Hola, hallo .
Ja, ik mocht blijven, maar voor één nachtje maar. De man die er in zijn auto aankwam en waarschijnlijk de eigenaar is van deze ruïne plus omstreken stak één vinger op, als bevestiging van wat ik ook al zei: per una noche. En ik mocht ook geen afval achterlaten. Basura no. Nee hoor,dat doen de Spanjaarden zelf wel! Ik ruim altijd alles op. Zelfs al is er een zooitje om me heen, dan neem ik nóg mijn eigen afval mee, als het al niet verbrand is in mijn ochtendvuurtje. Vanmiddag zag ik midden in een dorpje een hele berg afval. Ik had geen zin om te stoppen, anders had ik er een foto van gemaakt ter illustratie.
Maar fijn dat ik mocht blijven. Zijn gezicht straalde sympathie uit bij het afscheid. Juist was ik het vuurtje aan het aanwakkeren toen hij kwam,aangereden, maar daar zei hij niks van. Wel begreep ik uit zijn gebaren dat ik de ruïne niet mocht betreden. Daar had ik ook niet veel zin in. Je moest dan over de ingestorte muren klimmen en veel energie had ik daar niet voor. Het was namelijk nogal veel klimmen vandaag op de fiets.
Ik zag er als een berg tegenop, tegen deze heuvel. Op de status van WhatsApp zie je dat ik hier niet omheen kon, om deze bergketen.
Maar, de beklimming viel toch reuze mee. Hier was ik boven en keek neer op het punt waar ik de vorige foto had gemaakt. Je ziet de weg lopen tussen die tien bomen en dat dorpje.
Nog een foto van mijn verworven uitzicht.
Het bleek tenslotte een colletje van 352 meter te zijn dat ik beklommen had.
Daarna terug naar zeeniveau, waar het ineens weer druk was met auto's en Nederlanders op hun elektrische fietsen.
Na de boodschappen gedaan te hebben wilde ik graag snel een plekje hebben. Mijn herinnering uit andere reizen zei mij dat hier in de buurt misschien dat knusse huisje was waar artistieke mensen met kleine blauwe tegeltjes figuurtjes hadden gemaakt. Ik wist het niet zeker of dat hier was, omgeving Mazarron, maar de ligging van de heuvels lijkt erop. Maar ik had niet veel geduld en fut om nog even door te rijden, en zag dit gebouwtje staan dat ook aanlokkelijk leek om daar de tent bij te zetten.
Mooi beschut tegen de wind zag ik hier een mooie plek voor de tent.
En daar staat ie, en daar zit ik nu in te schrijven.
Enkele uren lang heeft de zon er vanmiddag zijn energie doorgegeven aan mijn powerbank. Vanmorgen op die andere plek, waar ik tot twaalf uur was gebleven ook al.
Een paar dagen geleden heb ik een kerkhof betreden en daar een filmpje gemaakt van de huisjes, waar de mensen begraven waren. Het kerkhof was een waar dorp met ook overal bankjes. Vandaag passeerde ik weer zoiets, maar ben er niet binnengegaan.
Tirar de las orejas.
(Deze uitleg haal ik uit de Spaanse taaltest van vandaag, elke dag krijg ik wat vragen voorgeschoteld).
En dan is het nu weer tijd voor het avondprogram. U zij ook een prettige avond gewenst.
Buenas Tardes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten