Hola goedemiddag. Vandaag een vervroegde blog. Heb een uniek plekje gevonden om te kamperen, maat ik zag op tijd dat er bijna geen bereik is. Daarom ga ik nu alvast, half vier in de middag, mijn huiswerk maken op een plek waar dat wel kan, op ongeveer 100 meter afstand. Te beginnen met het afscheid van het viertal bij wie in de buurt ik een paar dagen vertoefde.
Ben ik nog herkenbaar na de knipbeurt van zaterdag? Naast mij Jan, gevolgd door Ria, Paul en José.
José drinkt nog een kopje koffie mee, want ik was laat.
En het schattige Catootje moest een beetje afstand houden van ons, want ze was nog kletsnat na het zwemmen in de zee.
Tussen San Juan de Los Terreros en Palomares zitten hooguit 25 kilometer. Aan zee bij Palomares staat als het goed is Engelse Paul met zijn camper aan de kust. Gelukkig heb ik hem nog niet verwittigd dat ik hem vandaag wel zou kunnen bereiken, want dit unieke plekje kan ik nu straks gaan bewonen.
Ben al dik over de helft van de kleine afstand.
Na vanaf de weg een steil pad omhoog geklommen te zijn kwam ik op een mooi vlak plateau.
Opvallend was het gat in de muur dat me uitnodigde om daar eens in te lopen.
Verder dan tot zo kon ik er niet in en me omdraaiend zie ik hier het licht op het eind van de tunnel.
De status van WhatsApp geeft deze wandeling weer.
De zonnecollector staat al tegen de muur, de fiets ook ergens, maar de tent komt zometeen. Het is trouwens bewolkt geworden, dus veel energie is er niet bijgekomen.
Ik ga afronden want de verbinding wordt minder zie ik. Voordat dit straks niet meer verzonden kan worden...... Hopelijk lukt het versturen van de filmpjes op de status van WhatsApp vanavond ook nog.
Spreuk van de dag
Ik weet zo gauw niks.
Tot morgen
H a s t a M a ñ a n a
Geen opmerkingen:
Een reactie posten