Weer vertrokken uit hotel Los Molinos. Nu kamperen in een bosje tussen de zoutmijnen van Santo Polo.

 Buenas Tardes,  goedenavond. 

Het is toch weer heel anders nu we vandaag niet meer in onze hotelkamers zitten, maar tussen de tenten.

Hoewel dit een heel kaal gebied is, viel ons oog op een klein bosje, groot genoeg om ons een beschutte bergplaats te geven voor deze nacht.

Frans begon het juist erg druk te vinden op de weg, die hier een beetje met onze Afsluitdijk te vergelijken is: Aan de ene kant zee, aan de andere kant meer. Een binnendoorweg is hier niet mogelijk, maar toen viel het doek ineens over de etappe van vandaag toen onverwachts dit bosje opdook.

In plaats van twee hotelkamers hebben we nu weer ieder een tent ter beschikking. 

In plaats van twee matrassen hebben we nu weer een luchtbed respectievelijk een matje om op te slapen. Frans blaast hier zijn luchtbed op. 

Net als wij hebben de fietsen hier ook meer ruimte dan gisteren. 

"Mijnheer, bent u aan het kamperen", was mijn vraag. Zijn antwoord is straks te horen op de status van WhatsApp. 

Bij een tankstation vonden we een plek om koffie te drinken. Het was er gezellig druk. Bij het personeel straalde het plezier in het werk er vanaf.

Dit brengt me tot.........

De spreuk van de dag. 

Wie werkt met plezier 

amuseert zich op een serieuze manier. 

Ook hiervan is meer te zien op de status van WhatsApp. 

In de buurt van de plek waar we onze lunch nuttigden stond een boom met heel veel luchtwortels.

Volgens Frans, die veel in India komt zijn er daar heel veel van dit soort bomen.

De boom ernaast heeft juist weer veel hangende takken als ijspegels.

Het fietsen tegen een beetje tegenwind ging wat mij betreft wat moeizaam vanwege dat ik nog niet helemaal fit ben. Afgelopen nacht had ik goed en lang geslapen en dit gaf me wel de nodige sereniteit. Na het opstaan wilde ik de fiets vast naar buiten zetten om daarna rustig het ochtendritueel aan te gaan. Maar iedereen was al in rep en roer, merkte ik. Tegen deze onrust was ik ook redelijk bestand gelukkig. En nu mag ik zometeen mijn hoofd hier ook weer te rusten leggen.

Welterusten straks.

B u e n a s   N o c h e s.