Hola, Buenas Tardes.
Fijn om weer op tijd een plek gevonden te hebben voor de nacht. Cartagena naderde al en ik hoopte niet dat ik vanmiddag deze stad nog achter me zou moeten laten. Maar ja, als je geen rustig plekje vindt, dan moet je wel doorrijden. En dan is het nog de vraag of er na de stad wel snel iets te vinden is.
Het waaide niet hard, dus de plek hoefde niet erg beschut te zijn.
Daar staat de tent waar ik nu in zit.
En daar staat de fiets. Ze nemen altijd een beetje afstand van elkaar.
Vanuit de tent kijk ik op mijnen uit.
Google bekijkt de mijnen van bovenaf en ziet mijn tentje ook staan.
Met blijheid stel ik vast dat deze reis sinds kort de zegen wel heeft, die ik de eerste maand zo weinig gevoeld heb. Als je niet of te weinig verbonden bent met boven voel je je onzeker en zeer kwetsbaar. Het was een situatie die ik niet vaak eerder mee heb gemaakt gelukkig. Ik had erg veel angst en zo kende ik mezelf niet. Ik ontbeerde veiligheid en ik schreef wel eens dat ik zo het eerste het beste vliegtuig had willen nemen om weg te komen uit deze nachtmerrie, waar ik in leek te zitten. Er ging ook heel veel fout met de fiets(en). Maar nu ik sinds 1 januari op deze fiets rijd loopt het allemaal gesmeerd, zowel met de fiets als met mijn geest en is mijn dankbaarheid dubbel zo groot voor de goede begeleiding die de engelen me geven. D a n k j u l l i e w e l. Ik voel weer bescherming om me heen. Natuurlijk zullen er ook heus wel weer dingen mis gaan maar........
Uitspraak van de dag.
Ik zal niet aan God vragen om geen problemen op mijn weg te krijgen, maar wel om als ze er zijn de kracht en de inspiratie te krijgen om ze op te lossen.
Het ontroert me ook om deze wisselwerking met de goddelijke krachten te mogen ervaren en ben daarvoor zeer dankbaar. Het is voor mij onmogelijk om in zo'n kwetsbare positie te zijn zonder deze verbinding.
Vandaag was het een rustig fietsdagje met geen hinderlijke wind en ook waren er niet veel auto's op de wegen die ik bereed. Op zondag blijken in Spanje heel veel café's aan zondagsrust te doen. In het stadje waar ik koffie wilde drinken moest ik eerst veel gesloten café's passeren voor ik iets vond waar ik terecht kon.
Het was er erg druk en buiten in het groene hesje staat een man lotjes te verkopen, iets wat een veel voorkomend straatbeeld is in Spanje.
Vanmiddag toen ik al op zoek was naar een kampeerplek stuitte ik op een niet alledaags kerkhof. Tenminste, voor mij niet.
Het was een heel dorp waarin de overledenen samen met hun familieleden allemaal hun eigen huisjes bewoonden.
Hier woont de overleden familie Navarro.
Een zijstraatje van de hoofdweg.
Een ander zijstraatje.
En zelfs een d o o d lopende weg.
Op de status van WhatsApp geef ik een rondleiding.
En ondertussen is hier, kwart voor zeven, de avond helemaal ingetreden. De maan heeft de regie van de zon overgenomen.
Een goede nachtrust voor eenieder is mijn wens.
Buenas Noches.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten