Goedenavond zeg. Wat ik nu allemaal hoor! Ik zit in de tent te schrijven en hoor me nu toch een kabaal! Doe verschrikt de tent open en in plaats van luidruchtige mensen die ik verwacht te zien, zie ik tussen de sinaasappelbomen allerhande gevogelte spartelen en kraaien. Het gaat nog steeds door, al lijkt het gebeuren nu wat verder weg.
Ik had ook niet verwacht hier op deze plek mensen aan te treffen, maar ja, je weet toch maar nooit. Maar dan nog, ik geloof niet dat ik hier in de weg zit.
Vandaag ben ik dus vertrokken vanaf de plek in het huis waar ik een week gelogeerd heb. Het was bij het wakker worden nog helemaal niet zeker dat ik dat zou doen. Eigenlijk had ik nog wel een dagje willen blijven, maar dan wel van de zon genietend en met energie voor de powerbanks. Deze zon was er in het begin wel, maar een kleine wolk verdichtte zich tot een grote vlek voor de zon.
Wel een mooi plaatje.
Weeronline consulterend zag ik dat er tegen de middag zelfs een paar buien op het programma stonden. Ik nam een kloek besluit en fietste na een uur inpakken weer de wijde wereld in met de kwetsbaarheid van een fiets die kapot kan gaan. Daar had ik de laatste week even helemaal geen last meer van. Heel even had ik de schrik te pakken toen de ketting klem kwam te zitten, net als twee weken geleden toen Frans er nog bij was. Hij maande mij tot rust en kreeg het voor elkaar de ketting te bevrijden zonder dat het wiel eruit hoefde. Met dezelfde instelling lukte het mij nu ook. De vieze kettinghanden die ik eraan overhield kon ik even later in het café waar koffie was weer wat schoner krijgen.
Opvallend vond ik in deze gelegenheid de grote edelsteen die op de bar stond te pronken.
Onze stenenspecialist Wim wist me te vertellen dat het een Himalaya zoutkristal is, oftewel rozekwarts.
De gastvrouw straalde veel vriendelijkheid uit, wat volgens mij voortkwam uit haar spirituele instelling die zij moest hebben door die steen tentoon te stellen. Toen ik het haar vertelde dat ik die steen bijzonder vond ging er een lichtje in branden.
Een verlichte steen voor een verlichte geest.
Toen ik weg wilde gaan maande ze me tot wachten en pakte ze een croissantje en een ander lekkernijtje voor me in.
Het was hier dus niet alleen de koffie die mij energie gaf.
Heel ver ben ik vandaag niet gekomen, maar toch wel 28 kilometer. Tegen twee uur werd de lucht namelijk erg dreigend en met de voorspelling van de regenbuien in mijn achterhoofd leek het me een goed plan om op tijd de tent neer te planten.
Tussen de sinaasappelbomen maar weer eens.
Ook de fiets krijgt een regenmantel om zich heen geslagen.
In deze lucht zit wel wat regen.
Een oranje-groen breiwerk hier.
Nadat de eerste bui gevallen was kon ik het vuur ontsteken voor het warme eten. Er liggen hier vele geschikte takjes en dat ze een beetje nat zijn is geen probleem voor mij.
Op de status van WhatsApp is het een en ander van deze plek te zien.
Nu is het 6 uur en wederom regent het een beetje. Gezellig op de tent, als het maar niet te veel wordt want dan heb je op deze kleigrond meteen modder.
Enkele foto's van onderweg.
Net als in Bretagne hier ook veel van deze groente: artichaud.
Kunstzinnig zijn ze zeker, de Spanjaarden.
Moet ook weer een nieuwe tent kopen, zodra ik bij een Decathlon ben. De rits van de binnentent heeft het na een half jaar al begeven.
Hij gaat natuurlijk wel heel vaak open en dicht. Maar toch.....
Met het oog op het muggenseizoen moet die beslist dicht kunnen.
Spreuk van de dag (van Maya)
Bij slecht weer kun je wel lekker met je hoofd in de wolken lopen.
Het herstel van Wim na de heupoperatie gaat prima. Morgen mag hij het ziekenhuis van Valence verlaten en inruilen voor dat van Lamastre. Naar schatting mag hij daar drie weken blijven ter revalidatie.
Frans is nu in West Frankrijk en wil daar een oude bekende opzoeken.
Nou kinderen, dit was het voor vandaag. Een prettige avond is mijn wens.
B u e n a s T a r d e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten