dinsdag 1 oktober 2024

Wineke gaf mij een zetje in de rug: In Lamastre naar een audicien.

 Goedenavond,  bonsoir.
Vandaag moest ik naar Lamastre, want de aardappelen waren op. En zonder aardappelen geen warme maaltijd,  behalve als ik ingrediënten in huis heb voor ratatouille.
Wineke zou ook komen ( er was  markt ) en dat was voor mij reden om 's morgens te gaan. Maar zonder accordeon.  Ik was er pas kwart voor twaalf. Na vlug boodschappen te hebben gedaan troffen we elkaar. Wineke was er al een uur, maar had de tijd goed besteed. Ze had een wolwinkel gevonden. Sinds een tijdje heeft ze ontdekt hoe helend het voor de geest kan zijn om met deze materie te werken. Ze gaat nu een sjaal maken van natuurlijk materiaal: wol, katoen en zijde zit verweven in de bolletjes die ze gekocht heeft.
Ze begrijpt mijn passie voor breien steeds beter. Ik ben nu zelf bezig om structuur te brengen in mijn dagelijks leven door elke naald die ik brei af te wisselen met een taak die ik mezelf opleg. De bezigheid breien vormt zo een rode draad in het breiwerk van mijn activiteiten.
De trui waar ik nu mee bezig ben leent zich daar goed voor. Een ronde breien vereist namelijk veel concentratie. Daarna uitwaaien met bijvoorbeeld hout zagen is een welkome en nuttige afwisseling. 




Het stukje waar ik nu mee bezig ben bevat veel wit en elke keer als ik die witte draad in moet brengen verschijnt de naam Sneeuwwitje in mijn geest. Dan denk ik spontaan  aan het hondje dat Sneeuwwitje heet en dat ik jaren niet meer gezien heb. Toevallig krijg ik vanmiddag van zijn baasje het bericht: hondje dood........
Wineke had dus haar tijd goed besteed en we zijn koffie gaan drinken. 


Koffie met de nodige snuisterijen,  maar die zijn hier al op. 


 Zondag had ik haar al verteld dat ik er over dacht om in Lamastre een audicien te bezoeken. Het is zo'n ellende met dat slechte horen van mij. Her reserveoortje dat ik af en toe in doe helpt wel veel, maar ideaal is het niet. In Nederland ben ik een half jaar bezig geweest bij audiciens om een oplossing te vinden en tenslotte had ik die zoektocht maar even gestaakt toen ik in mei naar Frankrijk ben gefietst. Voorlopig ben ik nog niet van plan om naar Nederland te gaan. En zo ben ik op het idee gekomen om in ieder geval weer aan een oplossing te werken en hier een audicien bij de hand te nemen. Het idee had ik  in overweging en ook om dan Wineke mee te vragen als secondant, twee meeluisterende oren. Toen we daar beide zaten aan de koffie dacht ik: 

Spreuk van de dag 


Nee heb je, ja kun je krijgen. 


Met andere woorden: Als je niks doet gebeurt er niks.

En ik zei: Wineke,  we stappen bij een van de twee audiciens maar eens binnen. Met als resultaat:


Wineke gaat dan ook mee, en staat mij bij.






Het een en ander houdt dus ook in dat ik zeker nog wel een maandje hier op mijn plekje blijf. De reis naar Spanje is uitgesteld.  Of de spreuk: Van uitstel komt afstel nu ook van toepassing is, dat moet nog blijken. 
Een vast element van de markt van Lamastre ontbrak vandaag.


Wim zijn plek was leeg vandaag.  Hij is thuisgebleven.

Het was sowieso weer veel rustiger dan in de zomer of tijdens de jaarmarkt afgelopen zaterdag. 



Gisteravond sprong er een krekel( of sprinkhaan) op mijn knie. Een filmpje ervan staat op de status van WhatsApp. 




Lezeres Liesje zocht op wat het was:






Ik denk dat we hieruit moeten opmaken dat het een sprinkhaan is geweest. 



Een fijne avond nog gewenst en........


Tot morgen. 


À  d e m a i n .














Geen opmerkingen:

Een reactie posten