Dit bordje kwam vandaag uit de verf.
Geen grote reizen en niet te dicht bij elkaar.
Voor mij is het ook een beetje zoals op reis: Wel aan de mensen denken en toch niet in hun nabijheid zijn.
Beseffen toch in een erg luxe situatie te zijn met zoveel ruimte.
Behalve in de kajuit is de hele buitenruimte nu ook beschikbaar dankzij het zich aandienende voorjaar.
Vanmiddag lange tijd op mijn zonneterras uit de wind gezeten en op de radio gehoord hoe de situatie voor heel veel mensen, en vooral in het buitenland erg nijpend is.
Denk aan de daklozen in New York die veel minder te eten aangeboden worden door supermarktgangers.
In het bijzonder denk ik aan Gérard die ik ken van de Costa del Sol en die ook afhankelijk is van wat de toeristen op straat allemaal weggooien.
Was van plan naar hem toe te gaan deze winter en hem wat te ondersteunen .
Nu kan dat niet meer. Weet bij God niet hoe hij nu zichzelf zal kunnen redden. Kan hem ook niet schrijven of bellen of zo.
Voor mij was het een thuisdag met veel handwerken en ook hout zagen. Ook de spreuk DENKEN KOST TIJD, PIEKEREN NOG MEER ,die ik al een tijd had, is weer in een nieuw jasje gestoken.
Het oude versleten bordje wordt morgen weer klaargemaakt voor een andere gouwe ouwe wijsheid of een nog te bedenken verse nieuwe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten