Sombere dag eindigt in geluk.

 Goedenavond,  Buenas Tardes. 

Eindeloos leek de klim die in de regen plaatsvond. Het was een sombere dag, niet alleen vanwege de grijze lucht, maar ook omdat het vanmorgen al vroeg gebeurde: pang, spaak kapot. Gelukkig was het nog droog en was de spaakbreuk aan de goede kant, zodat de reparatie snel gebeurd was. In het andere geval had ik waarschijnlijk toch de onderneming wiel wisselen gedaan, maar heb ik dat weer even uitgesteld. 

Het gebeurde precies in het plaatsje Castellon, waar het op de heenweg ook mis ging met mijn vorige fiets. In feite was ik het drama vanmorgen aan het herbeleven toen er de nieuwe beleving plaatsvond.

Somber was ik daardoor vanmorgen toen ik weer verder fietste terwijl ook de wolken aan het verdichten waren en in voorbereiding waren voor regen. Vandaag zou de proloog zijn voor een week waarin nog veel meer regen verwacht werd. Mijn voornemen is om verschillende dagen een hotel te nemen, te beginnen met vanavond. En zo had ik al een hotel op het oog, ongeveer 15 kilometer verder dan het café in Castellon waar ik koffie dronk. Of het zou lukken om dat allemaal te regelen, daar was ik bang voor. Ik heb er weinig ervaring in, en Frans is er niet meer.

Het goedkope (te goedkope?) hotel van maar 16 euro was ik echter per ongeluk voorbij gereden. Ach, dacht ik toen, wat kan mij het schelen, ik doe gewoon een duur hotel, desnoods voor een hele week, en het kan daar juist heel gezellig zijn. Dus op naar het volgende dorpje, waarvoor een beklimming door de binnenlanden nodig was, alvorens daarnaar af te dalen.

Toen eindelijk de beklimming ten einde was dook daar bovenaan het hotel op, waar je je helemaal niet in hoeft te schrijven,  geen paspoort hoeft te overleggen. 

De somberheid in mij sloeg onmiddellijk om in geluk toen ik in dit paradijsje binnentrad.

Zoals in andere hotels begon ik meteen met de spullen naar binnen te brengen, en de fiets hoefde hier ook niet buiten te blijven staan. 

De tent kreeg een plaatsje in de meest lichte kamer, vlakbij de open haard.

En ik ben meteen begonnen met het eten te bereiden. 

Intussen was het alweer droog geworden, het zonnetje kwam erbij en ik ben lekker buiten gaan zitten eten.

Er is ook nog een binnenplaats, waar ik later ben gaan zitten, daar was je meer beschut tegen de wind, en de zon gaf weldadige warmte en maakte mijn jas weer droog, ja laadde ook mijn telefoon weer helemaal op.

Ook heb ik een dutje gedaan. En ik heb weer een stukje zitten breien.

Wat er morgen gaat gebeuren staat nog niet vast. Als het redelijk weer is toch maar fietsen naar een echt hotel? Hier 5 dagen blijven kan ook, maar het is 6 kilometer afdalen en terugklimmen voor een winkel. Beetje ver.

Tenslotte nog een paar foto's van het huis en het uitzicht naar de weg waar ik vandaan kwam.

De status van WhatsApp weidt nog meer uit over deze plek. 

Uitspraak van de dag 

Gelukkig de zeeman die zwemt in de wateren van zijn moed.

(Zinnetje uit een lied van Julien Clerc:

Heureux le marin qui nage dans les eaux de son courage.)