Goedenavond, bonsoir. Vanmorgen geen internet hier. Maakte me meteen onzeker. Zouden er problemen zijn met de nieuwe mast, die hier in de buurt geplaatst is? Aan de telefoon kon het gelukkig niet liggen want op een gegeven moment was er toch een piepklein streepje, dat echter snel weer weg was. Het maakte me onrustig, zo onrustig zelfs dat ik naar de blogplek wilde. Dit is een plek, ongeveer 500 meter hiervandaan, waar ik tot voor kort altijd 's-avonds naar toe fietste. Daar was genoeg bereik om de blog te schrijven. Toen was die nieuwe mast er nog niet. Nu was ik dus weer terug in die oude situatie. Voor hoe lang? Vanavond zou het gaan regenen en dan zou het lastig worden om mijn huiswerk te maken. Tegen twaalf uur ben ik naar die plek gegaan, waar inderdaad de niet afgeleverde appjes verzonden werden. Niet alle functies deden het echter. Maar er stond een prachtige kudde koeien tegenover mij in een wei en die lieten zich in al hun nieuwsgierigheid filmen.
Op de status van WhatsApp is het allemaal te zien.
Nog enkele plaatjes vanaf de blogplek:
Op weg ernaartoe zag ik dat de luiken van het huis van de buren Michel en Annie geopend waren. Rond Allerheiligen komen ze altijd voor een paar weken. Op de terugweg besloot ik, na een beetje aarzelen, om me te melden. Michel verontschuldigde zich, want hij zat in een telefoongesprek en Annie was een middagdutje aan het doen. We spraken af dat hij maandagochtend mij een bezoekje zou brengen. Echter, later op de middag kwam hij onverwachts. Hij vond het zo vervelend dat ik zo slecht ontvangen was.
We hadden zoals vaak een ernstig gesprek over het geloof. Hij is het over bepaalde kernzaken niet met me eens. Maar ook is er veel verwantschap. Zoals meestal na zijn bezoek loop ik op zijn terugweg een eindje met hem mee en we stonden stil bij een mooi plantje, dat je veel ziet hier.
Scabiosa, dacht Michel en ik heb het net opgezocht.
Ik denk dat ie gelijk heeft. Op mijn terrein staan ze ook. Morgen ga ik ze van dichterbij bekijken.
Mijn houtvoorraad is al aardig op peil.
Eigenlijk is er in het tuinhuisje geen plaats meer voor deze houtjes, die geduldig voor de deur liggen te wachten.
Rondom en op de kachel ligt volop hout. Maar een groot deel is ook bestemd voor de hoofdcaravan. Daar heb ik de kachel vanavond niet aangemaakt, waar ik wel een beetje spijt van heb. Maar ja, kachelrook schijnt 25 keer zo ongezond te zijn dan sigaretten,kwam gisteren op tv. Dus dan is een beetje bibberen niet zo erg.
Een glazig zonnetje verscheen vanmorgen negen uur boven de berg van de overkant.
Glazig, maar wel mooi.
Iets later zag ie er zo uit:
Het is toch weer snel goedgekomen met de verbinding. Teruggekomen van de blogplek was alles weer normaal. Ik hoefde dit verhaal dus niet in de regen en in het donker te schrijven, waar ik vanmorgen bang voor was.
Spreuk van de dag
Wie alles zwart-wit ziet is kleurenblind.
Tot morgen.
À d e m a i n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten