Buenas Tardes. Hola.
Het toeval viel ons vanmorgen toe! We waren goed en wel, en nogal laat, vertrokken voor een tocht van 37 kilometer naar een volgend dorp. Toen we vanaf het grindpad langs de rivier na een kleine kilometer weer op de doorgaande weg kwamen was daar een café-restaurant. Omdat er in de wilde natuur die volgde weinig gelegenheden meer zouden zijn om koffie te drinken zijn we er maar neergestreken.
Wie schetst onze verbazing dat daar ineens Janna op ons toe stapte. Janna deed hetzelfde afgelopen maandag toen we tijdens onze eerste etappe ergens op een terras in de bush bush aan de koffie zaten. Dat deed ze zomaar uit spontaniteit. Ze vertelde toen al dat ze in de buurt van Orgiva woonde. Voor mij was dat aanleiding om Frans voor te stellen om de route iets noordelijker te laten lopen via Orgiva, omdat daar veel leuke mensen zoals Janna rondlopen. Dat komt volgens mij door een verhoogde spirituele energie die daar heerst. In het verleden ben ik daar al een paar keer geweest.
Nu kwam Janna vandaag toevallig weer langs een terras waar wij zaten en zag ons weer zitten. Ze herkende ook mijn klompen achter op de fiets. Ze vertelde dat ze naar de markt van Orgiva ging en als we wilden zou ze ons wel mee kunnen nemen, en onze fietsen konden we bij het zaakje laten staan.
En dat deden we. In plaats van dat we moeizaam de mooie bergen beklommen naast of op onze fietsen stonden we daar temidden van heel veel mooie mensen op een kleurrijke en levendige markt. Mijn accordeon en klompen gingen mee en voor de derde keer deze reis had ik weer even de artiest uitgehangen. Dit was op de voedselafdeling van de markt. Daarna, na een uurtje, liepen Frans en ik naar de hippiemarkt, die iets verderop was. Hier hoefde ik niet te spelen, want de ether werd al helemaal gevuld door een gitarist.
Daar kon ik letterlijk meteen op inspringen, want ben direct spontaan gaan dansen. En met mij waren er meer op de dansvloer. Veel kinderen ook. Op een gegeven moment gaf bovenstaande gitarist het podium over aan een andere artieste.
Het werd een waar feestje kun je wel zeggen en ik kon me in al mijn bewegingen helemaal mezelf voelen. Al dansende heb ik zelfs nog opnames gemaakt die op de status van WhatsApp te zien zijn. Ik kreeg ook nog een baby van 9 maanden in mijn armen geduwd. Ze was zo vertrouwd met mij dat het moeite kostte haar weer aan de moeder, die een kraampje had, te overhandigen. Hier nog enkele foto's van de vele mooie mensen die deelnamen aan dit ( wekelijkse) festijn.
Volwassen mensen even spontaan als kinderen hier.
Kinderen al even gezellig als de volwassenen.
Hondjes horen er ook bij en hoeps, misschien sta ik wel op de foto.
Even later liep ik ook te dansen met een kindje in mijn armen.
Vele ontmoetingen op de markt.
Janna gaat morgen naar de sauna vertelde ze en misschien heeft Frans ook wel zin om daarheen te gaan. Gisteravond hadden we het er samen nog over dat het voor Frans goed zou zijn binnenkort nog eens een hotelletje te nemen, daar zijn knieën en zijn heup begonnen te protesteren. Nu kwam ik op het idee om Frans voor te stellen om dat vandaag dan te doen, dan kon ik tegelijkertijd weer kamperen op de plek van gisteren. En dat vond hij een prima idee. Morgen laat hij dan weten of ie naar de sauna gaat en in dat geval er nog een nachtje hotel aan vast knoopt.
Ik vind het mooi dat hij alsnog kennis maakt met de bijzondere sfeer die in en rond dit stadje heerst. En zelf vind ik het ook weer fijn om hier te zijn. Wel jammer is het dat ik door het slechte horen niet spontaan genoeg kan communiceren met deze mooie mensen. Maar al dansend kon dat vandaag gelukkig wel.
Het begin van de dag was zo:
De fietsen stonden klaar voor vertrek en hadden nog niet in de gaten dat het een korte tocht zou worden.
Frans kwam uit het dal van de rivier gekropen.
.Frans, hier is een café, zullen we eerst koffie gaan drinken?
Dat deden we en toen kwam Janna op ons af en werden de plannen voor vandaag drastisch gewijzigd.
Na de markt bracht Janna ons weer naar onze fietsen. In het café-restaurant waar we vanmorgen koffie dronken bestelden we nu een maaltijd.
Daarna is Frans naar boven geklommen naar het centrum van Orgiva waar zijn pension is, terwijl ik de tent opgezet heb in de buurt van waar we gisteren samen stonden.
Hier heb ik gekookt en nogmaals warm gegeten.
Toen de zon er bijna vandoor ging ben ik de tent in gedoken en met mijn huiswerk begonnen dat nu bijna af is.
Spreuk van de dag.
Als het toeval je toe valt is het niet toevallig meer.
Welterusten
B u e n a s N o c h e s.
What a fun day!!
BeantwoordenVerwijderen