Rustige dag "thuis", maar ook uitstapje naar zee en daar een voetenbad genomen. Frans komt morgen.

Hola, Buenas Tardes. Zo, de zon is weer onder en ik ben de tent ingedoken. 

De zon zelf is hier tenonder gegaan. Het lijkt of het schijnsel de zon is.

Dit is iets eerder dan vorige foto.

Hier stak de zon nog half boven het water uit.

Toch heeft de zon niet voluit kunnen schijnen vandaag. Vanmiddag werd ie vaak belaagd door wolken uit het oosten. Daardoor werd mijn powerbank minder geladen dan ik gehoopt had. Maar ja, morgen is er weer een dag en dan komt er heus wel weer wat zonneschijn. 

Morgen komt ook Frans, als het goed is. Gisteren is het aardig mis gegaan in zijn reis. Omdat ie in Frankrijk een overstap gemist had ging de rest van zijn geboekte reis aan zijn neus voorbij en moest ie opnieuw betalen voor het vervolg. Gisteravond was ie in Barcelona aangekomen en daar kostte een hotel 200 euro. Toen is ie maar in een park gaan slapen. Bij het opstaan zag hij dat al zijn spullen door elkaar lagen. Gelukkig miste hij niks. Vandaag: Barcelona- Madrid- Almeria. In die laatste plaats komt ie vanavond laat aan en dan wordt het misschien weer een avontuur in een park. En dan zal ie morgen een bus nemen naar Nerja, dat is dan nog 200 kilometer,  schat ik.

Morgen ga ik hem daar dus ophalen. Vandaag ben ik er ook weer geweest voor koffie en boodschappen. Nu heb ik onderweg die mooie brug eens op de foto gezet.

En ook een veld met aardappelen:

En een akker met courgetteplanten:

Toen ik thuis was heb ik mijn handwerk weer eens opgepakt. 

Het werd onderhand ook hoog tijd om mijn benen eens te wassen. Tot voor kort had ik er geen erg in hoe vies ze waren, maar nu ik sinds vorige week in de korte broek rondloop viel het me erg op. Het was een goede aanleiding om vanmiddag eens naar de zee af te dalen. Daar, op een van die strandjes, stroomt een bronnetje met zoetwater de zee in. Dat wist ik van een vorige keer.

Het bronnetje.......

...........en de grote zee.

Er zaten ook een moeder met haar zoontje bij de bron, terwijl ik een voetenbad nam.

Op de status van WhatsApp zie je het water van zowel het bronnetje als de zee.

Op de wandeling terug richting mijn berg kwam ik een volgens mij Nederlandse man tegen die waarschijnlijk bij die rode auto hoorde.

Goededag mijnheer, zei ik, maar hij zei niks terug.

De Nederlandse auto's zijn in de meerderheid in Spanje.

De status van WhatsApp laat meer zien van mijn wandeling.

Ik liep waar het kon over de oorspronkelijke weg:

Zowel dit pad als de weg met de blauwe reling gaan over hetzelfde ravijn heen. Na het ravijn klimt het pad weer naar de grote weg toe. 

Deze situatie leverde mij de volgende.........

Spreuk van de dag 

Soms moet je, om er bovenop te komen, er eerst aan onderdoor gaan.

Laten we het er maar op houden dat de zon morgen weer opkomt. Op deze plek moet hij eerst een kleine rots over klimmen.

T o t  M o r g e n. 

Hasta mañana. 

Doel van de reis bereikt: Kon weer terecht op het toverachtige plekje op de rotsen bij Nerja. Maar op een haar na, bleek even later........

Goedenavond,  Buenas Tardes. Het is 7 uur en de duisternis is nog maar net ingetreden. Voor ik de tent in ging verscheen dit plaatje nog even voor mijn neus:

Het is een van de vele prachtige momenten die ik hier vandaag had op de plek die min of meer het doel van deze reis is, of in ieder geval een van de doelen.

Twee jaar geleden verbleef ik op deze plek een weekje en dáárvoor moeten we 7 jaar terug gaan in de tijd toen ik hier ook een tijdje woonde.

De bedoeling was twee jaar geleden om een dierbare persoon terug te zien die als kluizenaar in een bouwvallig huisje woonde. Echter hij bleek overleden en een andere man trof ik daar toen.

Vandaag ben ik nog niet daar een kijkje gaan nemen in dat huis maar ben meteen gaan kijken of mijn plekje nog bestond en/of vrij was.

En ja, na wat klimwerk kwam ik op het terras waar in de hoek de beschermende den stond, waar je zo mooi met de tent onder kunt staan.

Veilig onder moeder den.

En even later stond ik daar, helemaal geïnstalleerd. 

Toch had het even geduurd eer ik besloten had om er de tent neer te zetten. Er was namelijk weer een flinke wind gaande, in tegenstelling tot wat ik er gewend was. De zuidwestelijke wind die mij al dagenlang tergde kwam hier vanaf de zee recht op me af.

Wel een mooi plaatje, maar niet als je de onrust van de wind on je heen hebt.

Ik twijfelde of ik de tent niet lager moest zetten, waar het veel minder waaide. Hier had ik 9 jaar geleden gestaan, maar werd na 10 dagen weggejaagd door de politie, vanwege dat dit hier een natuurgebied is. Het was erg in het zicht van een groot huis op de berg aan de overkant en mijn vermoeden is dat deze mensen geklaagd hadden. Nu wilde ik dat risico niet lopen,  omdat Frans binnenkort komt en we hier een tijdje willen blijven. Uiteindelijk,  na wat wikken en wegen besloot ik om het er maar op te gokken dat de wind me daarboven niet weg zou blazen. Het bleek een zeer goede gok, want de wind ging draaien naar een meer noordelijke richting, met als gevolg dat het juist op die lagere en naar het noorden gerichte plek nu veel meer waait dan hier.

Maar nu komt het: Mijn geluk is door deze keuze nog veel groter, want een grote verrassing diende zich aan toen ik goed en wel alle spullen van de fiets beneden naar de tent had gesjouwd: Daar stond plots een sympathieke jongeman, met rugzak om en gitaar in zijn hand voor mijn neus. Hij sprak Duits en hij wilde  zich ook hier installeren. Gisteren had hij deze plek ontdekt terwijl hij een hert aan het volgen was dat door de heuvels liep. Hij had een paar dagen een grot bewoond in de buurt op het strand ( een grot die ik ook meen te kennen) Vandaag had hij dus heel zijn hebben en houden op zijn rug gepakt en was hiernaartoe gelopen. Het zweet stond op zijn gezicht. Bij hem was de verrassing denk ik even groot als bij mij.

Hij twijfelde even, maar leek ook wel te begrijpen dat ik het niet fijn vond als hij hier bij zou komen. Ik vertelde hem mijn verhaal, dat ik twee maanden onderweg was om na twee jaar deze plek weer terug te vinden en dat morgen Frans hier ook zou komen om er samen een tijdje te blijven.

Maar misschien vindt hij iets anders en kunnen we over een tijdje ruilen of zo. We zullen elkaar denk ik wel weer tegenkomen. Twee muzikanten zijn we ook nog zelfs. Wel heel toevallig zeg, want op deze zeer afgelegen en moeilijk bereikbare plek verwachtte ik niemand anders, en dan nog dat we vlak na elkaar hier aankwamen.

Ik ben ondertussen,  beetje egoïstisch,  toch wel heel blij dat het niet andersom was. Toen ik vanmorgen vertrok vanaf mijn vorige plek was het nog maar 11 kilometer. Was ik gisteren eerder gestopt, dan was ik hier aangekomen,  moe van het fietsen, om te constateren dat mijn plek bezet was. En nu met het oog op het feit dat Frans komt scheelt het een hoop gedoe. Want waar vind ik een andere plek voor ons beiden?

Frans komt trouwens niet morgen, want hij heeft een aansluiting gemist met zijn treinen.

Vanmiddag ben ik zonder bepakking naar Nerja zelf gereden, wat 5 kilometer verder is. Voor boodschappen en koffie. In het café, waar ik toen ook vaak kwam, was de bediening zeer vriendelijk naar mij. Zouden ze mij herkend hebben? De vorige keer in een ander café was dat wel het geval van 7 jaar daarvoor, en omgekeerd herkende ik de bediende ook.

Op de status van WhatsApp laat ik zien welke stappen ik moet ondernemen om vanaf de fiets beneden hierboven bij de tent te komen:

Hier kwam ik vandaan, de weg ligt tussen de witte rots en dit plateau in.

Het begin van de klim naar boven.

Hier moet ik even klimgeit zijn.

Het bovenste terras bereikt hebbende loop ik naar de tent onder de grote den.

En in die tent lig ik nu en mag ik straks weer slapen. 

Nog enkele foto's van hier:

Einde ochtend.

Einde ochtend.

En zo ziet Google mij.

Vraag  van de dag. 

Is toeval toevallig of valt het je toe?

Welterusten. 

B u e n a s   N o c h e s.

 

Ben van het padje af! De stormwind tegen kwam niet vandaag. Nog 16 kilometer tot Nerja.

 Goedenavond,  Buenas Tardes.

Ben van het padje af! Maar dit is dan letterlijk. Had mijn tent neergezet midden op een smal pad in de veronderstelling dat er hooguit een paard langs zou moeten, aangezien hier in de buurt een manege is. Na de aardappelen geschild te hebben en de pan verder gevuld te hebben om op het vuur te zetten was ik begonnen om wat dood riet aan te steken voor het vuur. Ik hoorde vreemde geluiden en tot mijn verbazing kwam daar een kleine tractor aangezet. Vlug naar de tent gegaan en deze zo goed en zo kwaad als het kon wat naar de kant getrokken.  De man gebaarde dat hij er zo wel langs kon, deed dat ook,  maar maakte me ook duidelijk dat de tent hier niet goed stond. Er kan nog meer verkeer over het pad komen. Echter wees hij naar boven, naar het struikgewas, om uit te leggen dat het daar veiliger was. En inderdaad, daar was ook ruimte voor de tent en bovendien veel meer en beter hout voor mijn vuurtje. En zo heb ik alles weer verhuisd en de tent voor de tweede keer opgezet. 

Hier stond ik, midden op het pad.

En nu staat de tent op een nóg smaller zijpaadje.

Op onderstaande foto's van Google kun je goed zien hoe ik eerst midden op het pad stond en daarna van het padje af ben geraakt. 

Ik ben blij dat de tractor op een goed moment kwam toen ik nog niet helemaal ingericht was. Het eten was zoals gewoonlijk weer razendsnel gaar op mijn vuurtje hier. 

Spinazie staat vandaag op het menu.

Op de status van WhatsApp laat ik het allemaal nog een beetje beter zien.

Vanmorgen ben ik extra vroeg opgestaan om nog een stuk te kunnen fietsen zonder veel tegenwind. Die werd vanaf 10 uur verwacht.

Toen de zon mij begroette was ik al ongeveer klaar om te vertrekken. 

Maar het viel reuze mee, er was vandaag weinig te klagen over de lastpost wind die het me de laatste dagen zo moeilijk maakte. Ik mopperde alleen maar af en toe over de weg die zo vaak omhoog ging. Ik vond het sowieso toch wel redelijk zwaar vandaag. Maar ik heb dus weer een plek waar ik uit kan rusten en niet lastig gevallen word, noch door mensen, noch door de wind.

Even had ik ook al gedraaid bij een groot ruïnecomplex. Daar had ik de tent ook in kunnen zetten. Maar iets in mij zei" "Nee, niet doen", en Anthonius was het daarmee eens.

Al met al heb ik een redelijk groot aantal kilometers afgelegd, want ik zie dat het nog maar 16 kilometer is tot Nerja. 47 kilometer heb ik dus afgelegd. Weinig luchtweerstand en vroeg vertrokken. 

Ik heb de Sierra Nevada weer eens mogen aanschouwen. 

En zo wit als sneeuw ligt Salobreña daar tegen die heuvel aan.

Salobreña met witte letters.

Deze hele streek is mij welbekend, ben er al een aantal keren geweest, ook dieper het binnenland in, in het gebergte de Alpujarras. Daar heb je een aantal gemeenschappen met hippies die ik bezocht. En ook heb ik in stadjes accordeon gespeeld. Kan nu allemaal ook, dat hangt ook af van wat Frans wil. Hij is met treinen onderweg naar Nerja. Morgenavond komt ie aan in Malaga, terwijl ik dan mijn toverachtig plekje bij Nerja teruggevonden hoop te hebben. Morgenochtend na een paar uur fietsen zal ik het weten.

Deze ruïne stond ook nog ergens vandaag. Ik ben niet gaan kijken.

Spreuk van de dag. 

Door ergens een zijweg in te slaan hoef je nog niet van het padje te raken.

Daaaaaaaag

Tot morgen.

Kapotte spaak. Vandaag was het weer stormloop, die uiteindelijk strandde. Jan en José getroffen.

 Goedenavond, Buenas Tardes. 

En daar stond ik, met de fiets in de hand,  bedremmeld om me heen te kijken. Buien hingen in de lucht, en ik moest mijn fiets ergens droog op zijn kop zetten. Iets te voren hoorde ik knap, en toen wist ik wel hoe laat het was, zeker toen ik zag dat het achterwiel niet meer feilloos rond draaide. Een kapotte spaak, de eerste, in mijn nieuwe fiets. Het achterwiel, dat degelijk was tot nu toe, vertoont zwakte. Het moest wel onmiddellijk gemaakt worden, vond ik, om straks niet echt in de problemen te komen. In het knusse dorpje, waar de wind zich koest hield, moest ik een afdakje vinden voor de reparatie en daarvoor ben ik vergeefs vele straatjes afgelopen. Overal stond het vol met bloembakken en ik vond het niks om daar mijn rommel tussen te zetten en ook nog voor de voordeuren van de mensen.  Zeker heb ik een half uur staan te dralen, ondertussen wel boodschappen gedaan hebbend. Toen maar bij een strandhuisje met een klein beetje overdak het hele zaakje afgeladen, waarna prompt vele druppels op mijn spullen vielen. Maar de reparatie verliep succesvol en daarna kon ik in een zaakje koffie drinken, wachtend op de komst van Jan en José, die voor de ontmoeting ook wel 15 kilometer verder wilden rijden dan waar we afgesproken hadden.

Knap hé, dat ze me zomaar weer konden vinden.

Koffie, gevolgd door tapas, zoals de Spaanse snuisterijen genoemd worden.

En daar scheidden onze wegen weer voor een tijdje. Zij richting Almeria oostwaarts waar het morgen heel mooi weer zou worden, en ik met mijn neus weer in de westenwind. Ook vandaag was het bijna niet te doen. Het was vaak een ware stormloop die ik aan het ondernemen was, want ook lopend de fiets vooruit duwen was een zware klus. Wanneer eindigt dit windfestijn in godsnaam, het is al dagen bezig en ik word er onderhand tureluurs van. Vandaag eindigde het op het strand, een verboden strand weliswaar, maar dat kan me niks schelen. Ik sta hier min of meer beschut en dat is me een eventuele boete wel waard.

Op het linker bordje spreken de verboden vanzelf. Rechts staat nog eens: Verboden te rijden, verboden te parkeren,  verboden te kamperen. 

Op het strand mag geen vuurtje gestookt worden en ook barbecue is verboden. 

Maar ondertussen staat mijn tent er toch maar terwijl het vuurtje mijn avondmaal aan de kook brengt. 

Achter me een mooie muurschildering. 

Tegelijkertijd hebben mijn vrienden bij Almeria ook een strandje gevonden. 

De hond Catootje voelt zich er erg op haar gemak.

 

Weinig waren de gemaakte kilometers vandaag. Morgen wordt het ook weer worstelen met de wind. Maar ach, 70 kilometers in twee dagen moet toch kunnen om Nerja op tijd te halen. 

Google Maps had vanmiddag weer een prachtige route voor mij in petto:

Hier moest ik ongeveer dwars door de kas heen.......

.......om tenslotte over het hek te moeten klimmen .

Het leek me beter om rechtsomkeert te maken en op de N-weg verder te gaan.

Uitspraak van de dag. 

Mijn vriendin slaapt, ze is een droomvrouw. 

Voor straks dus:

Buenas Noches. 

W e l t e r u s t e n.