Goedenavond, Buenas Tardes. Het was me het dagje wel. Allereerst stond het verschijnsel regen voor de deur, een fenomeen waar we niet veel ervaring meer mee hebben. De verwachting was dat dat om tien uur zou beginnen en de lucht was al aardig grijs en we voelden al wat nattigheid toen we rond half negen aan het ontbijt zaten. Ik had daarom wel een beetje haast om weg te komen en nog een stuk droog te kunnen fietsen.
Maar toen onze beladen paarden de eerste passen maakten werd dat van Frans nog voor de aftrap al tot stilstand gedwongen: Lekke achterband, die bovendien al helemaal van de velg gesprongen was. Het lukte ons om het gaatje te vinden en tot op heden is de plakbeurt een succes.
Toen we echter goed en wel op weg waren steigerde Frans zijn paard opnieuw: Het maakte een piepend geluid bij het voorwiel. Onderzoek wees uit dat de dure pakkendrager die we in Nerja samen met de fiets gekocht hadden naar beneden was gezakt en op de voorband schuurde.
Gelukkig is Frans een man met technisch inzicht en hij vogelde uit hoe het rek weer naar boven te krijgen was. Hij vindt het een zwak punt van dit systeem dat het moeilijk voor elkaar te krijgen is om het rek hoog te houden.
Frans als sleutelfiguur.
Zo'n zelfde rek had ik ook gekocht en door de fietsenmaker op mijn fiets laten zetten en ik was blij dat het mijne niet deze kuren vertoonde. Maar het was alsof de duvel ermee speelde. Toen we na de koffie en het doen van boodschappen weer op de fiets zaten begon mijn paard ook te hinniken. En ja hoor, het was ook het voorbagagerek dat mijn band raakte. Ik blij dat dit gebeurde met Frans erbij en dat hij inmiddels ervaring had met het probleem! Voor zolang het duurt zijn we gered.
Inmiddels had het al flink geregend, maar de reparaties konden gedaan worden tijdens droge periodes.
En ik wist een ruïne te staan waarin we de tenten konden zetten voor de komende nacht. Die bereikten we, net voordat het weer volop ging plenzen. Eerst Frans gevraagd wat hij ervan vond en mijn plan om er te overnachten kreeg zijn goedkeuring.
Daar staat mijn tent.
Frans zet zijn tentbogen in elkaar..........
........of is ie aan het hengelen?
Intussen staan onze fietsen in de regen buiten.
Frans zijn fiets.
Mijn fiets, met wat spullen die nat mogen worden.
Op de heenweg naar Nerja had ik in deze ruïne ook al eens overnacht. Toen was het heel fijn omdat het die dag volop stormde. Lezeres Liesje had toen een en ander uitgezocht en op Google gevonden dat deze nu als stal gebruikte ruïne in 2011 nog bewoond werd door mensen.
Hoe ons onderkomen er nu van buiten uitziet staat in de blog van 23 januari. Vanmiddag regende het te hard om daar nog een foto van te maken.
Het lukte me, ondanks dat er alleen maar nat hout te vinden was rond het huis, om in de schoorsteen het vuur te doen ontbranden en even later konden we daar behaaglijk ons avondeten nuttigen.
De open haard, die ik de eerste keer, een maand geleden, nog niet ontdekt had.
Het was voorzichtig manoeuvreren met wat ik aan klein spul vond, maar uiteindelijk kon het sein " vuur meester" gegeven worden.
Mosterd na de maaltijd? Nee, hier wordt een visje gebakken als toetje na het diner.
Op de status van WhatsApp komt een rondleiding in ons 4sterrenhotel.
Morgen wordt het weer mooi weer. Normaliter moeten we dan tot mijn volgende ruïne kunnen komen, waar ook weer een open haard in is. Maar we zullen wel zien hoe ver we komen, of misschien wel verder? Over 140 kilometer staat er een bezoek op het programma aan de ex-zwager van Frans.
Spreuk van de dag
Wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder.
Buenos Sueños
Mooie dromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten