Goedenavond, bonsoir. Poem, het bekende en gevreesde geluid was weer te horen. En omdat het zo hard ging en het wiel zichtbaar uit balans was vreesde ik dat dit een spaak was aan de rechterkant van het wiel, waar de freewheel zit. En inderdaad. Het wiel moest er nu uit en de freewheel moest eruit gesleuteld worden, want anders kan zo'n nieuwe spaak er niet doorgestoken worden. De freewheel zit in de weg.
Het ging allemaal wel, maar heel moeizaam. Met de spuitolie, die ik van Frans gekregen heb was het nog een hele klus om de vastzittende freewheel los te krijgen. En daardoor is de operatie reparatie uiteindelijk gelukt, hoewel het gebeuren weer veel onzekerheid bij me binnen bracht. Dat het zolang goed gegaan was had ik niet verwac
ht, wel 400 kilometer hadden de spaken het weer gehouden sinds de laatste reparatie in midden Spanje. Maar nu vrees ik weer dat er snel meer zullen volgen.
Het gebeurde juist in Narbonne, de stad waar ik op de heenweg mijn eerste fiets in de vernieling reed door een stiek die de derailleur vernielde. Ik was en passant dat gebeuren aan het herbeleven. Het was wel heel vervelend allemaal, maar die fiets die ik nu heb , daar ben ik zo blij mee. En dat was het geluk dat door dat ongeluk verworven werd. Maar tijdens deze blijde overwegingen ging het juist poem en meteen werd ik teruggeworpen en voelde de spanning. En de lust om verder te reizen werd me ontnomen. Ik dacht, wat moet ik nou op reis met zo weinig technisch inzicht. Het minste of geringste brengt mij stress. Fietsen doe ik graag, maar wat erbij komt kijken vind ik vreselijk......
Maar het is nu weer een beetje bijgetrokken, zeker nu ik na het vinden van een riante kampeerplek bij controle mocht vaststellen dat de spaken de rest van de dag heel zijn gebleven.
Plek zat op deze kampeerplek.
Ja, ik heb een heel nieuw wiel bij me en als het te gek wordt kan ik dat erin zetten. Maar daar ben ik ook wel weer onzeker over of dat wel gaat lukken. Zal het wiel wel passen? Hoewel ik dat tijdens voorgaande reizen al verschillende keren heb gedaan, en met succes.....
In de supermarkt waar ik etenswaar kocht deed ik ook andere goede zaken:
Materiaal voor de doehetzelver die ik liever niet ben, maar het toch moet zijn onderweg.
Ik heb besloten om niet de omweg via de Cevennen te maken, om daar die vroegere buren van mij op te zoeken. Belangrijke reden is dat er vier dagen regen op komst zijn. Dan om al die tijd bij hen te logeren, wat zeker kan, vind ik te veel van het goede. Het voelt ontspannener om de rechtstreekse route te kiezen en eventueel een hotel te nemen voor een paar dagen.
Nu in rechtstreekse lijn van Béziers, waar ik ben naar Montpellier. Anders had ik nu wat naar boven gefietst, letterlijk en figuurlijk.
Vandaag de rivier de Aude overgestoken en er een filmpje van gemaakt dat op de status van WhatsApp te vinden is.
Het departement de Aude is naar deze rivier vernoemd.
De Aude met twee meeuwen op een eilandje.
Het Canal du Midi is een ander water dat ik vandaag gezien heb.
Een mooie kleurrijke woonboot.
En dan dat complete woonhuis boven op een vrachtauto:
Langs de berm staan vele mooie bloemen. Op veel plaatsen zag ik deze irissen.
Vandaag heb ik een mooie Italiaanse.......
Spreuk van de dag.
Een vriend is als de zon. Je ziet hem niet elke dag, maar hij is wel altijd aanwezig.
(Gekregen van Mary, herderin in Italië)
Lekker slapen straks.
B o n n e N u i t.
Je was wel de Sjaak met de kapotte spaak, maar laat je geen spaak in je wiel steken.! 🙈👍
BeantwoordenVerwijderenHet loopt wel los, zeggen ze wel eens, maar met een vaste spaak fietst het weer beter.
Verwijderen