Tijdens zware klim kreeg Frans lekke band. Ook zijn achterbagagerek brak af. Eten bij het haardvuur van een oude bekende ruïne.

 Goedenavond,  Buenas Tardes. 

Eind goed, al goed. We zijn bij de ruïne waar ik op de heenweg bespioneerd werd door drones. Frans stemde ermee in om op deze door mij geliefde plek onze tenten neer te zetten. Mijn op de zon gerichte leunstoel stond klaar voor het huis, terwijl binnen bij de open haard de andere leunstoel op ons wachtte.

In het huis wat mijn huis had kunnen zijn was Frans vandaag mijn gast. Alsof ik hier altijd gewoond heb had ik het eten op mijn vertrouwde haardvuur weer snel klaar.

Bon appétit, Frans, ofwel: Eet smakelijk. 

Het huis van de buitenkant met de uitnodigende leunstoel naast de voordeur.

Eind goed al goed, want het was nogal een bewogen dag. Er moest flink geklommen worden en Frans had weer pech: Zijn voorband ging lek zo halverwege een zware klim. Hij moest hem repareren op een onhandige plek. En omdat zijn wielen schijfremmen hebben was het passen en meten om dat voorwiel er weer precies goed in te krijgen. Ik zat ondertussen op het einde van die klim op hem te wachten, zoals meestal, maar omdat het nu erg lang duurde eer Frans verscheen begon ik me zorgen te maken: Ik was bang dat ik m per ongeluk niet voorbij had zien komen, omdat mijn fiets en ik niet zo duidelijk in het zicht waren. Maar toen kwam er een app en wist ik dat het een pechgeval was.

Ook mij had het veel moeite gekost om boven te komen, maat daar had ik dus alle tijd om bij te komen en ondertussen foto's te maken van wat achter en onder me lag.

Vanaf zeeniveau opgeklommen tot ongeveer 400 meter.

Ook had ik er praatjes met andere reizigers: een Oostenrijks stel op motoren en een stel 

Duitsers, die hun auto even neerzetten om van het uitzicht te genieten. 

Toen ik van Frans vernam dat hij na het pechgeval weer aan het lopen was ben ik m tegemoet gelopen. 

Een van de twee eenzame cowboys,  zoals wij mekaar wel eens noemen, duwt zijn paard omhoog.

Een voorzichtig duwtje in de rug van het paard, niet te hard, want dan gaat het beest steigeren. 

Vanmorgen toen de route nog vlak was zagen we een kleurrijke groep mensen aan het werk in het groen: bezig met het oogsten van kolen.

Op de status van WhatsApp is deze bedrijvigheid in beeld.

Intussen zijn we de familie van Frans tot op 15 kilometer genaderd.  Morgenmiddag komen we als het goed is aan en we denken er drie dagen te blijven. 

Woord van de dag. 

S U E R T E.

(Betekent  g e l u k  in het Spaans en dat kun je elkaar toewensen)

Maar het tegengestelde van geluk is pech. Want behalve het probleem van de lekke voorband van Frans zijn fiets is het nu ook mis met zijn achterbagagerek. De aanhechting heeft het begeven. Maar met de nodige improvisatie denkt Frans het weer in orde te kunnen krijgen. Bovendien zijn we morgen bij Ton en Rian,  zoals de mensen heten waar we naartoe gaan. Die hebben vast wel materiaal om mee te repareren. 

Toedeloe 

Tot Morgen.