Bonsoir, goedenavond. Op dit moment ben ik nogal in de zenuwen. Heb zojuist bericht gekregen van Lon, dochter van Hanny, dat haar moeder in het ziekenhuis ligt, na onwel geworden te zijn. Tja, Hanny is al een hele tijd aan het kwakkelen en nu denk ik meteen aan het ergste scenario, waar ik eigenlijk allang rekening mee houd. Zou het zijn dat ik het op afstand aangevoeld heb vannacht, toen ik een paar keer wakker werd met mijn buik vol van de zenuwen? Ik weet het toen aan het feit dat ik erg opzag tegen het plan dat ik de vorige dag voorgelegd had aan Frans om van hieruit naar de Costa del Sol te fietsen. Frans stemde ermee in, maar nu was ik zelf degene die beren op de weg naar Spanje zag. Dat heeft ook te maken met het feit dat ik moeilijk weg kan gaan van een plek waar ik veel van houd en mee verbonden ben. Als ik dat van tevoren vastleg beklemt mij dat idee, maar als ik spontaan vertrek ben ik vreemd genoeg ook weer snel onthecht. Nu heb ik voorgesteld dat Frans gewoon naar mij toekomt en dan kunnen we nog zien wat we doen. En daar is hij het gelukkig helemaal mee eens.
Maar dit bericht nu van Hanny kan alles weer veel anders maken. Naar Nederland in plaats van naar Spanje ??? Misschien ben ik om een andere reden nu toch bezig met de laatste dagen van mijn verblijf op Les Costilles. Dochter Lon blijft me op de hoogte houden.
Paul is eind van de middag weer vertrokken om zijn reis naar Andalusië te vervolgen.
Houdoe en tot ziens. Misschien binnenkort in Nederland weer na het bericht over Hanny? Paul moet in ieder geval over drie weken daar weer terug zijn.
Vanmorgen ontbijt in het tuinhuisje.
Paul, wachtend op mij om naar de markt te gaan, waar ik uiteindelijk niet speelde.
Gisteravond na Pauls aankomst.
We zijn vandaag naar Lamastre geweest, waar markt was. Het leek me leuk dat Paul Wim en Wineke zou ontmoeten, en ik had goed ingeschat dat die mekaar wel zouden liggen. Bij de kraam van Wim werd er zeker een half uur lang druk gepraat.
Later had Paul Wineke en mij uitgenodigd om ergens een hapje te gaan eten en konden die twee verder kennis met elkaar maken. Daar op dat terras was ook een leuke moeder met een schattig kindje.
Op de status van WhatsApp zie je het kind heel geïnteresseerd op mijn koffer afkomen.
Kort daarvoor was er iets heel raars gebeurd in de ogen van het kindje en van de andere mensen op het terras, inclusief mijzelf:
Het kindje begon heel schattig rond te kruipen en ik kreeg de onweerstaanbare drang om ook te gaan kruipen. En ik deed het nog ook. Waarop het kind met kruipen ophield en ging staan: Hij snapte er zichtbaar niks van. Maar mijzelf deed dit stuk levend theater me goed. Af en toe wil ik even kind zijn en mag ik het ook, net als met de carnaval. Me even helemaal uitkuren. Maar ik was wel verbaasd ik dat ook zomaar deed.
Toen we na de markt en het bezoek aan de supermarkt waar we boodschappen deden naar huis reden, zijn we onderweg ook nog nog even aan geweest bij Ben en Marij. Wederom had ik goed ingeschat dat die drie elkaar veel te vertellen hadden. Paul heeft nu in één dag drie van de mensen waarmee ik hier het meest mee omga leren kennen.
Op de status van WhatsApp staat ook het wegrijden vanavond van Paul. Hij liet achter deze.......
Spreuk van de dag
Groetjes van deze mooie hond.
Tot morgen.
À d e m a i n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten