Goedenavond, Buenas Tardes.
Ik opgelucht, terwijl Frans een domper heeft. We waren vanmiddag rond 1 uur bij het huis van Ton en Rian. Ton is een broer van de ex van Frans. Frans had er al heel lang naar uitgekeken om hier een warm nestje te vinden voor een paar dagen. En tegelijkertijd zag ik er tegenop om de drie dagen die Frans voor ogen had daar uit te zitten, afhankelijk van de gastvrijheid van anderen. Bij dezen speelde heel erg mee dat vanwege mijn slechte gehoor het voor mij heel erg inspannend en stresserig is om in een groep te verblijven. En dan drie dagen lang......Oh jee!
Ik had gisteravond een uitvlucht bedacht. Aangezien hun huis maar op 15 kilometer afstand van onze ruïne van afgelopen nacht ligt zou ik, na mijn gezicht te hebben laten zien daar terug kunnen keren om daar mooi ondertussen een paar dagen te kunnen bivakkeren, lekker onafhankelijk en op mijn eigen manier. Maar toen ik vanmorgen zag dat er vanaf zaterdag veel regen wordt voorspeld, terwijl het zonnetje vanmorgen ook al niet zo lekker scheen zakte mijn plan weg en besloot ik om mijn beste beentje voor te zetten en maar te kijken hoe het bij die mensen zou gaan.
Het was bijna 1 uur toen we na wat zoeken bij de poort waren.
Na onze fietsen neergezet te hebben pakte ik de accordeon uit de fietstas en speelde een aantal liedjes. Maar niemand kwam opdagen, ook niet toen ik drie keer gebeld had. Misschien zijn ze boodschappen doen om eten in te slaan om hun gasten te verwennen? Toen we de mensen opbelden kregen we te horen dat we naar het dorp moesten komen, naar een café bij de kerk.
En daar was het weerzien na 33 jaar tussen Frans , Rian en Ton. Op de status van WhatsApp is meer te zien.
We werden getrakteerd op eten en drinken, dat wel, maar verder ging hun gastvrijheid niet.
Frans had er helemaal op gerekend bij hen een paar dagen uit te kunnen rusten van de vermoeienissen van de reis, maar in de loop van de middag moest ie toch weer op de fiets stappen. Vanavond heb ik weer voor hem en voor mezelf gekookt op een plekje naast een ruïne, waar ik veel meer in mijn element ben dan in een sjieke villa waar ik me erg in moet spannen om alles te verstaan wat er gezegd wordt. Nu op dat terras hoefde ik dat maar een uurtje vol te houden.
De mussen hadden er hun eigen onderonsjes.
Het plan van Frans is nu om voor morgen in de buurt van Cartagena een hotelletje te vinden, want lichamelijk vooral is ie aan rust toe. Rug, heup en knieën vragen erom. Wat ik dan doe is nog de vraag. Overmorgen wordt er veel regen verwacht, dus misschien beter dat ik ook maar overstag ga......
Vandaag is Frans nog te gast op het terrein rond deze ruïne
En er werd eten gekookt op een houtvuurtje.
De avondzon schijnt over de Middellandse Zee.
En Gertje gaat nu aan zijn toetjes beginnen.
Welke spreuk vanavond?
Spreuk van de dag
Niemand is slim genoeg om zijn eigen domheid te verbloemen.
(afkomstig van Andries)
Buenas Noches
Goedenacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten