Hola, Buenas Tardes.
Het traject vandaag ging veel vlotter dan hetzelfde traject op de heenweg. Toen moest er geklommen worden vanaf de zee en daarna was er maar een beetje afdaling. Dit alles tegen een stormwind in. Vandaag was er geen wind en we hoefden maar een beetje te klimmen om daarna weer tot de zee af te dalen. Het liep echter spaak toen we bijna beneden waren. Ik hoorde een tikje, keek naar het achterwiel en zag dat het lichtelijk zwalkte.
Oh jee, voor de tweede keer is er dus een spaak gesprongen bij deze fiets, die ik tweedehands gekocht heb en waar ik zo blij mee ben.
Ik ben even doorgelopen tot waar de reparatie kon plaatsvinden en even later stond de fiets weer op zijn kop.
Frans vond het interessant te zien hoe ik de spaak verving. Het waren er zelfs al twee, die gesprongen waren. Zoiets heeft Frans zelf nog nooit meegemaakt. Maar ik heb er intussen al veel ervaring mee. Hij heeft de spuitolie in zijn hand, die hadden we nodig om de reservespaken die ik bij me had los te maken uit de nippels.
Op de status van WhatsApp staat Frans aan de wielen te draaien voor de grap.
Op een ander filmpje komt hij uit het huis waar wij afgelopen nacht 'gelogeerd' hebben.
"Ik ben het huis uitgezet", is zijn verklaring op het filmpje.
Vanmiddag gebeurde het weer, dat er een spaak knapte. Dit is dan waarschijnlijk het begin van het einde voor mijn achterwiel. Omdat het al vrij laat was vond ik het beter om te lopen naar een plekje waar ook meteen gekampeerd kon worden. En mooi, Frans die doorgefietst was had precies het plekje gekozen dat ik voor ogen had, kijkend op Google Maps.
Toen ik om het hoekje keek had Frans daar het zooitje van zijn fiets al gedeponeerd.
Mijn fiets werd daarna ook snel afgeladen.
Toen het eten stond te pruttelen ging de fiets weer op zijn kop. Het kon maar gebeurd zijn, liever nu de reparatie dan morgenochtend. Maar ik heb er nu een zwaar hoofd in. Nu de spakenknapperij eenmaal ingezet is, zal die waarschijnlijk niet meer stoppen, zo leert mijn ervaring met andere wielen. Een nieuw wiel dus ergens zien te kopen is het enige wat er nog op zit.
Vanmiddag toen ik zo mijmerend de fiets de weg omhoog duwde kwam er ook een andere fietser aan, die toevallig ook een spaak kapot had, maar wel van zijn voorwiel, en hij had geen bagage voor.
Daar komt de man aangefietst, in de groene trui.
Frans, die hem eerder ontmoette had hem gezegd dat ik hem misschien wel kon helpen. Maar daar stond ik nu helemaal niet voor open en zeker wilde ik hem niet een van mijn twee resterende reservespaken geven. Mijn zwaarbeladen achterwiel is belangrijker dan een voorwiel waar geen gewicht op rust. De man stelde iets voor wat ik niet goed begreep. We moesten hem volgen. Maar boven op het eind van de klim had de man niet meer gewacht, en dat vond ik niet erg.
Bijna boven gekomen zag ik zo neer op de afgelegde weg en de tijdelijk achtergelaten zee.
Lopend afdalend kwam ik op het dieptepunt dus Frans weer tegen die zijn spullen al van de fiets had gegooid. Even later was ie zijn tent aan het opbouwen.
Weinig mensen die ik ken, die zo gemakkelijk zijn met kamperen als Frans.
Frans zei dat ie het wel eens fijn vond om in een restaurant te eten en dan 's avonds wat door te rijden. Dat laatste doe ik liever niet. Maar als lunch wat eten in een restaurant en dan 's avonds mijn normale ritme volgen vind ik een prima compromis.
En zo heeft Frans vanmiddag frietjes op en ik een pizza en heb ik vanavond weer uitgebreid gekookt op houtvuur. De volle pan is weer helemaal opgekomen.
Morgen gaan we Engelse Paul ontmoeten bij zijn camper aan het strand.
Andries heeft in de aanbieding de volgende.......
Spreuk van de dag
Wie vooruit wil kijken moet achteruit lopen.
Tot morgen
Hasta mañana.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten