Buenas Tardes, goedenavond.
Zojuist stond ik op het punt de tent in te gaan om verhaal te maken toen een hele kudde schapen verscheen. Meteen natuurlijk ben ik gaan filmen, maar het was ook goed opletten, omdat er misschien nog wat voedsel rond de tent lag. De aardappelen bijvoorbeeld lusten ze wel rauw. Dus die stopte ik goed weg. Inmiddels hadden ze al voor opruiming gezorgd, want alle aardappelschillen van de afgelopen drie dagen, die op een hoop lagen, en daar bijgevoegd de schillen van mandarijnen, hadden ze ontdekt en het werd vechten wie er het meeste van op kon.
Het voorste schaap had de stapel het eerst ontdekt.
Al snel moest ze de buit delen met vele andere.
Hier leek het meer op een scrimmage bij rugby.
Toen ze alles op hadden ging een schaap er met een prei vandoor die ik vandaag gekocht had en voor morgen bestemd was. Ik lopen, lopen, lopen achter het schaap aan. " Hier die prei, hier die prei".
Het schaap liet de prei even vallen, maar pakte hem vervolgens weer op.
Tot mijn opluchting liet ze de prei later weer los en kon ik de felbegeerde groente weer oprapen.
Op de status van WhatsApp is het hele gebeuren te zien.
Morgen is het zondag en de meeste winkels zijn dicht. We hebben besloten dan weer op onze fietsen te stappen en dan moeten we wel voldoende proviand hebben, temeer daar de route aanvankelijk door de bergen loopt, waar pas na 37 kilometer het eerste dorp te vinden is. De prei hebben we dus echt nodig.
Vanmiddag hebben Frans en ik hier gegeten waar ik nu kampeer.
Snijbonen, wortelen en aardappelen schafte de pot.
Frans deed zijn meditatie, zoals altijd, vooraf gaande aan het eten:
Daarna is Frans met de fiets aan de hand naar Orgiva gelopen, dat van hieruit alleen maar klimmen is, een kilometer of 2. Terug naar zijn hotel.
Houdoe, tot morgen, half een bij het café-restaurant beneden aan de weg.
Op de status van WhatsApp zie je hem weglopen.
Frans slaapt vannacht voor de derde en laatste nacht in het hotelletje. Gisteren was voor hem de zitting in de sauna zeer weldadig. Voor het eerst deze reis werd ie van binnen weer helemaal warm. Ook het verblijf in het hotel heeft hem weer de nodige energie gegeven om morgen de reis te kunnen hervatten. De vraag was: Gaan we de zee opzoeken en daar de vlakkere, maar veel drukkere weg berijden of blijven we ons nog een tijdje inspannen, fietsend door het berglandschap dat erg mooi is en veel rustiger qua verkeer? Frans kiest voor het laatste en ik vind alles best.
Frans liet mij dit woordenboekje na. Daar ben ik blij mee, weer in een tastbaar boekje te bladeren om iets op te zoeken, in plaats van via de alles wetende telefoon.
Vanmorgen toen mijn theevuurtje nog een beetje nasudderde zag ik dat ik niet de enige was in het dal, die voor rookontwikkeling zorgde:
Zo erg maken mijn vuurtjes het gelukkig niet.
Vanmorgen kreeg ik bericht van Vitens, het waterleidingbedrijf in Nederland. Ze wilden zoals elk jaar de meterstand van me weten. Buurman Ton was zo vriendelijk in de put te kruipen en een foto van de meter te maken.
2 kubieke meter verbruikt in zes jaar tijd. Ze moeten het maar geloven, zo weinig. Dat heb je als je vaak weg bent en thuis ook alleen maar dit water gebruikt voor culinaire doeleinden.
Het elektriciteitsbedrijf vroeg laatst ook al of de meter niet kapot was, daar deze al 6 maanden lang op dezelfde stand stond.
Voorlopig haal ik hier de energie voor mijn apparatuur uit de zon:
Mijn powerbanks zijn nu allemaal goed opgeladen.
Spreuk van de dag
Als de droom werkelijkheid is geworden is ie geen droom meer.
Buenas Sueñas.
Mooie dromen!
Sweet dreams!
BeantwoordenVerwijderen