Goedenavond, Buenas Tardes.
Het was bar en boos vandaag. De storm woei me tegemoet en op sommige momenten was het gewoon niet te doen. Maar het moest. Er zat niks anders op om dan door te gaan. Stoppen is geen optie als je midden in een woeste wereld helemaal geen beschutting hebt. Er was een afspraak met Jan en José dat we elkaar zouden treffen in het dorpje El Pozuelo. Zij zijn namelijk weer op de terugweg naar de oostelijke Costa's. Dat zou in totaal 27 kilometer zijn vanaf de plek waar ik gisteren beschutting vond tegen de toen al felle wind. De eerste 14 kilometer verliepen nog redelijk, en in het stadje Adra mocht ik aanzitten voor het verdiende kopje koffie. Iets eerder trof ik daar een videowaardig en kleurrijk tafereel aan:
Zie status van WhatsApp.
Even lekker uit de wind in café Amsterdam.
Na de hervatting was het echter goed raak. Het was huilen met de pet op, om wanhopig van te worden.
Zelfs het lopen tegen de wind in was vaak problematisch. Af en toe was er wel ergens een kloof tussen de rotsen waar ik misschien wat uit de wind zou kunnen kamperen, maar ik had de afspraak met Jan en José in El Pozuelo en bovendien had ik de boodschappen nog niet in de fietstassen.
Uiteindelijk, na uren gedaan te hebben over de 13 kilometer kwam ik in het dorpje aan. Toen bleek dat er een misverstand was en dat het bevriende stel helemaal niet op de camperplaats daar was, maar nog gebleven was waar ze vanmorgen waren. Ik was verbaasd maar zag tegelijkertijd een prachtig tafereel.
Verschillende katten deden zich tegoed aan wat ze in vuilnisbakken vonden en een van hen klom de boom in.
Toen heb ik net zo lang met de camera naar hem gekeken tot hij de boom weer verliet. Met andere woorden had ik de kat uit de boom gekeken. Ook dit filmpje is te zien op de status van WhatsApp.
Geen weerzien met Jan en José dus, maar wel boodschappen gedaan en de tocht vervolgd met de onmogelijke opdracht om in deze gekkenwereld iets voor de nacht te vinden. Net toen ik met luide stem uitriep: ik kan wel janken dook daar plots vanuit het niets een leeg gebouw op. ........
Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
Uitspraak van de dag.
Eerst was het B&B (bar en boos)
Daarna werd het ook B&B, maar bed and breakfast.
Wat een zaligheid om van die wind verlost te zijn met het vooruitzicht rustig te kunnen slapen straks. Morgen waait ie minder sterk en dan doen we na 19 kilometer weer een poging om elkaar te ontmoeten. Daarna is het woensdag weer storm. Maar......"Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest".
Buenas Noches
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten