Mijn verblijf bij Ageeth met een dag verlengd.
Vanavond heeft ze mij namelijk uitgenodigd mee te doen aan een meditatiebijeenkomst.
Niet mijn gewoonte om twee keer na elkaar dezelfde markt te doen, maar ach, hierna zal het toch weer een hele tijd duren.
Bovendien was het draaiorgel weer te verwachten en was het maar afwachten of spelen mogelijk zou zijn zoals vorige week. Nu was ik er pas om kwart over elf en laat nou net het draaiorgel van de markt wegrijden.
Opnieuw was er een warm welkom voor mij.
Bovendien vlogen de noten weer makkelijk uit de accordeon.
Lang niet meer aangeroerde liedjes zoals "Roodborstje tikt tegen het venster" verfristen mijn repertoire en maakten mezelf ook weer vrolijk. Na anderhalf uur gespeeld te hebben vond ik het hoog tijd om op te houden.
Wil niet te lang de omringende marktmensen tot last zijn.
Het was moeilijk om af te breken omdat de mensen maar bleven geven.
Nu zit ik in een aangrenzende horecagelegenheid aan de koffie.
Helaas is er geen krant meer vrij om te lezen, dus ben zelf maar aan het schrijven geslagen.
Inmiddels is het avond ,tien uur.
Terug van de meditatiebijeenkomst samen met Ageeth.
Het was een meditatie die overging in dansen als je jezelf vrij gemaakt had.
Dat liggen en zitten op het matje ging me moeilijk af omdat ik niet goed hoor en zodoende de instructies van Jonno moeilijk kon volgen.
Maar toen we eenmaal in vrije beweging konden komen was ik al snel helemaal in mijn element.
Wat ik tijdens de carnaval schreef dat dat dansen wat ik toen niet deed bij andere gelegenheden ook kon kwam vandaag uit.
Zowel springen in de lucht als kruipen over de grond en alles wat daar tussenin zit kon ik vanavond uitoefenen.
Kortom, me helemaal uitkuren.
Net als bij de echte carnaval viel dit in dit gezelschap ook niet echt op.
Bewegen in vrijheid, dat is mijn devies.
En Jonno probeert door deze cursus dit ook te stimuleren bij de deelnemers.
Daar ben ik blij om.
De kleren voor vanavond moesten zwart-wit zijn en dit kostuum kwam bij Ageeth uit de kast.
Verder ben ik ook onder de indruk vandaag van een telefoontje van Jenny, de vrouw van een oom van mij, die vertelde dat hij nu niet meer lang te leven heeft.
Tot morgen, lieve mensen, dan gaat het verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten