dinsdag 22 april 2025

Vertrokken uit Saint-Roman-de-Codières. Liet mijn sporen na! Reis nadert een driesprong.

 Goedenavond,  bonsoir.
Eerst moest het armbandje voor Bernard nog af en toen begonnen de voorbereidingen voor het vertrek. Er was vrijdag een spaak gesprongen en daar moest eerst een andere voor in de plaats komen. Een heel ander soort werk dan het knopen van armbandjes of het breien van een trui. Zoals altijd brengt dit soort werk een hoop onrust bij mij teweeg. Er gaat namelijk daarbij altijd wel wat mis.


Vandaag ging het niet zozeer mis in de reparatie maar in de situatie eromheen.


Ik had namelijk aanvankelijk de fiets aan de overkant gezet, want daar kon ie tegen de muur rusten. Na een paar keer op en neer gelopen te zijn ontdekte ik tot mijn ontzetting dat daar aan die overkant hondenpoep moet hebben gelegen, te zien aan de sporen op de weg, maar vooral lagen er ook allemaal hoopjes op de trap naar boven, naar het huis. Want daar was ik ook een paar keer naartoe gelopen. 
Toen de reparatie, met goed gevolg, achter de rug was en de fiets gepakt en gezakt heb ik gelukkig met een emmer water de meeste viezigheid weer weg kunnen poetsen.
Adrienne was ondertussen thuis verwikkeld in een gespannen vergadering, zoals ik begreep, met buurtgenoten. Het ging over de organisatie van het tiende  f e s t i v a l   d e s   r o m a n e s q u e s  dat in het dorpje gehouden wordt in augustus. 

Al googelend kwam ik bovenstaande tegen.


Zelf heb ik deze festiviteit een drietal jaren geleden ook meegemaakt. Er was van alles te doen, onder andere was er een braderie. 

Het armbandje voor Bernard is dus klaar. Hij is vandaag weer aan het metselen gegaan: Een paar kilometer verderop moet er een stenen trap gerestaureerd worden. Hij neemt overal in de buurt karweitjes aan, behalve in juli en augustus, want dan is het restaurant geopend en is hij fulltime bezig met koken en de mensen serveren. Bovendien is hij DE specialist in het maken van gebak en taarten. Hij is een ware koekenbakker.


Nu hij thuis is krijgt ie dit armbandje om zijn arm.


Ondertussen ben ik vanavond weer met het vierde armbandje van deze week begonnen. 

Zelf wil ik er ook graag eentje om mijn arm.  Ik ben ermee begonnen op de kampeerplek van vanavond. 





Een goede ruime plek weer. Het zonnetje scheen heerlijk toen ik er rond half vijf neerstreek.
Morgen bereik ik na 30 kilometer de stad Nîmes. Dit zou een driesprong kunnen zijn in mijn reis. Daar beslis ik of ik mijn oude plan weer opvat om door te rijden  naar het oosten, naar Italië toe of dat ik toch maar het verstandigste doe en noordelijk koers richting mijn plek in de Ardèche en/of naar Nederland.....Want mijn gehoor wordt er niet beter op,  heb ik op pijnlijke wijze gemerkt bij die mensen daarboven op de berg.

Vanuit Nîmes of naar Arles of naar Orange.



Vandaag onderweg ontmoette ik een andere reiziger. Hij reisde met een levende ezel.

Toen hij merkte dat ik een foto van hem maakte kwam hij in eerste instantie boos naar me toe. Maar toen hij mijn ijzeren ros zag met al dat gewicht erop trok hij bij en we hadden een ontmoeting van herkenning.






In de keuken van Bernard en Adrienne staat de volgende......


Spreuk van de dag. 


Zorg goed voor uw lichaam.
Het is de enige plek waar u heel uw leven door zult brengen.



En dit lichaam mag nu weer lekker gaan rusten. Daaaag, tot morgen. 

Bonne nuit.

W e l t e r u s t e n .



Geen opmerkingen:

Een reactie posten