Markt Vernoux interessant vanwege schoolvakantie. Op terugweg bij Yvon en Olivier een enthousiaste gast ontmoet: Gérard

 Goedenavond,  bonsoir.

Deze week  is er in dit gebied schoolvakantie. De markten worden dan extra veel bezocht Daarom besloot ik vandaag maar eens naar Vernoux te fietsen om daar op de markt de mensen en mezelf te vermaken. Vergeleken met de zomermaanden juli en augustus waren er nu zeker de helft minder kraampjes, maar er liep genoeg volk rond en het was prachtig weer. Veel kinderen dus ook met hun ouders, voor wie ik mijn kinderrepertoire liet horen.

De oude vertrouwde koopman met zijn manden en zijn diverse  zelfgemaakte speeltjes was er ook weer.

Hier stond ik onder andere te spelen. 

Op weg naar mijn eerste speelplek kwam ik Jaqueline tegen. Ooit was ze een verre buurvrouw en we hebben altijd contact gehouden. Maar het is nu weer een paar jaar geleden dat we elkaar opzochten. Volgende week komt ze waarschijnlijk. Wanneer wist ze nog niet, want ze had haar agenda niet bij zich.

Vanmorgen op de heenweg naar Vernoux kwam ik Olivier tegen, die met hondje Bibi aan het wandelen was. Hij vond het vanzelfsprekend dat ik op de terugweg op bezoek zou komen. Dat had ik anders toch wel gedaan,  maar het feit dat iets vastligt vind ik nooit prettig. Met Yvon gaat het heel moeizaam, is nogal depri en ik weet nooit precies waar ik het over moet hebben. Maar de vorige keer ontdekten we dat de filmpjes die ik maak voor de status van WhatsApp bij hem aanslaan, dus erg ertegenop zag ik toch niet. 

Nu stond er een auto op het erf. Bezoek komt er heel weinig. Had ik niet afgesproken te komen dan was ik doorgereden, maar nu voelde ik me verplicht om toch binnen te stappen, gewapend met een hoorapparaatje.

Binnen zat een man die ik niet kende, maar in 1995 hebben we elkaar ontmoet volgens Olivier. Ik hielp toen Yvon en Olivier met het hooien en hij was daar ook bij. Ik weet van niks meer, dat is zo lang geleden. De man was heel enthousiast naar mij toe, maar ik verstond hem bijna niet, hoewel ik mijn oortje in had. Een welkome oplossing van mijn contactprobleem was mijn accordeon,  die ik uit de fietstas haalde. Hij vond het prachtig en bleef maar herhalen dat ik La Montagne van Jean Ferrat moest spelen. Dat heb ik dus wel drie keer gedaan. Wat positief was, was dat Yvon vanmiddag de oude gezellige man was van vroeger. Zijn ogen glinsterden weer en het was lang geleden dat ik hem zo opgeruimd heb gezien. 

Vlnr Olivier,  Yvon, Gérard.

Het bezoek van die man, Gérard geheten, deed hem zichtbaar goed,  en als klap op de vuurpijl kwam ik er ook nog bij.

Maar ik had het toch heel moeilijk. Voelde me erg hulpeloos doordat ik bijna niks verstond en dan af en toe Olivier moest vragen om duidelijkheid. Maar ik dwong mezelf om toch lang te blijven, omdat ondanks alles mijn aanwezigheid erg gewaardeerd werd, daar ik mijn beste beentje voor zette om bekende Franse chansons voor te schotelen. ' Oh, ik wil je uitnodigen om bij mij te komen spelen ', zei hij herhaaldelijk. Maar mijn voorstel dat ik dan meteen aanstaande zondag zou komen

werd afgewezen. Dus is het waarschijnlijk  dat er niks van terecht komt.

Spreuk van de dag. 

Du report vient le renoncement.

Van uitstel komt afstel.

Was de man heel enthousiast over mijn accordeonspel, hij vond echter nadrukkelijk dat de smartphone niet bij mij paste.

Zo'n kleine gsm, zoals hij had, was genoeg. Al die smartphones die er in de wereld zijn vond hij een zeer slechte zaak. Op de foto zie je trouwens ook dat er wijn op tafel stond. Hij had er zichtbaar al flink wat van op, vandaar dat hij nogal doordramde volgens mij.

Ik heb vandaag een filmpje gemaakt van kippen en koeien, die ik onderweg tegenkwam. Een filmpje voor de status van WhatsApp. 

Deze foto's zijn er uitgelicht.

Vanmorgen zag ik vanaf de overkantse heuvel op mijn gedoetje neer, dat baadde in de ochtendzon.

Mijn chaletje zie je iets boven het midden op de foto.

Morgenochtend zal ik net als vandaag  ook niet lang in die ochtendzon verblijven, daar Wim en ik om tien uur afgesproken hebben in Lamastre om vandaaruit naar Wineke en Bruno te rijden.

Voor morgen: f i j n e   d a g.

Omgevallen boom heeft nauwelijks op de caravan gerust. Buurman Michel kwam op bezoek.

 Goedenavond,  bonsoir. Gebleken is dat de omgevallen boom door andere elementen is tegengehouden dan de caravan. Vanmiddag ben ik met een stevige tak de caravan beklommen. Door ermee te wrikken dacht ik hem van de caravan af te krijgen. 

Toen ik dat deed bleef de boom ook los van de caravan in dezelfde stand hangen. 

Wrikken met een stevige tak, maar de boom bleef onwrikbaar hangen. 

Op de status van WhatsApp zie je de wrikactie. 

Bewijs dus dat het hele gevaarte ergens beneden in evenwicht gehouden wordt. En dat is dus een groot geluk geweest waarschijnlijk. Zo'n zware boom zou de caravan min of meer verpletterd hebben, denk ik. 

Het dak was na al die jaren bedekt met een dik pak mos. Eerst heb ik vanmiddag het meeste ervan met de hand eraf gehaald.

Er groeiden zelfs champignons tussen het mos.

Na een grove schoonmaak zag het dak er zo uit.

En nu is het zo. De zon kan morgen alles droog maken, waarna ik er golfplaten op ga leggen. De multiplexplaten die erop liggen zijn nog afkomstig van André, buurman van de boot, daterend uit de tijd dat hij hier ook een huis had. 20 jaar geleden moet het geweest zijn. En zelfs de hele caravan heeft hij ooit hierheen gesleept vanaf Nederland. Buurman Yvon had hem daarna met de tractor naar deze plek getild.

Buurman Michel is vanmorgen geweest. Hij was verheugd dat ik deze week in de bijbel ben gaan lezen en daarover konden we het samen onder andere hebben. Verder blijft het me boeien in hem een mens te vinden die er helemaal voor gaat voor zijn geloof. Waarschijnlijk zien we elkaar nog een keer volgende week, alvorens hij en zijn vrouw weer terug gaan naar de Elzas, waar ze hun hoofdverblijf hebben.

Au revoir Michel, à bientôt.

.

Onderweg zag ik deze mooie paddenstoel. (Ik vergezelde Michel een stuk)

Ondertussen wordt er in Nederland ook aan mij gedacht. Buurman Ton heeft op maat gezaagd wilgenhout bij mijn boot afgeleverd. 

Aan Michel legde ik vandaag dit voor:

Spreuk van de dag. 

H a l v e   waarheden hebben  d u b b e l e  bodems.

Hij kende in het Frans een dergelijke uitspraak niet. 

Prettige avond. 

B o n n e   S o i r é e .

Hoera, gelukt, de kop is eraf van de boom. Vanmorgen naar markt Lamastre geweest.

 Goedenavond,  bonsoir.

Het is zojuist gelukt om het laatste stuk van de omgevallen boom te zagen.

De stam was eigenlijk te dik om door de beugel van mijn beugelzaag te kunnen.

Verder dan hier kon ik niet zagen.

Ik wilde iemand vragen om het met een motorzaag te doen, maar heb toch zelf de oplossing gevonden: een inkeping maken met het ijzer van een pikhouweel. En toen kon ik verder de diepte in zagen. De uitspraak: Je kunt meer dan je denkt, was op mij vandaag dus weer van toepassing. 

Ook kon ik vanmorgen op de markt de boel weer redelijk animeren. Het besluit om erheen te gaan kwam na enige aarzeling. Ik voelde me nogal onrustig en de vraag is dan wat in zo'n situatie het beste is om te doen om meer in evenwicht te komen: Thuis blijven of de mensenmassa opzoeken. Het laatste bleek een goede keuze: Wat ik naar buiten bracht deed mijn innerlijk ook goed. Muziek is een goede therapie. Wineke, die niet zou komen kwam verrassingsgewijs toch, en kwam samen met zoon Bruno. Wim was er natuurlijk met zijn handelswaar en ook Winekes zus en haar man zaten op het terras waar Wim en ik later bijschoven.

En zo werd het best gezellig en kon ik daarna met wat boodschappen in de fietstassen weer naar boven klimmen naar het wederom zomerse Les Costilles. 

Toen de zon er weg was heb ik de gastencaravan beklommen en werd de vraag: Zal het lukken of zal het niet lukken positief beantwoord. Bruno hoeft niet te komen met zijn motorzaag, dat had hij in principe al wel toegezegd vanmorgen. 

Op de status van WhatsApp zie en hoor je mij driftig zagen gisteren.

Vanmorgen toen ik nog in bed lag hoorde en zag ik een vogeltje in de boom. 

Gisteravond toen ik ging slapen zag ik buiten het sterrenbeeld Orion aan de hemel staan.

6 van de 7 sterren van Orion zie je bovenin.

Ter vergelijking:

Als je googlet zie je dit:

Uitspraak van de dag. 

Tussen komisch en kosmisch zit maar één letter verschil.

P r e t t i g e   a v o n d.

Bonne Soirée.

De stam van de gevallen boom kan niet door de beugel. Te warm in de zon.

 Goedenavond, bonsoir.

Na de drukke dag van gisteren volgde vandaag weer een dag zonder mensen om me heen. Er was bijna geen wolkje aan de hemel en het voelde zelfs zomers aan omdat op een gegeven moment de zon te warm was om in te zitten. Er rest nog een stuk stam dat van de gevallen boom afgezaagd moet worden om de gastencaravan weer helemaal vrij te krijgen. Daar ben ik al wel mee bezig geweest, maar helemaal tot op het eind zal ik met mijn beugelzaag niet kunnen komen. De stam kan eenvoudigweg niet door de beugel en van onderen zagen is moeilijk op deze onhandige plek.

En ik moet natuurlijk vooral zorgen dat ik zelf niet naar beneden donder vanaf het dakrandje van de caravan.

De rest van de boom.

Misschien moet ik hulp inroepen van iemand met een motorzaag. Maar eerst kan ik zelf nog een stukje verder.

Verder was ik vandaag bezig met een houtstapel die er al jaren ligt. Gebruik makend van het zomerse zonnetje heb ik de natte houtjes strategisch te drogen gelegd, zodat ze snel naar binnen kunnen.

Links en rechts wat van deze stapeltjes uitgestald in de zon.

Het restant van de oude stapel. Wim vond dat we hier een zitje moesten maken.

Intussen werd er ook een dutje gedaan.

De mouw van de trui groeit gestaag.

Maar ik zit nu wel even in twijfel hoe het verder moet na deze strook. Komt tijd komt raad.

Van Nicole kreeg ik vanmorgen deze......

Spreuk van de dag 

Zoals aangekondigd staan er vandaag filmpjes op de status van WhatsApp van de benevelde staat waarin mijn grondstuk gistermorgen verkeerde.

Ik wens u echter nog enkele heldere uurtjes, alvorens het hoofd te rusten te leggen.

Doei doei.

Met Wineke naar de jaarmarkt van de pompoen. De beer was los en iemand zette de boel op stelten. Mystieke ochtend op Les Costilles.

 Goedenavond,  bonsoir. Teveel om op te noemen vandaag in deze blog. Dat ik meeging met Wineke naar St-Agrève was een beslissing die uit de lucht kwam vallen. Wineke had het plan om erheen te gaan afgelopen vrijdag al opgevat maar zelf erheen gaan zag ik niet zitten, vooral al niet om dat van tevoren vast te leggen. Zelfs vanmorgen was er nog niets in mij dat zei dat ik erheen wilde. Toen het half twaalf was dacht ik,  ik zal eens vragen of Wineke er inderdaad naartoe is gegaan. Ze bleek tot mijn verbazing nog maar net thuis vertrokken te zijn en vroeg me of ik zin had om mee te gaan. Zonder na te denken was mijn antwoord ja en zo kreeg mijn dag een totaal verrassende wending. Dat ze me op zou halen en dus ook weer terug zou brengen kwam in ieder geval goed uit, want het koken van ratatouille stond op het programma en dit doe ik het liefste voor een of meer mee-eters. Het besluit om toch mee te gaan viel op een moment dat ik bedacht had dat ik thuis kon blijven. De kaas was op en dus het beleg voor het brood van morgenochtend. Maar ik had toch hagelslag in huis! Die hadden Hennie en Jannie Auwens bij mij achtergelaten toen ze vorige maand terug naar Nederland gingen. Ik hoefde vandaag dus niet naar Lamastre daarvoor. Maar in plaats van de dag verder alleen door te brengen thuis kwam ik juist in de mensenmenigte terecht. Hoewel ik niet wist wat ik ervan moest denken van zo'n pompoenfeest bleek het hartstikke gezellig te zijn in St-Agrève. Meteen had ik spijt de accordeon thuisgelaten te hebben, want in de straat waar in de zomer de gezellige maandagmarkt wordt gehouden was het nu al even sfeervol. De spijt was gelukkig snel voorbij omdat er overal muziek uit de aan de wanden bevestigde luidsprekers kwam en het ook licht regende af en toe. Maar verschillende mensen die mij kenden kwamen met de vraag waar mijn instrument toch was. Er waren vele kraampjes met pompoenen en kastanjes. Mijn kaasbehoefte kon ook ingewilligd worden en een zak van 10 kilo aardappelen ging mee. We hebben koffie gedronken in een zaak waar ook uitgebreid een menu van pompoenen werd genuttigd. Het mooiste was de voorstelling van een man op stelten die met een immens grote beer bezig was.

Hoewel ik de inhoud van het verhaal niet goed kon volgen vond ik het stuk heel vermakelijk,  vooral omdat een hond, die in het publiek zat op die beer hoorbaar reageerde. 

Hier begroet ik de auteur, die op weg was naar zijn voorstelling. 

Op het laatst mochten de mensen poseren bij de beer.

Op de status van WhatsApp zie je een deel van de voorstelling met die blaffende hond.

En hier een foto van de markt waar enkele reusachtige pompoenen te zien waren, maar ook vele eetbare te koop waren.

In St-Agrève is een winkeltje van een man die onder andere antieke televisies verkoopt. Vaak sta ik daar tegenover te spelen op de zomerse maandagmarkt. Hij heeft zinvolle teksten op zijn etalage en een daarvan is de....

Spreuk van de dag. 

In een lawine is er geen sneeuwvlok die zich verantwoordelijk voelt.

 

Vanmorgen thuis, vóór de verrassende ontwikkeling die de rest van de dag kenmerkte, waren er hele bijzondere taferelen met nevels die plots door het dal begonnen te trekken alsof het de rook was van een ontstoken vuurtje. 

Van links naar rechts begon het leger van mist door het dal te trekken. 

Al snel was het hele dal ervan doortrokken. 

Maria onder een zee van mist.

De mystieke filmpjes hiervan bewaar ik voor morgen om op de status van WhatsApp te komen. 

B o n n e   N u i t.

Welterusten. 

Geen internet thuis: van mijn a propos. Koeien bij blogplek. Buurman Michel kwam op bezoek.

 Goedenavond,  bonsoir. Vanmorgen geen internet hier. Maakte me meteen onzeker. Zouden er problemen zijn met de nieuwe mast, die hier in de buurt geplaatst is? Aan de telefoon kon het gelukkig niet liggen want op een gegeven moment was er toch een piepklein streepje, dat echter snel weer weg was. Het maakte me onrustig,  zo onrustig zelfs dat ik naar de blogplek wilde. Dit is een plek, ongeveer 500 meter hiervandaan, waar ik tot voor kort altijd 's-avonds naar toe fietste. Daar was genoeg bereik om de blog te schrijven. Toen was die nieuwe mast er nog niet. Nu was ik dus weer terug in die oude situatie. Voor hoe lang? Vanavond zou het gaan regenen en dan zou het lastig worden om mijn huiswerk te maken. Tegen twaalf uur ben ik naar die plek gegaan, waar inderdaad de niet afgeleverde appjes verzonden werden. Niet alle functies deden het echter. Maar er stond een prachtige kudde koeien tegenover mij in een wei en die lieten zich in al hun nieuwsgierigheid filmen.

Op de status van WhatsApp is het allemaal te zien.

Nog enkele plaatjes vanaf de blogplek:

Op weg ernaartoe zag ik dat de luiken van het huis van de buren Michel en Annie geopend waren. Rond Allerheiligen komen ze altijd voor een paar weken. Op de terugweg besloot ik, na een beetje aarzelen, om me te melden. Michel verontschuldigde zich, want hij zat in een telefoongesprek en Annie was een middagdutje aan het doen. We spraken af dat hij maandagochtend mij een bezoekje zou brengen. Echter, later op de middag kwam hij onverwachts. Hij vond het zo vervelend dat ik zo slecht ontvangen was.

We hadden zoals vaak een ernstig gesprek over het geloof. Hij is het over bepaalde kernzaken niet met me eens. Maar ook is er veel verwantschap. Zoals meestal na zijn bezoek loop ik op zijn terugweg een eindje met hem mee en we stonden stil bij een mooi plantje,  dat je veel ziet hier.

Scabiosa, dacht Michel en ik heb het net opgezocht. 

Ik denk dat ie gelijk heeft. Op mijn terrein staan ze ook. Morgen ga ik ze van dichterbij bekijken. 

Mijn houtvoorraad is al aardig op peil.

Eigenlijk is er in het tuinhuisje geen plaats meer voor deze houtjes, die geduldig voor de deur liggen te wachten. 

Rondom en op de kachel ligt volop hout. Maar een groot deel is ook bestemd voor de hoofdcaravan. Daar heb ik de kachel vanavond niet aangemaakt,  waar ik wel een beetje spijt van heb. Maar ja, kachelrook schijnt 25 keer zo ongezond te zijn dan sigaretten,kwam gisteren op tv. Dus dan is een beetje bibberen niet zo erg.

Een glazig zonnetje verscheen vanmorgen negen uur boven de berg van de overkant.

Glazig, maar wel mooi.

Iets later zag ie er zo uit:

Het is toch weer snel goedgekomen met de verbinding. Teruggekomen van de blogplek was alles weer normaal. Ik hoefde dit verhaal dus  niet in de regen en in het donker te schrijven,  waar ik vanmorgen bang voor was.

Spreuk van de dag

Wie alles zwart-wit ziet is kleurenblind. 

Tot morgen.

À   d e m a i n.

Wim houdt van woordgrapjes en dus van cryptogrammen. Heeft plan voor reparatie gastencaravan.

 Goedenavond,  bonsoir. Na een regenachtig begin van de dag, waar ik erg van genoot,  kwam Wim op bezoek. In tegenstelling tot mij is hij iemand die het best gedijt als hij in gezelschap is. Het is ook zo dat wij mensen elkaar moeten aanvullen om tot resultaten te komen. Dat kwam vandaag heel goed tot uiting. Hij heeft de vorige keer dat hij hier was namelijk ontdekt hoe leerzaam en geestig het is om met cryptogrammen bezig te zijn. Toen hij vandaag mijn cryptogrammenboekje zag liggen wilde hij er meteen in kijken. Het gevolg was dat we er zeker een uur vrolijk en intensief mee bezig zijn geweest. Wim is iemand die altijd zelf met woordgrapjes aan komt zetten en vandaag bleek duidelijk dat hij wel kijk heeft op dit soort puzzels. 

Op een ander gebied kunnen we elkaar ook aanvullen. De gastencaravan namelijk waar Wim altijd langskomt als hij hier komt moet opgeknapt worden. Vandaag heeft hij zijn kennersoog er weer eens op laten vallen.

Wim kijkt en geeft zijn mening over hoe het dak aangepakt moet worden. 

Deze oude golfplaten eroverheen timmeren is mijn idee.

Deze zijn natuurlijk beter, maar daar heb ik er maar een paar van.

Wim stelt voor om deze metalen platen te kopen en ze te bevestigen met strekbanden, een stuk of vier, die dan om de caravan heen getrokken worden. Zijn uitleg is te horen en te zien op de status van WhatsApp. 

Dat ik 'm ooit aan het breien kan krijgen geloof ik niet. Hij is meer van het grovere werk, terwijl ik het monnikenwerk niet schuw.

Nog even en ik kan deze mouw passen aan de rest van mijn trui.

Vraag van de dag.

Voor welke piraat is het leed geleden?

Antwoord:

Zeer-over

Voor morgen weer een mooie dag gewenst.

Tot morgen 

À   d e m a i n .