Bespioneerd door drones. Kamperen in een binnenplaats naast een in verval geraakt kerkje.

 Hola, Buenas Tardes. Denk je dat je alleen bent op een plekje waar niemand komt, dan komen er plots twee wandelaars met een rugzakje om naar het huisje gelopen,  waar ik rustig zat te breien in mijn luxueuze fauteuil. 

Ik dacht, die komen even kijken en dan lopen ze weer door. Maar ze hadden het over drones. Even later begreep ik dat het serieus was, want plots kwamen daar twee spionerende vogels naar me toe gevlogen.

Daar zat ik dan met mijn goede gedrag. Helemaal geen privéplek meer. Enerzijds vond ik het grappig, maar anderzijds gaf dit wel de doorslag om hier niet langer te blijven. De hoofdreden was wel dat er veel meer wind zou komen en ik was juist al breiend aan het afwegen wat ik zou doen. Nou dus, hups naar de fiets toe en vast beginnen met inpakken was het devies, maar  iets verderop zag ik de twee, ijverig in de weer met hun apparatuur en dit was de gelegenheid om nader kennis te maken en hun bezigheden te bekijken. 

Jacky en Harvey blijken hele leuke mensen. 

Jacky links, Harvey rechts en de deugd in het midden, terwijl een drone opnames maakt.

Vrij als de vogel die daar mij aan het filmen is.

Ik had zichtbaar de neiging om ook weg te vliegen. 

Je weet maar nooit of ik het straks ook nog leuk speelgoed ga vinden.

We wisselden gegevens uit, en bovenstaande foto's hebben Jacky en Harvey zojuist al doorgeappt. Ook kreeg ik de foto's die de drones gemaakt hadden van de ruïne waar ik tijdens het breien bespied werd. 

Als je goed kijkt zie je mij daar zitten. 

Geen privéplek meer.

Hier liet ik de drones zien wat ik aan het breien was.

Hier laat ik het nog duidelijker zien.

De uitwisseling hield ook in dat Harvey en Jacky nu het adres van deze blog hebben. Als het goed is moeten ze deze tekst ook in het Spaans of in het Engels  kunnen lezen.

Ook kreeg ik van hen een link naar hun YouTubekanaal, waar ze laten zien wat hun drones allemaal hebben ontdekt.

We namen afscheid en verlieten vlak na elkaar deze plek waar het inderdaad al hinderlijk begon te waaien. Heel goed had ik de landkaart niet bekeken, maar mijn richting was wel de bewoonde wereld uit. Twee kilometer terugfietsen naar supermarkt Mercadona wilde ik niet en toen ik een vijftal kilometers verder wel de kaart bestudeerde waren er in de verste verte geen winkels meer te bespeuren. Maar: Ik had nog één prei, twee wortelen, genoeg boter en ook genoeg brood en beleg. Alleen water ontbrak nog. Een café diende zich aan, en daar kon ik ook water kopen. 

Dat is een prettig gevoel om verder te fietsen terwijl ik ermee op kan houden wanneer ik daar zin of behoefte aan heb.

En ja, er kwam al weer heel vroeg een kampeergelegenheid die ik niet voorbij hoefde te fietsen. Ook weer een déjà vu zoals gisteren. Ooit ben ik hier in omgekeerde richting ook geweest en heb er gekampeerd.  Er staat en hele rij krakkemikkige huisjes en in één daarvan woonde toen een mannetje, met wie ik kennis  gemaakt had. Nu leek een van die huisjes ook bewoond.

 

Toen kampeerde ik tussen hier en die huisjes in, denk ik me te herinneren. Het meest linkse huisje lijkt me bewoond.

Er  staan geraniums aan de achterkant en aan de voorkant zag ik wat potten met planten. Toen ben ik gauw gegaan want ik wilde niet te nieuwsgierig zijn voor het geval er mensen woonden. 

Dit keer vond ik een plek die me toen niet opgevallen was: een binnenplaats naast een in verval geraakt kapelletje. 

Daar zit ik nu al een uurtje te schrijven terwijl het ondertussen pikke donker geworden is. In een ruïne hiernaast heb ik vandaag weer kunnen koken in de open haard.

Ook deze schoorsteen trok heel goed. 

Wel goed uitkijken om je hoofd niet te stoten. Dat deed ik. Gelukkig ving mijn pet de klap grotendeels op.

Een preitje, twee wortelen en wat aardappelen waren in een mum van tijd gaar.

Vanmorgen bij het andere vuur ging het ook om de warmte. Het was een koude nacht geweest en de zon moest eerst een heel eind klimmen voordat ie de heuvel over was. Het vuur was heel welkom tot half tien toe.

In de fauteuil bij het vuur werd ik al gauw warm en kon ik ondertussen ontbijten. 

Ondanks dat ik afgelopen nacht behalve de sokken ook nog mijn wollen trui over mijn voeten had getrokken waren ze ijskoud en werden pas warm bij het vuur.

Nog geen zon.....

Maar nu wel zon.

Op de status van WhatsApp komt een filmpje over de warmte die vanochtend de kou bij mij verdreef.

Maar ook komt er een rondleiding door het in verval geraakte kerkje hier naast me.

Links van het kerkje is de ingang naar de binnenplaats waar ik momenteel vertoef. 

Als je het mooie poortje van de kerk ingelopen bent zie je voor je wat vroeger het altaar was.

Een kruisje aan de muur.

Een mooie schildering. 

Het spreekgestoelte. 

Daarna kom je in een andere, lege ruimte. Dan is er weer een deur en kom je zelfs een open haard tegen.

Straks dus dit allemaal op de status van WhatsApp. 

Vraag van de dag 

Hoe vrij is een vogel?

Buenas Noches 

W e l t e r u s t e n.