Goede plek na een halve dag hard werken. Sierra Nevada nog steeds zichtbaar.

 Goedenavond,  Buenas Tardes. 

Vandaag hebben we mooi op tijd een goede plek gevonden, nadat we de hele ochtend er flink aan hebben moeten trekken. De winkel waar we ons vizier op gericht hadden bereikten we vandaag ruim op tijd. Om kwart over twee zou ie dicht gaan en wij waren er om half twee. Het kwam dus beter uit dan gisteren, toen we twee uur moesten wachten eer we boodschappen konden doen. In hetzelfde dorp was ook een café,  het eerste dat we tegenkwamen vandaag. En daarna waren we het er alle twee over eens dat het welletjes was voor vandaag. Het kostte nog wel een uiterste inspanning om het dorp te ontstijgen, waarbij ik me nog wel zorgen maakte over Frans. Hij had namelijk     eerder al te kennen gegeven dat hij verschijnselen van duizeligheid had vanmorgen, toen we eindeloze steile beklimmingen moesten doen. En nu na  koffie gedronken te hebben is het niet goed voor het hart om er nog een schepje bovenop te moeten doen.

Maar eenmaal op de doorgaande weg gekomen lag ons plekje al heel snel voor ons klaar.

Terwijl ik loop te filmen zet Frans mij op de foto. 

Mijn filmpje komt op de status van WhatsApp. 

Frans zijn fiets staat hier geparkeerd. 

Hier staat de mijne met de van iemand gekregen mascotte aan het stuur.

Het huis van onze bovenburen, die er waarschijnlijk niet zijn.

We zitten tussen wat bomen, maar als we richting weg lopen dan zien we nog steeds die mooie Sierra Nevada. 

Onze route draait er in feite een beetje omheen, zodat de besneeuwde berg al dagenlang te zien is.

Voor Frans is het nu wat eten betreft helemaal geworden zoals hij het zich wenst.

Gisteren vond hij in een winkel zijn appelmoes, vandaag de peper, en vorige week al de mayonaise. En ook vandaag verzorgde ik weer een hele pan vol voor ons beiden.

Enkele foto's van onderweg:

Bij de start vanmorgen ontdekte Frans dat er een schroefje los zat van zijn bagagedrager. (Zie status van WhatsApp)

Mijn fiets geparkeerd, terwijl ik op Frans wachtte.

Idem,  maar nu midden op een kruispunt van wegen. 

Daar staat mijn fiets weer van het uitzicht te genieten. 

We zaten op het eind van de etappe in een authentiek café aan de koffie. 

Het was duidelijk dat het al laat was, mensen en dieren waren al met de siësta bezig.

Spreuk van de dag. 

Zonder wrijving geen glans.

Half zeven in de avond is het nu. De zon is nog steeds,  hoewel versluierd, boven de horizon. Het begint wel wat frisser te worden. Ik geloof dat Frans al in zijn tent is, ik ga denk ik ook in de mijne. Een prettige avond is mijn wens.

B u e n a s   T a r d e s.