Goedenavond, Buenas Tardes. Frans is zojuist weer weggefietst naar zijn hotel, waar hij vannacht voor de derde en laatste keer gaat slapen. Hij heeft voor de laatste keer alle moed moeten verzamelen om hier bij mij het laatste avondmaal te nuttigen, want morgen hebben we besloten om de gezamenlijke fietstocht te beginnen. We gaan dan de omgekeerde weg langs de kust volgen als die ik gevolgd heb om hier te komen.
Hier de rots opkomen dat gaat wel, maar eraf gaan is voor hem een crime.
Ik worstel en kom beneden.
Maar het is weer gelukt en hij zal hier nooit meer komen. Op de status van WhatsApp zie je zijn worsteling.
Voor mij is het een betoverende plek, maar ook voor mij is het de vraag: Zal ik hier nog eens vaker naartoe fietsen of er op een andere manier komen? Je weet het nooit, bij alles wat je doet of het misschien de laatste keer is.
Terugkeren in een ander leven op dezelfde plek, daar geloof ik wel in. Er zijn enkele plekken in de wereld die heel vertrouwd zijn voor mij, meteen al bij de eerste keer dat ik er was.
Hetzelfde geldt ook voor ontmoetingen met mensen. Sommige mensen die je voor het eerst ontmoet ken je toch al heel lang voor je gevoel.
Na het avondeten fietst Frans weer weg, naar zijn hotel Andalus. Morgenmiddag twaalf uur is hij hier beneden aan de weg, waar ik dan ook gepakt en gezakt klaar sta.
We zijn vanmorgen ook koffie wezen drinken op het altijd zonnige terras van Maro. Dat ligt zo'n beetje tussen mijn tent en zijn hotel in.
Op het suikerzakje stond in het Spaans de......
Spreuk van de dag.
Diegenen die altijd op alles terugkomen zijn ook de mensen die nooit ergens naartoe zijn gegaan.
Er reed daar paard en wagen door de hoofdstraat en dat zorgde voor filevorming.
Het zullen vast zondagrijders zijn geweest.
Inmiddels tien over zeven en het is weer donker. Tijd voor mijn toetje en straks nog naar voetballen kijken op mijn tv-telefoon. Wat een luxe toch, hè.
Ik wens u nog een prettige avond en.......
H a s t a M a ñ a n a
Tor morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten