Goedenavond, bonsoir. Teveel om op te noemen vandaag in deze blog. Dat ik meeging met Wineke naar St-Agrève was een beslissing die uit de lucht kwam vallen. Wineke had het plan om erheen te gaan afgelopen vrijdag al opgevat maar zelf erheen gaan zag ik niet zitten, vooral al niet om dat van tevoren vast te leggen. Zelfs vanmorgen was er nog niets in mij dat zei dat ik erheen wilde. Toen het half twaalf was dacht ik, ik zal eens vragen of Wineke er inderdaad naartoe is gegaan. Ze bleek tot mijn verbazing nog maar net thuis vertrokken te zijn en vroeg me of ik zin had om mee te gaan. Zonder na te denken was mijn antwoord ja en zo kreeg mijn dag een totaal verrassende wending. Dat ze me op zou halen en dus ook weer terug zou brengen kwam in ieder geval goed uit, want het koken van ratatouille stond op het programma en dit doe ik het liefste voor een of meer mee-eters. Het besluit om toch mee te gaan viel op een moment dat ik bedacht had dat ik thuis kon blijven. De kaas was op en dus het beleg voor het brood van morgenochtend. Maar ik had toch hagelslag in huis! Die hadden Hennie en Jannie Auwens bij mij achtergelaten toen ze vorige maand terug naar Nederland gingen. Ik hoefde vandaag dus niet naar Lamastre daarvoor. Maar in plaats van de dag verder alleen door te brengen thuis kwam ik juist in de mensenmenigte terecht. Hoewel ik niet wist wat ik ervan moest denken van zo'n pompoenfeest bleek het hartstikke gezellig te zijn in St-Agrève. Meteen had ik spijt de accordeon thuisgelaten te hebben, want in de straat waar in de zomer de gezellige maandagmarkt wordt gehouden was het nu al even sfeervol. De spijt was gelukkig snel voorbij omdat er overal muziek uit de aan de wanden bevestigde luidsprekers kwam en het ook licht regende af en toe. Maar verschillende mensen die mij kenden kwamen met de vraag waar mijn instrument toch was. Er waren vele kraampjes met pompoenen en kastanjes. Mijn kaasbehoefte kon ook ingewilligd worden en een zak van 10 kilo aardappelen ging mee. We hebben koffie gedronken in een zaak waar ook uitgebreid een menu van pompoenen werd genuttigd. Het mooiste was de voorstelling van een man op stelten die met een immens grote beer bezig was.
Hoewel ik de inhoud van het verhaal niet goed kon volgen vond ik het stuk heel vermakelijk, vooral omdat een hond, die in het publiek zat op die beer hoorbaar reageerde.
Hier begroet ik de auteur, die op weg was naar zijn voorstelling.
Op de status van WhatsApp zie je een deel van de voorstelling met die blaffende hond.
En hier een foto van de markt waar enkele reusachtige pompoenen te zien waren, maar ook vele eetbare te koop waren.
In St-Agrève is een winkeltje van een man die onder andere antieke televisies verkoopt. Vaak sta ik daar tegenover te spelen op de zomerse maandagmarkt. Hij heeft zinvolle teksten op zijn etalage en een daarvan is de....
Spreuk van de dag.
Vanmorgen thuis, vóór de verrassende ontwikkeling die de rest van de dag kenmerkte, waren er hele bijzondere taferelen met nevels die plots door het dal begonnen te trekken alsof het de rook was van een ontstoken vuurtje.
Van links naar rechts begon het leger van mist door het dal te trekken.
Al snel was het hele dal ervan doortrokken.
Maria onder een zee van mist.
De mystieke filmpjes hiervan bewaar ik voor morgen om op de status van WhatsApp te komen.
B o n n e N u i t.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten