Goedenavond, Buenas Tardes.
Hartstikke moe ben ik. Zal het komen van het voortdurende klimwerk dat ik vandaag verricht heb? In combinatie met het feit dat ik weer een jaartje ouder ben?
Hoe het ook zij, hier waar ik nu ben mag ik weer lekker uitrusten straks. Eten heb ik al gedaan. Ik ben nu vlak voor de col aangeland en dat betekent dat ik morgen mag beginnen aan de lange afdaling naar de zee.
Ben nog steeds onder de indruk van de hele bijzondere ambiance die ik vanmorgen mee mocht maken in de papegaaiengemeenschap bij Ans. Ik kwam aanlopen met mijn reisklaa
r gemaakte fiets en een luid kabaal van vogelgeluiden kwam me tegemoet. Het bleek voedertijd voor de papegaaien en Ans stond op het punt binnen te treden in het dierenverblijf.
Zonder het de dieren te vragen ben ik ook naar binnen gegaan en natuurlijk was er heel veel te filmen.
Op de status van WhatsApp laat ik zien hoe het dierenverblijf er uitziet. Heel erg gezellig, met overal hoekjes en gelegenheden voor de beesten om zich uit te kuren of zich terug te trekken. Ze heeft er nu vier, maar ze denkt erover om er nog een paar bij te nemen. Papegaaien zijn gezelschapsdieren. Ze voelen zich het beste in grote gemeenschappen.
Ze kregen van Ans iets aangeboden wat op een zak patat leek of een ijsje.
In werkelijkheid waren het zorgvuldig ingepakte walnoten.
De verklaring die Ans gaf voor het (letterlijk) ingewikkelde was dat het goed is voor de vogels om moeite te moeten doen voor het eten.
Met en zonder camera heb ik vanmorgen menige vogel staan te bekijken en toe staan te spreken en het viel me op dat een van de vogels met zijn vleugels bewoog alsof hij het koud had. Ans zei dat dat een uiting van zenuwachtigheid is. Het is een vorm van angst, omdat hij zich bekeken voelt..... Oh oh, dat kan ik me helemaal voorstellen. In zijn plaats zou ik me ook opgelaten voelen. Een beetje meer respect mag ik dus wel hebben enerzijds, maar anderzijds kan ik me ook wel een van de hunnen voelen. In dit gezelschap voel ik me best thuis, en dat geldt voor Ans ook.
De hele bijzondere sfeer daar hangt nog steeds bij me, nu ik inmiddels weer een heel eind in de richting van Tarragona en Barcelona ben gefietst.
Morgen afdalen naar Tarragona, Barcelona is oostelijker.
Bijna bij de col aangeland.
Het kostte wel de nodige inspanning, maar ik had ook nog wel oog voor dit mooie dorp.
De route, ietsje meer door de binnenlanden, geeft plaatjes die je aan de kust niet ziet. Maar de kustroute ga ik morgen toch weer volgen.
Maya bracht een spreuk aan die ik iets veranderde tot.........
Spreuk van de dag
Wie niet goed kan delen veroorzaakt breuken.
Fijne avond en voor straks:
Mooie dromen.
Tot Morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten