Goedenavond, bonsoir.
Toen ik vanmorgen nog in bed lag ging plots de telefoon verschrikkelijk tekeer. Mijn eerste gedachte was: Oh jee, oorlog. Maar toen ik erop keek bleek het een weerwaarschuwing te zijn, een boodschap van de prefectuur van de Ardèche, die de mensen aanraadde om niet in de buurt te verblijven van valleien en riviertjes. Het ging toen nog vooral over het westen van het departement ,waar overvloedige regen viel.
Om elf uur rammelde de telefoon opnieuw. Het betrof nu de hele Ardèche. De mensen werd gevraagd:
1:Wegblijven in de buurt van stroompjes.
2:Zo hoog mogelijk gaan zitten.
3: Thuis water, gas en licht afsluiten
4:Reizen annuleren of uitstellen.
De mensen moeten goed de radio, tv of sociale media in de gaten houden en op een veilige plek blijven.
Vanmiddag om 3 uur opnieuw een alarm. Nu was het helemaal ernstig:
Er werd nu gevraagd om verplaatsingen te minimaliseren en vanaf 18 uur alleen nog maar te gaan als het absoluut noodzakelijk was.
Maar ondertussen is het nu 9 uur en hier op deze plek is er weinig aan de hand. Zie zelfs de maan verschijnen.
Maar op andere plekken in de Ardèche en ook in andere departementen is er wel veel aan de hand geweest vandaag. Een dorp wat ik goed ken, Annonay genaamd, 40 kilometer hiervandaan is vanmiddag onder water gelopen. En in Lamastre ziet het riviertje de Doux er nu zo uit:
Mijn vrienden Ben en Marij wonen aan het water, maar tot op heden zijn er nog geen problemen.
En ondertussen zijn mijn gedachten vandaag ook heel veel bij mijn overleden vriendin Hanny. Van dochter Lon heb ik vernomen dat zij, haar zus en haar kinderen er allemaal bij waren toen ze stierf. Had ik ook graag gewild.
Een klein beetje twijfel heb ik nog wel of ik toch in sneltreinvaart naar Nederland zal gaan. Maar er is vooralsnog geen dwingende push in mij.
Hier op Les Costilles heb ik al as van Hanny.
Een jaar of acht geleden, toen ze hier voor het laatst was, had ze een peukenpotje in gebruik: een leeg jampotje waarin ze haar verbruikte sigaretten in uitdoofde. Ze was een fanatieke rookster. Elke keer als ik na afwezigheid hier weer terugkwam maakte ik een foto ervan en stuurde het naar Hanny. Nu was het potje uit elkaar gevallen, maar zie, op de bodem ligt nog Hanny's as.
De kastanjes zijn nu aan het vallen hier in de Ardèche.
Onderaan de weg bij mij.
Tussen de druppels door heb ik ook nog wat gezaagd.
Dit stuk van de gevallen boom ligt nu niet meer in de weg, letterlijk.
Het eten is inmiddels ook weer gegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten