwacht. Zuidelijke regens zijn vaak fanatiek en langdurig en dan is fietsen en kamperen niet zo interessant, hoewel ik vroeger toch veel reizen in de regen gemaakt heb. Maar dan was het vaak vanaf de Ardèche naar Nederland in het najaar, in een reis die niet te lang moest duren om niet in winterse omstandigheden terecht te komen. Nu is er niet een vastgesteld doel.
Toch voelt logeren in een hotel voor mij nog steeds als iets onnatuurlijks. Ik voel me minder onafhankelijk, moet een overeenkomst sluiten met anderen, terwijl ik met kamperen het idee heb dat de aarde een stukje van mij is.
Hoewel ik tijdens het samen fietsen met Frans ook al twee keer een hotel had genomen was het vandaag toch weer een hele stap om het hotel binnen te gaan dat ik vanmorgen op de telefoon al had bekeken en waarbij ik het vaste voornemen had: Ik doe het. Het was ongeveer vijftig kilometer vanaf de vorige kampeerplek.
Toen ik er bijna was kon ik de verleiding niet weerstaan om toch nog een weggetje in te slaan richting een leegstaand maar heel klein gebouwtje. "Nee Gert", sprak ik mezelf toe, "niet doen, terug en naar het hotel! Het gaat vanavond al regenen en morgen de hele dag, dan is het niks om hier moeilijk te gaan doen." Af en toe moet je jezelf toespreken. Je kunt niet altijd in het oude vertrouwde terugvallen.
En ondertussen ben ik blij dat ik het gedaan heb. Het inschrijven was gemakkelijk, de kamer is op de eerste verdieping en dicht bij de ingang en, wat belangrijk is, alle spullen heb ik bij elkaar, inclusief fiets.
Wat ook bijna niet meer vertoond is: Ik ben vandaag van de fiets gestapt, heb mijn accordeon uit de tas gehaald en heb weer eens ouderwets opgetreden. Hiervoor was ik deze reis bijna nooit in de stemming, maar de markt waar ik langs kwam leek zo gezellig, dat ik hiervoor wel even mijn reisritme mocht doorbreken.
Markt in Vias, vlak voor Agde.
Mooie mensen en mooie honden op de markt.
Het spelen deed me goed, bracht me energie, ook vanwege de contacten met de mensen.
Muziek als manier van communicatie.
Op de status van WhatsApp laat ik wat meer zien van het gezellige gebeuren hier waaraan ik mijn bijdrage mocht leveren.
Een zeer waardevolle afwisseling van het ronddobberen in de natuur. Vaak dacht ik de laatste tijd, waarom moet die zware accordeon nou mee, terwijl je er niks mee doet. Hoe eenvoudiger zou het reizen zijn zonder deze bijna overbodige ballast. Maar tegelijkertijd wist ik dat de accordeon zo bij mij hoort dat ik m toch vreselijk zou missen. Vandaag gaf de doorslag bij mij dat ik dat extra gewicht en volume op de koop toe blijf nemen in het vervolg van de reis. Het kunnen spelen geeft een meerwaarde aan de reis, die ik vandaag weer sterk ervaren heb.
Het leek zelfs toen ik vanmiddag weer verder fietste dat ik omgeven was van de opgedane energie. De vele mensen die ik op het traject langs de Middellandse Zee tegenkwam reageerden vaak heel leuk. Ook was ik constant aan het groeten. Het was alsof mijn optreden al fietsend nog gewoon doorging.
Vanaf het fietspad langs de Middellandse Zee tussen Agde en Sète waren de golven goed hoorbaar vanwege de sterke wind.
Daar in de verte bij die heuvel daar ligt Sète. Het was af en toe flink doortrappen want het waaide stevig, uit het zuidoosten.
Ook dit staat verfilmd op de status van WhatsApp
Veel flamingo's in dit waterige gebied.
Eerder, op de weg ergens, lag ook deze doodgereden slang.
Het zou een hagedisslang kunnen zijn, is de conclusie van Piet die het uitgeplozen heeft.
Langs de bermen veel klaprozen.
In Brabant wonen creatieve tuinders. Piet vond bij hen de.....
Spreuk van de dag
Ik wens u nog een inspirerende avond en voor morgen een levendige geest.
Toedeloe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten