Gebergte Alpujarras erg indrukwekkend. Fijn om er weer te zijn na zovele jaren. Herder met 250 schapen hielp onze fietsen over een kloof. Frans is zijn oude tent kwijt aan bedelaar.

 Buenas Tardes,  goedenavond. 

Wat indrukwekkend is de natuur hier toch, zeg. Na zoveel jaren kom ik hier weer terug en ik was vergeten hoe mooi het was. Ook Frans is onder de indruk. Aanvankelijk was hij helemaal niet te spreken over Spanje, maar toen had hij ook alleen nog maar het van toerisme vergeven kustgebied gezien. Nu is het natuurlijk wel heel inspannend fietsen zo in de bergen. Frans heeft artrose in zijn knieën en hij begint te merken dat ze tegenstribbelen. Daarom wil hij binnenkort ook weer een hotelletje nemen, om het langer vol te houden. Zelf heb ik nogal last van mijn rechterschouder als ik mijn fiets vooruit duw. Dat komt waarschijnlijk doordat ik op dit stuur een voor de schouder ongunstige greep heb. Daar moet ik ook voor uitkijken,  dat ik het niet te veel forceer. Daarom probeer ik wat vaker niet te lopen, maar te fietsen met het kleinste voorblad.

We zijn gekampeerd in de buurt van Orgiva,  het plaatsje dat ik kende van veel vroeger, toen ik  kampeerde in de buurt van een vriendin, die beeldend kunstenares was (en nog is) . De eerste keer dat ik hier was ben ik met fiets en al met haar meegereden vanuit Nederland, vervolgens er een paar maanden gebleven,  en toen fietsend weer terug naar Nederland. Vandaag wilde ik naar een rivier waar je kunt kamperen, wat ik van toen nog kende. Maar ik wist niet meer precies welke weg ik daartoe in moest. We kwamen op een pad uit langs een andere rivier en daar hebben we nu ook een goede plek gevonden.  Het ging echter niet zonder horten of stoten. Het pad was op een bepaald punt half ingestort. Maar we ontmoetten daar een herder die met zijn 250 schapen het gebied afstruinde en hij wilde ons wel helpen om over het kleine ravijntje te komen. Hij wist ook dat daarna het pad weer gladjes doorging en dat daarachter genoeg kampeergelegenheid was. Met heel veel moeite lukte het om Frans' fiets erover te krijgen,  maar toen de herder mijn veel zwaardere fiets beet wilde pakken weigerde ik dat. Ik wilde het risico niet lopen de zaak kapot te maken en nam liever het zekere voor het onzekere: eerst de fiets afladen, dan het ravijn over en vervolgens weer alles erop. En zo geschiedde het. Daarna was het nog even zoeken naar een plek waar het niet zo hard waaide. Toen we de tenten aan het opzetten waren kwam de hele kudde schapen weer voorbij, met inbegrip van de herder.

Met een hele kudde schapen om zich heen is Frans hier bezig zijn tent op te zetten

De schapen hadden natuurlijk ook wel andere interesses behalve in onze tenten.

Op de status van WhatsApp zie je hoe wij omsingeld worden door de kudde.

Frans had zijn oude tent nog niet weggegooid omdat hij dat zonde vond, maar hij is er vandaag op een mooie manier vanaf gekomen. Voor de winkel in Orgiva, waar ik boodschappen deed, zaten een stel bedelende bewoners van een hippiekamp in de buurt, dat ik ook nog heel goed ken van vroeger( daar had ik zelf ook een tijdje gekampeerd). Toen een van hen aan Frans vertelde dat zijn tent die daar stond niet veel meer was bood Frans hem zijn oude tent aan. De man was er dolblij mee en zo dankbaar dat hij Frans wel vier keer de hand schudde.

Op weg naar Orgiva zagen we daar beneden het tentenkamp liggen, El Moreon genaamd.

Verder hebben we nu in Orgiva niet zoveel mensen ontmoet omdat we meteen doorgereden waren op weg naar de rivier. Wel hadden we vanmorgen koffie gedronken in een dorpje, 15 kilometer voor Orgiva.  Daar was het heel gezellig op een terras in de zon. Aan een andere tafel zaten een tiental mensen, Spaanse en Nederlandse het heel leuk met elkaar te hebben. 

Hier komen enkele van de vandaag gemaakte foto's:

Een indrukwekkend stuwmeer.

Een bloeiende amandelboom, en daarachter het stuwmeer. 

De autoweg en het stuwmeer. 

De Sierra Nevada,  met veel minder sneeuw dan ik van vroeger gewend ben.

Gisteren plaatste ik een spreuk die ikzelf niet snapte:

Spreuk van gisteren:

'Ja maar' is nee.

De uitleg heeft Piet op Google gevonden:

Nu gaan we weer lekker slapen.

B u e n a s  N o c h e s. 

Welterusten.