Paul bezocht bij zijn camper op het strand. Nu kamperen in een bos aan zee.

 Buenas Tardes. 

Hallo hallo, daar ben ik weer. Laten we er maar een dansje van maken op het ritme van de golven van de zee.

We staan gekampeerd in het bosje aan zee, waar ik op de heenweg ook kampeerde, niet ver van de camper van Paul. 

Vanaf de weg moet je eerst een geoogst kolenveld door om in het bos te komen. 

Frans vond het ook een prima plek en laadt hier zijn fiets af.

Ontdaan van hun lasten staan onze fietsen broederlijk naast elkaar en houden de boom in het midden. 

Een blik in het bos.

Er waaide een flinke wind door de bomen heen en daarom heb ik maar eens in de tent gekookt. Een heel riskante onderneming,  want ik moet de pan met een hand vast houden en al die tijd geconcentreerd zijn. En het duurt vreselijk lang voordat het eten aan de kook is, vergeleken met hoe dat op mijn snelle vuurtjes gaat. Maar we hebben weer lekker gegeten.

Daarna de zee van dichtbij aanschouwd.

The old man and the sea.

Dansen op het ritme van de golven van de zee. 

Daarachter ligt Afrika, mijn trui zegt het al.

Paul was zoals gewoonlijk weer heel gastvrij. Toen we rond twee uur kwamen aangereden  werden we meteen getrakteerd op een gezond schaaltje fruit. Daarna maakte hij koffie.

Onze powerbanks werden meteen aan de beademing gelegd.

Een speciale fietsenstalling heeft ie voor ons gefabriceerd. 

Paul heeft een originele manier gevonden om bananenschillen te drogen. 

Voor morgenochtend heeft Paul ons uitgenodigd in een café om daar hapjes te eten met koffie erbij.

Vandaag zwaaide Paul ons hier uit.

Er was vandaag maar een korte afstand af te leggen door ons. Grotendeels gebeurde dat langs de zee, een situatie die Frans voor zich zag toen hij in Nederland besloot om het avontuur met mij aan te gaan. Een paar klimmetjes waren er ook bij en op het hoogtepunt van een ervan namen we plaats op een bankje bij een kapelletje. 

De afstand was trouwens te kort om nog een spaakbreuk op te leveren. Een klein beetje hoop js er wel dat het volgende knapgeluid nog heel lang duurt.

Iemand vroeg ooit aan Frans waarom hij geloofde. 

Vraag en antwoord van de dag. 

Vraag: Waarom geloof jij?

Antwoord Frans: Niet geloven is voor mij veel moeilijker. 

Een prettig vervolg van de avond gewenst.

Zo begon vandaag de dag.